حضور دوباره امیر قلعهنویی در رأس کادر فنی تیم ملی فوتبال بعد از ۱۶ سال اتفاق ویژهای است که جذابیتهای خاص خود را خواهد داشت. پرافتخارترین سرمربی لیگ برتر اولین باری که هدایت تیم ملی را برعهده گرفت، تنها یک جام قهرمانی با استقلال کسب کرده بود و حالا با گذشت سالها از آن ایام او کولهباری از تجربیات مختلف را به همراه دارد و البته که تعداد جامهای لیگ برتریاش نیز به عدد ۵ رسیده است.
قلعهنویی نسبت به آن دوران بیشک روزهای سختتری را گذرانده و از دید بسیاری از کارشناسان گزینه مناسبی برای هدایت تیم ملی محسوب میشود. سرمربی پرافتخار فوتبال ایران در سال ۲۰۰۷ سعی کرد با جوانتر کردن چهره تیم ملی در جام ملتهای آسیا موفقیت کسب کند، اما در ضربات پنالتی مقابل کره جنوبی بازنده شد و همیشه این جمله که بدون باخت از هدایت تیم ملی کنار رفته را بر زبان میآورد. حالا، اما فرصت مناسبی برای او مهیا شده تا ۱۶ سال بعد از اتفاقات تلخ آن دوران دوباره تواناییهای فنیاش را نشان بدهد و نماینده خوبی برای مربیان ایرانی روی نیمکت تیم ملی باشد.
در سال ۲۰۰۷ قلعهنویی تیمی پرستاره را به جام ملتها برد. آن تیم بازیکنان نامداری را داشت که البته حالا اکثر آنها رو به مربیگری آوردهاند و همکار قلعهنویی به شمار میروند.
به این اسامی نگاه کنید: «محمود فکری، رحمان رضایی، فریدون زندی، مرتضی اسدی، هادی عقیلی، حسین کعبی، رسول خطیبی، جواد نکونام، مهدی مهدویکیا، وحید هاشمیان، سیدجلال حسینی، رضا عنایتی، مهدی رجبزاده، ابراهیم صادقی، محمد نصرتی، محمد نوری، سیدمهدی رحمتی، مازیار زارع و کیانوش رحمتی.»
اینها تعدادی از بازیکنان تیم ملی ایران در جام ملتهای آسیا ۲۰۰۷ هستند که همهشان رو به مربیگری آوردهاند. از بین بازیکنانی که آن سال قلعهنویی به جام ملتهای آسیا برد، حتی آنهایی که اکنون مربیگری هم نمیکنند بازنشسته شدهاند و فوتبال را کنار گذاشتهاند، جز یک نفر؛ مسعود شجاعی.
از تیم ۲۰۰۷ فقط شجاعی است که در آستانه ۳۹ سالگی در تیم هوادار تهران زیر نظر ساکت الهامی توپ میزند و فعلا قصدی برای خداحافظی هم ندارد، اما بعید است در لیست تیم ملی که توسط قلعهنویی اعلام میشود جایی داشته باشد.
همین مسئله نشان میدهد که قلعهنویی چقدر نسبت به دوره قبلی سرمربیگری تیم ملی باتجربهتر شده و بیشک این مسئله در آینده به او کمک شایانی خواهد کرد.