کارستن لنرز محقق ارشد از مرکز قلب مونیخ در آلمان، گفت: این مطالعه به عنوان بدترین سناریو برای به حداکثر رساندن احتمال تداخل الکترومغناطیسی طراحی شده است. با وجود این، ما هیچ تداخل الکترومغناطیسی مرتبط بالینی و هیچ نقصی در دستگاه در طول استفاده از شارژر‌های پرقدرت پیدا نکردیم، که نشان می‌دهد نباید هیچ محدودیتی در استفاده از آن‌ها برای بیمارانی که دستگاه‌های قلبی دارند اعمال شود.

به گفته نویسندگان این مطالعه، بین ۱ تا ۱.۴ میلیون دستگاه ضربان ساز قلب در سال ۲۰۲۳ در سراسر جهان کاشته خواهد شد. میانگین امید به زندگی افرادی که با چنین دستگاهی زندگی می‌کنند ۸.۵ سال است. این بدان معناست که حدود ۸ تا ۱۲ میلیون نفر در سراسر جهان دستگاه ضربان ساز دارند. هر سال ۱۵۰۰۰۰ تا ۲۰۰۰۰۰ نفر دیگر دفیبریلاتور کاردیوورتر قابل کاشت دریافت می‌کنند.

محققان خاطرنشان کردند در حالی که شارژر‌های قدیمی و خانگی از جریان متناوب (AC) استفاده می‌کنند، شارژر‌های جدید از جریان مستقیم (DC) استفاده می‌کنند که امکان تحویل با توان بالاتر را فراهم می‌ کند.

جریان شارژ بیشتر می‌تواند به معنای میدان مغناطیسی قوی‌تر و خطر بیشتر تداخل الکترومغناطیسی باشد، اما هیچ توصیه رسمی در مورد استفاده از شارژر‌های پرقدرت برای بیماران دارای دستگاه قلبی وجود ندارد. این نگرانی وجود داشت که شارژر‌های پرقدرت می‌توانند باعث شوند ضربان ساز‌ها سرعت خود را از دست بدهند یا دفیبریلاتور‌ها به طور تصادفی شوک درمانی دردناک را ارائه دهند.

لنرز گفت: ما قبلاً خطر تداخل الکترومغناطیسی با دستگاه‌های قلبی را هنگام رانندگی ماشین‌های الکتریکی بررسی کردیم و متوجه شدیم که بزرگترین میدان الکترومغناطیسی در امتداد کابل شارژ قرار دارد. این اولین مطالعه‌ای بود که خطر تداخل الکترومغناطیسی را در بیماران دارای دستگاه‌های الکترونیکی قابل کاشت قلبی در هنگام استفاده از شارژر‌های پرقدرت بررسی کرد.

منبع: هلث دی نیوز