تیم محققان در پژوهش خود ۷ شهاب‌سنگ ذوب‌شده متعلق به گونه شهاب‌سنگ‌های «آکندریتی» را که میلیاردها سال پس از جداشدن از سیاره‌شان به زمین برخورد کرده‌اند مورد مطالعه قرار دادند. آنان تصور می‌کنند شماری از این نمونه شهاب‌سنگ‌ها از بخش‌های درونی منظومه شمسی، جایی که زمین در آن قرار دارد و معمولاً فرض می‌شود شرایط گرم و خشک بوده است، آمده‌اند. نمونه‌های کمیاب‌تر دیگر اما گمان می‌رود از بخش‌های بیرونی منظومه به زمین رسیده‌اند که به طور کلی ناحیه سردتر و یخی‌تر منظومه ما را تشکیل می‌دهند.

از آن‌جایی که این شهاب‌سنگ‌ها به تازگی روی زمین سقوط کرده‌اند، این برای اولین بار بود که دانشمندان میزان آب آن‌ها را اندازه‌گیری می‌کردند. در این تحقیق ابتدا از یک میکروکاوشگر الکترونی برای اندازه‌گیری سطوح منیزیم، آهن، کلسیم و سیلیکون آن‌ها استفاده شد و سپس دانشمندان در آزمایشگاه مؤسسه علوم زمین و سیارات کارنگی محتوای آب این اجرام را با دستگاه طیف‌سنجی جرمی یونی ثانوی اندازه‌گیری کردند.

در واقع دانشمندان پس از مشاهده نتایج آزمایش نمونه‌های شهاب سنگ آکندریتی دریافتند که آب، کمتر از دو میلیونیوم جرم آنها را تشکیل می‌دهد. در مقام مقایسه، مرطوب‌ترین شهاب‌سنگ‌ها (که به نام کندریت‌های کربنی شناخته می‌شوند) حاوی حدود ۲۰ درصد آب یا به عبارتی ۱۰۰ هزار برابر بیشتر از آب داخل نمونه شهاب‌سنگ‌های مورد مطالعه هستند.

یافته‌های جدید این این گمانه‌زنی را تقویت می‌کند که احتمالاً آب از طریق شهاب‌سنگ‌های ذوب‌نشده یا کندریتی به زمین رسیده باشد. فرضیه آورده شدن آب توسط شهاب‌سنگ‌ها فرضیه‌ای رایج در علم زمین‌شناسی به شمار می‌رود، با این حال هنوز مشخص نیست چه نوع اجرامی می‌توانسته‌اند آب را در سراسر منظومه شمسی با خود حمل کرده و به زمین آورده باشند.

پژوهشگران می‌گویند یافته‌های جدید به آنان اجازه می‌دهد شرایطی که زمین را به یک سیاره قابل سکونت تبدیل کرده بهتر درک کنند. این کشفیات همچنین می‌تواند پیامدهای مهمی در زمینه جستجوی آب و حیات در سیارات فراخورشیدی دیگر به همراه داشته باشد.

منبع: برترین ها