پس از هشدار‌ها و نگرانی‌های فراوان درباره مالکیت مشترک دو باشگاه پرسپولیس و استقلال، وزارت ورزش و جوانان شب گذشته اعلام کرد که «مشکل به نحوی تا برگزاری جلسه مزایده برای واگذاری سهام مدیریتی حل شد و این دو باشگاه می‌توانند در این راستا در سامانه صدور مجوز حرفه‌ای نسبت به بارگذاری و ارائه مدرک مثبته خود اقدام کنند».

با وجود این موضوع، اما همچنان ابهامات و سؤالات گذشته پابرجاست. اینکه «مشکل به نحوی حل شده» یعنی «دقیقاً به چه نحوی حل شده است»؟ دی ماه سال ۱۴۰۰ و پس از حذف استقلال و پرسپولیس از آسیا نیز چنین موردی مطرح و گفته شد که مالکیت دو باشگاه به دو وزارتخانه دیگر واگذار شده است، اتفاقی که کاملاً صوری و ظاهری بوده و اکنون مشخص شده که چنین مشکلی حداقل تا شب گذشته پابرجا بوده است.

سازمان خصوصی‌سازی که مدت‌هاست بر عملکرد دو باشگاه استقلال و پرسپولیس نظارت دارد اولین جایی است که باید به این پرسش مهم پاسخ دهد که چرا تاکنون درباره مالکیت دو باشگاه سکوت کرده و برای رفع آن تلاش نکرده است. سازمانی که روی برداشت ۵ میلیاردی فتح‌الله‌زاده از حساب استقلال به درستی تا این حد حساس بود چرا درباره مشکل بزرگتری که مانع حضور دو باشگاه در آسیا می‌شد چنین حساسیتی به خرج نداد؟ چرا رئیس سازمان خصوصی‌سازی تاکنون درباره این موضوع مهم سکوت کرده و حرفی نزده است؟ چرا وزارت ورزش و جوانان که در این زمینه مسئولیت دارد کار را به لحظه آخر کشاند و زودتر اقدامی انجام نداد؟

ماجرا زمانی جالب می‌شود که پس از اعلام رفع مشکل سرخابی‌ها، صحبت‌هایی مبنی بر بی‌فایده بودن این کار در چنین مقطعی مطرح و عنوان شد که «بند دوم از ماده سوم قوانین صدور مجوز حرفه‌ای کنفدراسیون فوتبال آسیا به صراحت اعلام می‌کند که این مشکل باید ۳ ماه قبل برطرف می‌شد».

حالا این پرسش مطرح می‌شود که آیا اقدام وزارت ورزش، نوشدارو پس از مرگ سهراب بوده است؟ وزارت ورزش و سازمان خصوصی‌سازی به چه نحوی مشکل را حل کرده‌اند؟ اکنون مالکیت دو باشگاه در اختیار کدام نهاد، سازمان یا وزارتخانه است؟ همه این‌ها پرسش‌هایی است که وزارت ورزش و سازمان خصوصی‌سازی باید به آن‌ها پاسخ دهند تا ابهامات برطرف شود و شفاف‌سازی صورت گیرد.