بارسلونا چهار گل از رئال در نوکمپ دریافت کرد و وداعی تلخ با کوپا دل ری داشت. بارسلونا در تورنمتی که بیشترین افتخار را دارد، تسلیم محض رئال مادرید بود. نیمه اول بارسا را نمی‌توان بد ارزیابی کرد. شاید بتوان گفت بارسا حتی بهتر از رئال نیز کار کرد. نه اینکه درخشان بود، اما بارسا تقریبا خوب بازی کرد.

تیم کنترل محسوسی بر میدان داشت و شانس گلزنی خاصی به رئال نداد تا اینکه در دقیقه ۴۵ مغلوب یک ضدحمله سریع از بنزما و وینیسیوس شد. مشکل بارسا از همان لحظه شروع شد و تیم دیگر نتوانست روی گل‌های بعدی نیز واکنش نشان دهد. بارسا مثل شکر در قهوه حل شد و نشان داد که از لحاظ ذهنی، تیمی مهیای چنین رقابت بزرگ نیست. بارسا یک بار دیگر نتوانست در یک بازی بزرگ، ارزش هایش را ثابت کند. در دو سال اخیر بارسلونا نتوانسته از دور گروهی لیگ قهرمانان صعود کند و بدتر اینکه در لیگ اروپا نیز راه به جایی نبرده است. بارسا در نیمه دوم برابر رئال، دست‌ها را بالا برد و حتی یک شانس مسلم گلزنی هم نداشت. بارسا خوش شانس هم بود که رئال بیشتر از چهار گل نزد. تکرار بازی را ببینید، رئال باید بیش از پنج گل می‌زد.

سرخی روبرتو در مهار مودریچ ناتوان بود. آلونسو و کسیه نیز نتوانستند در پست خود بدرخشند و اشتباهات فردی زیادی داشتند. شب، شب وینیسیوس بود و هر زمان اراده کرد، بازیکنان بارسلونا را جا گذاشت و موقعیت خلق کرد. و، اما لواندوفسکی کجا بود؟ مهاجمی که در بازی قبلی دو گل به الچه زده بود، در دیداری که به درخشش او بیش از همیشه نیاز بود، محو شد. مگر ستاره‌ها برای درخشش در چنین شب‌هایی نیستند؟ بازیکنان بارسا دیشب دسته جمعی غرق شدند و حتی یک نفر هم نجات پیدا نکرد.