به گفته محققان، مقصر اصلی در این زمینه آلودگی هوا موسوم به ذرات ریز (PM ۲.۵) است که به قطر کمتر از ۲.۵ میکرون هستند و از طریق اگزوز خودرو، سوزاندن سوخت در نیروگاه‌ها و صنایع دیگر، و آتش سوزی جنگل و مراتع منتشر می‌شوند.

«بریتنی کریزیزانوفسکی»، از مؤسسه بارو در آریزونا، گفت: «ما به ارتباط بین بیماری پارکینسون و قرار گرفتن در معرض ذرات ریز پی بردیم.»

وی گفت: «ما همچنین دریافتیم مناطقی که قوی‌ترین ارتباط بین ذرات آلودگی و بیماری پارکینسون وجود دارد، دره رودخانه می‌سی سی پی-اوهایو و منطقه کوهی راکی بودند.»

وی افزود: «ما می‌دانیم که آلودگی هوا باعث التهاب در مغز، که به بیماری پارکینسون مرتبط است، می‌شود.»

کریزیزانوفسکی می‌گوید: «کاهش سطح آلودگی هوا ممکن است به کاهش خطر ابتلاء به پارکینسون، به ویژه در مناطقی که سطح آلودگی زیاد است، کمک کند.»

وی گفت: «با وجود ۳۰ سال تحقیق در تلاش برای شناسایی عوامل خطر محیطی بیماری پارکینسون بیشتر تلاش‌ها بر قرار گرفتن در معرض سموم دفع آفات متمرکز شده است. مطالعه ما حاکی از آن است که آلودگی هوا ممکن است یکی از مهمترین عوامل در ابتلاء به بیماری پارکینسون باشد.»

برای این مطالعه، محققان اطلاعات بیش از ۲۲.۵ میلیون بیمار در سال ۲۰۰۹ را جمع آوری کردند. از این تعداد، تقریباً ۸۴۰۰۰ بیماری پارکینسون داشتند. تیم تحقیق نقشه محل زندگی شرکت کنندگان و میزان بیماری پارکینسون را برای مناطق مختلف محاسبه کردند. آن‌ها همچنین میزان آلودگی هوا را نیز برآورد کردند.

محققان پس از در نظر گرفتن خطرات دیگر در مورد پارکینسون دریافتند افرادی که در معرض بیشترین میزان آلودگی هوا بودند با خطر بالاتر ابتلاء به بیماری پارکینسون مواجه بودند.

منبع: مدیسن نت