سازگاری متابولیک که به‌معنای گرمازایی تطبیقی است، می‌تواند عامل کلیدی پیشگیری از حفظ کاهش وزن طولانی‌مدت باشد. گرمازایی تطبیقی موجب کاهش مصرف انرژی می‌شود که به‌طور قابل توجهی بیشتر از پیش‌بینی‌های مبتنی بر کاهش توده چربی یا توده بدون چربی است.

مشخص شده است که سازگاری‌های مصرف انرژی چندین سال پس از یک دوره کاهش وزن دوام می‌آورد بنابراین، پس از کاهش وزن، کاهش گرمازایی تطبیقی برای حفظ کاهش وزن طولانی‌مدت بسیار مهم است. برخی از عوامل برای کاهش گرمازایی تطبیقی مانند فعالیت بدنی، تحریک فعال‌سازی بافت چربی قهوه‌ای با سرما، کاتچین‌های چای و کپسایسین‌کوئید‌ها شناسایی شده‌اند. علاوه بر این، مصرف پروتئین زیاد نیز با کاهش گرمازایی تطبیقی پس از کاهش وزن مرتبط بود.

کپسایسین‌کوئید، ماده‌ای شیمیایی تند موجود در فلفل که علت اصلی تند بودن فلفل است و خوردن آن باعث افزایش دمای بدن و احساس گرمی می‌شود. این ماده خاصیت آنتی‌اکسیدانی دارد که سلول‌های بدن را از آسیب مولکول‌های رادیکال آزاد محافظت می‌کند و از خاصیت ضد باکتریایی نیز برخوردار است.

نکته جالب توجه این است که رژیم با پروتئین زیاد منجر به افزایش توده بدون چربی، مصرف انرژی در حالت استراحت، مصرف انرژی ناشی از رژیم غذایی و مصرف انرژی کل می‌شود. ترکیبی از افزایش فعالیت بدنی و رژیم غذایی با پروتئین زیاد می‌تواند مصرف انرژی در حالت استراحت را علی‌رغم کاهش توده چربی و توده بدون چربی حفظ کند. مشاهده شد که رژیم غذایی با پروتئین زیاد در مقایسه با رژیم غذایی کم پروتئین در افراد با وزن ثابت، به‌مدت ۱۲ هفته میزان متابولیسم خواب، مصرف انرژی کل و مصرف انرژی ناشی از رژیم غذایی را حفظ می‌کند با این حال، درک اینکه آیا رژیم غذایی با پروتئین زیاد پس از کاهش وزن با گرمازایی تطبیقی مقابله می‌کند، ضروری است. 

تحقیق جدید ارزیابی کرد که آیا رژیم غذایی با پروتئین زیاد می‌تواند گرمازایی تطبیقی و تعادل انرژی مثبت مورد انتظار را حین حفظ وزن، پس از کاهش وزن در بیماران پیش دیابتی در مرحله پس از چاقی کاهش دهد یا خیر. این تحقیق بخشی از مطالعه پیشگیری از دیابت از طریق مداخله در سبک زندگی و مطالعات جمعیتی در اروپا و سراسر جهان است.

این مطالعه با ۳ سال مداخله کاهش وزن و حفظ وزن در چهار گروه مداخله مرتبط است. این گروه‌ها در مولفه رژیم غذایی، یعنی پروتئین زیاد (شاخص گلیسمی پایین) و رژیم غذایی با پروتئین متوسط (شاخص گلیسمی متوسط) و فعالیت بدنی متفاوت هستند. این تحقیق با هدف درک تظاهرات دیابت نوع ۲ پس از ۳ سال مداخله انجام شد. علاوه بر این، تغییرات وزن بدن، مقاومت به انسولین و ترکیب بدن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

تحقیق حاضر اثرات رژیم غذایی با پروتئین زیاد کنترل شده را با رژیم غذایی با پروتئین متوسط بر تعادل انرژی و گرمازایی تطبیقی مقایسه کرد. این ارزیابی پس از تکمیل مطالعه قبلی با استفاده از یک اتاق تنفسی به‌طور کامل کنترل شده انجام شد. رژیم غذایی با پروتئین زیاد کنترل شده برای تثبیت گرمازایی تطبیقی و افزایش مصرف انرژی فرض شد.

در مجموع ۳۸ شرکت‌کننده برای تجزیه و تحلیل تأثیر دو رژیم غذایی با پروتئین زیاد و متوسط که در نسبت پروتئین به کربوهیدرات، بر مصرف انرژی و ضریب تنفسی متفاوت بودند، انتخاب شدند. در مجموع ۲۰ نفر (۷مرد، ۱۳ زن)، با میانگین سنی ۶۴ سال، رژیم غذایی با پروتئین زیاد را مصرف کردند و ۱۸ نفر (۹ مرد، ۹ زن)، با میانگین سنی ۶۵ سال، رژیم غذایی با پروتئین متوسط را مصرف کردند. توده بدون چربی و توده چربی برای محاسبه مصرف انرژی استراحت پیش‌بینی شده استفاده شد.

یافته‌های تحقیق

سطوح مختلف ترکیب درشت مغذی در رژیم غذایی با پروتئین زیاد و متوسط منجر به تعادل پروتئین و کربوهیدرات متنوع بین دو گروه شد. در گروه با پروتئین زیاد، دریافت پروتئین و اکسیداسیون بیشتر بود که باعث تعادل پروتئین مثبت‌تری نسبت به گروه پروتئین متوسط شد. با این حال، در مقایسه با گروه رژیم غذایی با پروتئین متوسط، تعادل کربوهیدرات در گروه رژیم غذایی با پروتئین زیاد به‌دلیل مصرف کمتر کربوهیدرات و اکسیداسیون، کمتر مثبت بود.

جالب توجه است که تعادل چربی کمتری در گروه رژیم غذایی با پروتئین زیاد در مقایسه با گروه پروتئین متوسط مشاهده شد. تفاوت معنی‌داری در شاخص توده بدنی، توده چربی، توده بدون چربی، دریافت انرژی، مصرف انرژی یا درصد چربی بدن بین دو گروه مشاهده نشد. بر اساس مصرف انرژی، رژیم غذایی ۴۸ ساعته با پروتئین زیاد باعث تعادل انرژی منفی و مصرف انرژی استراحت پیش‌بینی شده بالا شد که در گروه با پروتئین متوسط وجود نداشت.

قابل توجه، رژیم با پروتئین زیاد در طول حفظ وزن پس از کاهش وزن با گرمازایی تطبیقی مقابله کرد. با این حال، رژیم غذایی با پروتئین متوسط اکسیداسیون چربی را افزایش داد. در گروه رژیم غذایی با پروتئین زیاد، تعادل انرژی کمتری در مقایسه با پروتئین متوسط یافت شد که با کاهش گرمازایی تطبیقی در گروه پروتئین زیاد مرتبط بود.

مطابق با تحقیقات قبلی، تحقیق فعلی وجود گرمازایی تطبیقی را تا ۳۴ ماه پس از یک دوره کاهش وزن هشت هفته‌ای نشان داد. در این دوره، شرکت‌کنندگان حدود ۱۱.۹ درصد از وزن بدن خود را کاهش دادند و تعادل انرژی با ضریب تنفسی همبستگی مثبت داشت.

نتیجه‌گیری

یافته‌های تحقیق حاضر نشان داد که در مقایسه با رژیم غذایی پروتئین متوسط، رژیم غذایی با پروتئین زیاد منجر به تعادل انرژی منفی می‌شود که حدود ۳۴ ماه پس از کاهش وزن در افراد پیش دیابتی در دوران پس از چاقی، با گرمازایی تطبیقی مقابله کرد. نتایج این تحقیق بر اهمیت رعایت رژیم غذایی با افزایش نسبت پروتئین به کربوهیدرات در درازمدت برای حفظ وزن پس از کاهش وزن تاکید می‌کند.

منبع:مدیکال نت