شهریور سال گذشته بود که گزارش وقوع درگیری خوفناکی بین ۸ نفر در یکی از محلات تبریز به پلیس ۱۱۰ گزارش شد.

بدین‌ترتیب پلیس با دریافت این گزارش، خود را به محل حادثه رساند و با پیکر زخمی چند نفر از عاملان درگیری مواجه شد. تعدادی از خلاف‌کاران قبل از حضور مأموران از صحنه درگیری گریخته بودند.

احمد که با ۲ پسرش در این نزاع حضور داشت، در مورد علت درگیری به پلیس گفت: همسایه طبقه پایین خانه‌مان به نام علی به همراه چند نفر دیگر وارد پیلوت شده و تخته نئوپانی را که به عنوان حائل در محل نصب کرده بودم تخریب کردند. سپس با پسرم و دوستان پسرم درگیر شدند و قبل از حضور مأموران، صحنه را ترک کردند.

پلیس پس از تحقیقات ابتدایی از احمد و اهالی ساختمان خواست به درگیری پایان دهند و در صورت مراجعه مرد همسایه و ایجاد اختلاف پلیس را با خبر کنند تا شرایط را به آرامش بازگردانند.

دومین درگیری و جنایت خونین
اما ماجرا به اینجا ختم نمی‌شود و آتش خشم مابین طرفین درگیری نه تنها خاموش نشد، بلکه شعله ور‌تر هم شد. چرا که علی دوباره به همراه چندنفر دیگر به محل حادثه برگشتند و درگیری دیگری بین آنان شکل می‌گیرد.

 بر این اساس دوباره موضوع درگیری به پلیس ۱۱۰ گزارش می‌شود و مأموران برای برقراری مجدد نظم در محل حضور پیدا کردند، اما این بار با پیکر بی‌جان و غرق در خون جوانی روبه‌رو شدند که روی زمین افتاده است. مرد دیگری که به شدت مجروح شده بود بلافاصله به بیمارستان منتقل شد، اما تلاش پزشکان بی‌فایده بود و روی تخت بیمارستان به کام مرگ فرو رفت.

اعتراف قاتل
احمد که در این صحنه درگیری مرگبار متهم به قتل است گفت: با علی همسایه هستیم، در خانه نشسته بودم که مشاهده کردم او ماشین خود را جلوی ساختمان پارک کرد و به اتفاق چند نفر دیگر وارد ساختمان شده و نئوپان تعبیه شده را تخریب کرد و سپس با پسرم و دوست او درگیر شد؛ علی لوله آهنی در دست داشت، من به اتفاق پسر دیگرم به بیرون رفتیم که آن‌ها سوار بر خودرو شده و فرار کردند و سپس پیرو تماس ما، پلیس ۱۱۰ در محل حاضر شد و، چون دوست پسرم مصدوم شده بود، توسط اورژانس به بیمارستان منتقل شد؛ پس از آن همان خودرو مجدداً در محل حاضر و چند نفر من و پسرم را مورد ضرب و شتم قرار دادند.

پسر احمد نیز که در درگیری حضور داشت وقتی مقابل کارآگاهان نشست این‌گونه اظهارات خود را بیان داشت: با مرد همسایه سر مسائل مختلفی اختلاف داشتیم. روز حادثه نیز من به همراه دوستم در محل بودم که دیدم دوربین‌های مغازه توسط علی کنده می‌شود، اعتراض کردم که با یک میله فلزی به من حمله ور شد و به گردن من زد و دوستم هم توسط آن‌ها مصدوم شد و سپس آن‌ها فرار کردند که مراتب توسط پلیس ۱۱۰ صورتجلسه و مصدوم توسط اورژانس به بیمارستان منتقل شد.

وی افزود: علی بعد از رفتن پلیس دوباره همراه چند نفر به محل آمدند و درگیر شدند و در حالی که یکی از دوستان آن‌ها در محل ماند، بقیه فرار کردند.

پسر دیگر احمد که وی نیز در این درگیری حضور داشت گفت: در دست پدرم چاقو و در دست برادرم قندشکن بود. احتمالاً پدرم چاقو را از ماشین برداشت، چون در دعوای اول من از راه پله‌ها قندشکن را برداشته بودم، اما وقتی آن‌ها فرار کردند من قندشکن را در ماشین گذاشتم.

وی افزود: در دعوای دوم دست پدرم چاقو و دست برادرم قندشکن بود. علی به پدرم حمله کرد و پدرم را با میله زد، پدرم جا خالی داد و به شکم علی چاقو زد، بعد من علی را به زمین کوبیدم و به سرش مشت زدم؛ در آن هنگام هم پدرم با چاقو به شکم او زد. اما نحوه مجروح شدن و مرگ دوست علی، توسط پدرم را ندیدم.

برای دفاع از خانواده‌ام قاتل شدم
با این اعترافات پرونده قتل از شعبه ۶ بازپرسی دادسرای تبریز برای صدور حکم به شعبه اول دادگاه کیفری یک استان ارجاع شد و جلسه رسیدگی به اتهام احمد ۵۱ ساله با درخواست قصاص از سوی اولیای دم مقتولان برگزار شد.

احمد در جلسه دادگاه در آخرین دفاع خود گفت: هر دو قتل را قبول دارم و علت ارتکاب آن، دفاع از همسر و فرزندان و خودم بود، چون آن‌ها به منزل من حمله کردند. قضات دادگاه پس از شنیدن اظهارات احمد و وکیل پرونده وارد شور شدند و احمد متهم ردیف اول این پرونده را به‌خاطر ۲ قتل عمدی به قصاص نفس و از بابت شرکت در نزاع دسته جمعی منجر به قتل به تحمل ۳ سال حبس محکوم کردندو سایر افراد شرکت کننده در این درگیری مرگبار را به زندان محکوم کردند.