هر ساله سیزده روز پس از آغاز سال نو، ایرانیان باستان در آغاز سال نو پس از ۱۲ روز جشن‌گرفتن و شادی‌کردن که به یاد ۱۲ ماه سال، روز سیزدهم نوروز را که روز فرخنده‌ای است به باغ و صحرا می‌روند و شادی می‌کنند و درحقیقت با این ترتیب رسمی بودن دوره نوروز را به پایان می‌رساندند.

بیشتربخوانید

• به جای گره زدن سبزه‌ها "نهال" بکارید

محمد علی مهدوی امیری پژوهشگر مازندرانی با اشاره به اینکه مردم در طول زندگی خود ممکن است با انواع مشکلات مواجه شوند که می‌خواهند مشکلاتشان را با گره زدن به سبزه رفع کنند، اظهار کرد: مردم فکر می‌کنند مشکلاتی که در زندگیشان به وجود آمده، گره‌هایی است که می‌توان با گره زدن به سبزه رفع شود.

این پژوهشگر اضافه کرد: از آنجایی که گیاه در حال رشد است و در حال رشد حتما گره‌ها باز خواهد شد، بنابراین گره نمی‌تواند در سبزه بماند، مگر آنکه برگ‌ها و ساق‌هایش بشکند.

مهدوی در باره علت اینکه مشکلات و خواسته‌های خود را با گره زدن سبزه بیان می‌کنیم، چیست؟ گفت: رفع مشکلات با گره زدن به سبزه نشان دهنده آن است که مردم اعتقاد داشتند که خداوند زمین و آنچه که در کائنات است را آفریده و اگر گره‌ای در کارشان می‌افتد، به خاطر چینش کائناتی است، به همین دلیل در این چینش کائناتی از ستارگان بیشتر الهام می‌گرفتند و ایامی را قمر در عقرب و فعل سعد (سعد به معنی خوب و فرخنده) می‌خواندند.

‌وی عنوان کرد: در روز سیزدهم فروردین کسانی که از خدا فرزند می‌خواهند و یا خواسته‌های دیگری دارند، به سبزه گره می‌زنند تا خداوند مشکلات و خواسته‌هایشان را برآورده کند.

سعید قربانی فعال حوزه فرهنگی با بیان اینکه باور‌های مرتبط با بخت و تقدیر، از اعتقاد‌های بسیار کهن و همچنان زنده و پایدار «زروانی» ایرانیان در سیزدهم فروردین نیز سرچشمه می‌گیرد، گفت: افراد بسیاری یک واقعه نیک یا بد را در نخستین روز هر اتفاقی به کل آن روز یا واقعه تعمیم می‌دهند.

قربانی افزود: در روز ۱۳ بدر گروه‍های کوچک خانوادگی برای بهره‌گیری از طبیعت آیین‌های این روز را همراه با بازی‌های گروهی، ترانه‌ها و رقص‌های دسته جمعی، گردآوری گیاهان صحرایی، خوراک‌پزی‌های عمومی، بادبادک پرانی، سوارکاری، نمایش‌های شاد، هماوردجویی‌های جوانان و آب پاشی و آب بازی به در می‌کنند.

وی تصریح کرد: سیزدهم فروردین امروزی تنها نامی از یک جشن کهن را دارد و هیچ شباهتی به آیین کهن و یادگار نیاکانمان ندارد.

این فعال فرهنگی، یادآور شد: نحوه اجرای این جشن، همانند بسیاری از دیگر آیین‌های ایرانی، از شیوه اصیل و باستانی خود دور شده و به شکل فعلی آن، دارای سابقه تاریخی در ایران نیست.

وی خاطرنشان کرد: در گذشته مادران و پدرانمان، سبزه‌های نوروزی خود را به صحرا می‎بردند و برای احترام به زمین و گیاه، آن را در خاک می‌کاشتند، اما امروزه سبزه‌ها در طبیعت و خیابان‌ها رها شده است.

منبع: برنا