سرهنگ مهدیه کارگر گفت: توفیق در مسئولیت‏ها و حتی سپردن برخی از مسئولیت‏ها به حجاب تکیه دارد و افرادی که بی‏ حجابی پیشه می‏کنند، توان انجام آن را ندارند.

او افزود: این گروه ناگزیر باید به خودشان بپردازند و چنان که امروزه مشاهده می‏کنیم چاره‌ای ندارند جز آن که انجام آن مسئولیت‏ها را به دیگران و حتی مردان بسپارند.

او تصریح کرد: این افراد، افزون بر آن که خود به دلیل ناتوانی یا شانه خالی کردن از انجام دادن مسئولیت‏های فردی باز می‏مانند، با روحیه و وضعیت بدنی خاص خویش محیط را آلوده و موقعیت را برای فعالیت مسئولیت پذیرانه نامساعد می‏سازند، بر این اساس، بازدهی فعالیت‏های خانوادگی و اجتماعی را کاهش می‏دهند و حتی دقت عمل را دچار اختلال می‏کنند.

کارگر تصریح کرد: به عبارت دیگر، این افراد خود ناتوان می‏مانند و دیگران را نیز از انجام دادن تعهدات و مسئولیت‏هاشان باز می‏دارند.

رئیس مرکز مشاوره آرامش فرماندهی اننظامی استان کرمان گفت: فرد بی‏ حجاب با رعایت نکردن این شرط در واقع از قبول مسئولیت خودداری کرده و به دنبال خواسته‏‌های خود می‏رود و حتی دیگران را از انجام تعهد‌های پذیرفته شده باز می‏دارد، بنابراین، حجاب هرگز به معنای محدود کردن حوزه مسؤولیت زن نیست، حجاب شرط موفقیت در انجام دادن مسئولیت‏ها و سپردن برخی مسؤولیت‏ها است.

او بااشاره به ارتباط حجاب و احساس ارزشمندی گفت: از نظر روان‏شناسی، قطعی‏‌ترین عامل رشد انسان «میزان ارزشی» است که هر فرد برای خود قائل است، به عبارت بهتر، نافذترین عامل رشد روانی و شخصیتیِ انسان، سطح حرمت خود او است.

سرهنگ مهدیه کارگر افزود: درجه ارزیابی فرد از خود، حرمت خود خوانده می‏شود و در واقع باز خوردی از مورد قبول بودن و مورد قبول نبودن به شمار می‏ آید، این قضاوت در قالب رفتار‌های کلامی و غیر کلامی بروز می‌کند.

کارگر ادامه داد: به راستی آیا برهنه شدن و کشاندن رفتار‌های جنسی به کوچه و خیابان به آدمی ارزش می‏دهد و انسان را از احساس ارزشمندی بهره‏مند می‏سازد؟ البته شاید احساس رضایت آنی و زود گذر پدید آورد، ولی کم‏تر کسی است که بر خورداری از این حالت و رفتار را ارزش تلقی کند و شخص برخوردار از این روحیه را ارزشمند بداند افزون بر این، تامین هر خواسته‏ای همیشه با احساس رضایت همراه نیست، در جامعه‏ای که برهنگی تمام شریان‏های آن را پر کرده و زن و مرد همواره در حال مقایسه داشته‏‌ها و نداشته‏‌های خودهستند، انسان‏ها در تشویش مستمر و دلهره همیشگی فرو می‏روند؛ زیرا رقابت و مقایسه در میدانی رخ می‏ دهد که ظرفیت رقابت ندارد و بدین سبب آدمی به تنوع طلبی حریصانه کشیده می‏ شود.

او تاکید کرد: بی‏ تردید تا وقتی این اندیشه فضای ذهن آدمی را آکنده است، فرصتی برای بروز خلاقیت و ابتکار باقی نمی‏ ماند، ذهنِ مشغول به تصاحب دل دیگران و جلب نظر مردان و پسندیده شدن، هرگز اندیشه علمی را بر نمی‏تابد و نمی‏تواند یافته‏ای تازه عرضه کند.

کارگر اظهار داشت: بنابراین، چنین افرادی هم ارزشمندی را از کف داده‏ اند و هم در جبران آن به بیراهه رفته‏ اند، راه رسیدن به احساس ارزشمندی پایدار، رفتن در پی کسب صفات ارزشمند و پایدار است. 

او ادامه داد: انسان بر خوردار از حجاب، با دور نگهداشتن خود از دسترس دیگران، سطح ارزشمندی خود را ارتقا می‏بخشد تا آن‏جا که مرد، نیازمندانه به آستان وی روی می‏آورد.

او تاکید کرد: بی‏ تردید اگر زنان این مفهوم را به طور کامل درک کنند، به پوشیده داشتن و مخفی ساختن پیکر خود بیش‏تر گرایش نشان می‏دهند و پی خواهند برد که راه احساس ارزشمندی در دسترس و مقبول بودن لحظه به لحظه نیست.