سرمربی استقلال روز گذشته در پایان نشست مطبوعاتی طولانی اش به ناگاه سمت و سوی حرف هایش را متوجه عبدالله ویسی، سرمربی نفت آبادان کرد و با عبارتی نه‌چندان مودبانه به او دستور سکوت و بستن دهانش را داد. البته او تلاش می‌کرد این کلمات را با توصیفاتی که به عنوان یک ستاره جهان فوتبال از خود می‌کرد، رنگ و لعاب بدهد، اما بعد از تساوی ناامیدکننده استقلال مقابل نفت آبادان، شاید به هیچ وجه جای این صحبت‌ها نبود.

ساپینتو مردی است که بابت ایستادن پای تیمش و عبور از موانع سخت مدیریتی و مالی و نمایش‌های رو به جلو و تهاجمی استقلال تحسین شده است. اما در این حال او هرگز نتوانسته از جاری شدن طوفان ذهنی همیشگی بر زبان تندش جلوگیری کند و حالا، پس از صحبت‌های بی سابقه در نشست مطبوعاتی بازی پیکان، او در دیدار مقابل نفت آبادان هم حرف‌های توهین آمیز بیشتری را به خود منتسب می‌کند. موضوعی که در شرایط فعلی و از دست رفتن تقریبی جام اول استقلال، کف زن‌ها و تشویق‌های همیشگی را هم ندارد.

در واقع یک ساپینتو برنده می‌تواند به سبک و سیاق خود جنگ‌های روانی و تن به تن با مربیان و دیگران را پیش ببرد، اما در شرایط امروز این حرف‌ها توجه مثبت چندانی را برنمی‌انگیزد. کمااینکه وقتی این سرمربی در ابتدای نیم فصل دوم در کمتر از ده روز در جریان دو بازی استقلال با کادر‌های حریف دچار تنش شد، هواداران این تیم هم به شدت از او حمایت کردند و البته برنده بودن استقلال در این بازی‌ها هم باعث شد تا سایر ارکان فوتبال ایران هم سهمی کمتر از ابتدای فصل در خصوص نقش این مربی پرشور پرتغالی در درگیری‌ها برای او قائل باشند.

البته که نمی‌توان در این بین تمام تقصیر را متوجه مرد پرتغالی دانست، به خصوص که حداقل در مورد آخری، سرپرست حریف به وضوح از آمادگی ذهنی قبلی برای رقم خوردن چنین اتفاقاتی پرده برداشت، اما پر واضح است که ساپینتو به واسطه همان تفاوت‌هایی که در نشست خبری در مقایسه بین خود و سایر مربیان شاغل در ایران از آن صحبت به میان آورده بود، اصطلاحا باید تاب‌آوری بیشتری داشته باشد.

تجربه او در رقابت‌های بین‌المللی و سطوحی که به عنوان بازیکن و مربی پشت سر گذاشته، همان طوری که یک سوژه مناسب برای اتخاذ نوعی از تهدید در قبال سایرین توسط ساپینتو مورد استفاده قرار می‌گیرد، به همان میزان توقعات را از خود او بالاتر می‌برد و انتظارات از کاپیتان سابق اسپورتینگ و ستاره تیم ملی پرتغال را در سطح متناسب قرار می‌دهد.

درست است که عبدالله ویسی به هیچ وجه اعتبار و شهرت همتای پرتغالی خود روی نیمکت استقلال را ندارد، اما عملکردش در مسابقه روز گذشته نمره بالاتری در قیاس با ساپینتو کسب می‌کند.

مربی‌ای که هنوز به جز دو بازی در لیگ، احتمالا دو بازی بسیار حساس دیگر در جام حذفی پیش روی خود دارد و اینجا جایی است که باید اعتبار خود را پس بگیرد وگرنه صحبت در مورد گذشته و حضور در جام جهانی و برخورداری از ملیت پرتغالی آن چیزی نیست که به تنهایی برای کسب مقبولیت در بین هواداران استقلال کافی باشد.

فوتبال یک بازار سهامی بزرگ است که هرروز باید مراقب باشید در آن سقوط نکنید.