اوایل زمستان بود که یکباره چرخ خیاطی‌های قدیمی مادر‌ها و مادربزرگ‌ها خبرساز شدند. اگر در اوایل دهه ۸۰ یک بار درباره چرخ خیاطی‌های مارشال گفته شده بود صاحبان کارخانه مارشال تعدادی از الماس‌های شان را در ماسوره‌های این چرخ‌ها پنهان کرده اند و این چرخ خیاطی‌ها را به حکم جواهرات در آورده بودند، این بار این شایعه داشتن جیوه قرمز بود که از این چرخ‌های قدیمی یک کالای گران بها ساخت. قیمت‌های نجومی میلیاردی و آگهی‌های باورنکردنی بی مقدار. جالب اینکه حتی هنوز هم مدیر سایت دیوار نمی‌داند چه تعداد معامله و با چه قیمتی درباره این چرخ‌های خیاطی انجام گرفته، اما در مصاحبه‌ای درباره این چرخ خیاطی‌ها حرف زده است.

اشکان آرمندهی گفته است: «ما که اصلا نمی‌توانیم قیمت گذاری بکنیم، اما یک دفعه دیدیم سایت با یک شیب افزایشی عجیب پر شده از آگهی این چرخ خیاطی‌ها که گفته می‌شود در آن‌ها جیوه قرمز وجود دارد. ما که اساسا نمی‌توانیم در قیمت گذاری یا معاملات دخالت کنیم، ولی یک بازه‌ای مجبور شدیم جلوی انتشار این آگهی‌ها را بگیریم، ولی باورمان نمی‌شد این همه این آگهی‌ها زیاد شود. می‌گفتند در این چرخ‌های خیاطی جیوه قرمز وجود دارد، اما نمی‌دانیم واقعا چه بود؟»

ماجرای چرخ‌های خیاطی و جیوه قرمز چه بود؟

شاید مشهورترین شایعه درباره جیوه قرمز ماجرای چرخ خیاطی‌های حاوی این ماده جادویی باشد. بر اساس این شایعه دیگر لازم نبود برای یافتن جیوه قرمز دنبال خفاش‌ها راه بیفتید یا درون اهرام مصر را بکاوید، کافی بود که صاحب خوش شانس نوعی خاص از چرخ خیاطی باشید تا به این گنج گرانبها برسید. هنوز هم این شایعه آنقدری خریدار دارد که آگهی فروش چرخ خیاطی‌های قدیمی را با قیمت‌های باورنکردنی در فضای مجازی پیدا کنیم. حالا شاید برای آنکه جیوه قرمز را نمی‌شناسد و باور ندارد بتوان شایعه الماس پنهان در چرخ خیاطی را رو کرد. جیوه قرمز شایعه جالبی است و با اینکه قدمتی بسیار دارد، اما هر از چند گاهی جلوه‌ای تازه به خود می‌گیرد. در دوران افول اتحاد جماهیر شوروی یکی از مشهورترین این شایعات در جهان پخش شد.

بر اساس این شایعه ماده‌ای اسرارآمیز در آزمایشگاه‌های هسته‌ای شوروی ساخته شده بود و مقادیر اندکی از آن در بازار سیاه به قیمت‌های گزاف فروخته می‌شد. البته جیوه قرمزی که اینجا تبلیغ می‌شد شفابخش نبود و برعکس اثرات مخربی داشت. گفته می‌شد مقدار کمی از آن برای ایجاد یک انفجار اتمی مهیب کافی است تا جایی که آن را «عنصر روز قیامت» نامیده بودند. سرانجام تحقیقات درباره این مدل جیوه قرمز هم مشابه قبلی‌ها بود: «چنین چیزی وجود خارجی ندارد.»

جیوه قرمز چیست؟

داستان جیوه قرمز اسرارآمیز داستانی قدیمی و البته پرطرفدار است که در عصر اینترنت هر از چند گاهی دوباره سر از خاکستر برمی‌آورد. برخی باور دارند این ماده اکسیری شفابخش است که می‌تواند دردشان را درمان کند. می‌گویند در لانه خفاش یا چرخ خیاطی‌های قدیمی پیدا می‌شود و در دهان مومیایی‌های مصر باستان هم پنهان شده است. البته این روایت‌ها همه یک مشکل بزرگ دارند، چنین ماده‌ای اصلا وجود خارجی ندارد. پس تکلیف این همه تبلیغی که در فضای مجازی و حقیقی درباره این ماده و خواص شگفت‌انگیزش وجود دارد چیست؟ چرا برخی حاضرند برای به دست آوردن اندکی از آن مبالغی هنگفت بپردازند؟

بر اساس گزارش بی‌بی‌سی، لیزا وین، رئیس بخش مردم شناسی دانشگاه مک‌کواری پاسخی ساده برای این پرسش‌ها دارد: «بازی کلاهبرداران است.» وین نخستین بار هنگامی که در مصر و اهرام جیزه کار می‌کرد با این پدیده روبه‌رو شد. او با مصرشناس برجسته‌ای به نام زاهی حواس دفتری مشترک داشت و یکبار شاهد تماس شاهزاده‌ای سعودی بود که به هر قیمتی شده می‌خواست جیوه قرمز را برای درمان مادرش پیدا کند. شاهزاده سعودی در عربستان شنیده بود که درمان درد مادرش جیوه قرمزی است که در دهان مومیایی‌ها پیدا می‌شود. پاسخ زاهی حواس به درخواست شاهزاده سعودی ساده بود: «برای مادرت متاسفم. اینجا چیزی به نام جیوه قرمز وجود ندارد.» برای زاهی حواس که عمرش را در آنجا گذرانده بود چنین درخواست‌هایی تازگی نداشت و پیش از آن نیز بسیاری در جستجوی جیوه قرمز به او مراجعه کرده بودند.

شاید این سخن جابر ابن حیان شیمیدان مشهور مردم را به اشتباه انداخته باشد که گفته بود: «ارزشمندترین اکسیر جهان جایی درون اهرام مصر پنهان شده است.» باوری هم وجود دارد که بر اساس آن می‌توان جیوه قرمز را در لانه خفاش‌ها پیدا کرد و البته این واقعیت که خفاش‌ها لانه نمی‌سازند نتوانسته جلوی جویندگان جیوه قرمز را بگیرد.

هستند کسانی که جیوه قرمز را محصول خفاش‌های خون‌آشام می‌دانند و به همین دلیل ویژگی‌هایش را، چون دراکولای مشهور می‌دانند. از سیر فرار می‌کند، در آینه دیده نمی‌شود و البته به سمت طلا کشیده می‌شود. ویدئو‌های پربازدیدی هم در یوتیوب وجود دارد که سعی در اثبات این موضوع دارند، اما با کمی دقت می‌توان متوجه شد که اغلب آن‌ها ساختگی هستند.

منبع: فردای اقتصاد