یکی از دعاهایی که شیعیان به تأسی از امام علی (ع) به آن مداومت دارند، دعایی معروف به دعای کمیل است، اما سرّ و راز این دعا در شب نیمه شعبان چیست که در ادامه به آن میپردازیم:
بیشتربخوانید
دعای کمیل در حقیقت دعاى حضرت خضر (ع) بوده که امیرالمؤمنین (ع) آن را به کمیل که از خواص اصحاب خود بود، تعلیم داد. چون این دعا را کمیل از امام علی (ع) روایت کرده به این نام معروف شده است. این دعا را سید بن طاووس در «اقبال الاعمال»، علامه مجلسی در «زادالمعاد» و کفعمی در ضمن اعمال نیمه شعبان را آوردهاند. دعای کمیل، باعث زیاد شدن روزی و سرریز شدن مغفرت الهی است. منبع این دعا هم کتاب «مصباح المتهجد» شیخ طوسی است که او این دعا را به نام دعای خضر (ع) در ضمن اعمال ماه شعبان آورده است.
روایت کمیل درباره ثواب قرائت دعای کمیل در شب نیمه شعبان را بخوانیم:
روزی با مولای خود، امام علی (ع) در مسجد بصره نشسته بودم و جمعی از اصحاب حضرت هم حضور داشتند. از حضرت سؤال شد که معنای این آیه که خدا میفرماید: «فِیهَا یفْرَقُ کلُّ أَمْرٍ حَکیمٍ» چیست؟ حضرت (ع) فرمودند: آن شب نیمه شعبان است. سوگند به کسی که جان علی در دست قدرت اوست، هیچ بندهای نیست، جز اینکه تمام آنچه بر او از نیکی و بدی میگذرد، در شب نیمه شعبان برایش تقسیم میشود تا آخر سال او. هر بندهای که آن شب را به عبادت احیا کند و دعای حضرت خضر را بخواند، دعای او مستجاب میشود.
وقتی حضرت (ع) به منزل خود رفتند، وقت شب به خدمت آن بزرگوار رسیدم. حضرت فرمودند: برای چه کاری آمدهای؟ عرض کردم به طلب دعای خضر. امیرالمؤمنین (ع) فرمود:ای کمیل! اگر این دعا را حفظ کردی هر شب جمعه یا در هر ماه و یا سالی یک بار و یا لااقل در تمام عمر یک مرتبه بخوان تا امور تو کفایت شود. خداوند تو را یاری میکند، روزی تو زیاد شود و البته از مغفرت هم محروم نخواهی شد.ای کمیل! مدتی که تو با ما مصاحب هستی، موجب شده که تو را به چنین نعمت و کرامتی سرافراز گردانم.ای کمیل! بنویس: اللهم انی اسئلک برحمتک...
کمیل بن زیاد نخعی از تابعین اصحاب رسول خدا (ص) و از یاران خاص امام علی (ع) و امام حسن (ع) است. او ۱۸ سال از عمر خود را در دوران رسول خدا (ص) سپری کرد. همچنین از جمله شیعیانی است که در روزهای اول خلافت حضرت علی (ع) با او بیعت کرد. کمیل در جنگهای امام علی (ع)، از جمله صفین حضور داشت. بیشتر او را با عنوان صاحب سرّ امیرالمومنین (ع) میشناسند. کمیل از جمله ۱۰ نفری است که در زمان عثمان از کوفه به شام تبعید شدند و سرانجام یار وصی خدا در سال ۸۲ قمری به دستور حجاج بن یوسف ثقفی کشته شد.
منبع: فارس
علی مع الحق و الحق مع علی