شب آهنگساز با عنوان مراسم نکوداشت محمد سریر از چهره‌های شاخص موسیقی با جمعی از اساتید و چهره‌های شناخته شده و اهالی موسیقی و سینما، از جمله فرهاد فخرالدینی، میلاد کیایی، کامبیز روشن روان، محمدرضا فروتن، سامان احتشامی، محمدمهدی عسگرپور، حمیدرضا نوربخش، داریوش پیرنیاکان، نظام الدین کیایی و... امشب در خانه هنرمندان برگزار شد.

میلاد کیایی در ابتدای این مراسم گفت: شروع آشنایی و رفاقت من با محمد سریر این هنرمند بسیار شایسته و مهربان از همه عزیزان قدیمی‌تر است، ما از سال ١٣۴٠ یعنی بیش از ۶٠ سال پیش ما با یکدیگر آشنا شده ایم، اردو‌های هنری را به یاد دارم. آن زمان محمد سریر هنوز فامیلی اش تهرانی بود و سال‌ها بعد تغییر آن را تغییر داد.  

کیایی با اشاره به خاطراتی که با محمد سریر داشته است گفت: یادم می‌آید شب‌ها کنار ساحل از سویی صدای ساحل و از سویی صدای آکاردئون این هنرمند می‌آمد.  

وی افزود: در این دوره از زمان، بسیاری از هنرمندان خوب ساز می‌زنند، اما اگر ساز را از دستشان بگیریم وجودشان بی مقدار می‌شود. در مقابل برخی وجودشان هم بسیار ارزشمند است، یکی از این گنجینه‌ها که وجود بسیار با ارزشی دارد دکتر محمد سریر است که باید درباره او کتاب نوشته شود. 

خوشحالم که خانه موسیقی این لطف را کرد و این جلسه باشکوه برگزار شد. گفتنی و خاطراتم درباره محمد سریر زیاد است. دلم می‌خواست بسیار درباره او صحبت کنم. به یاد دارم او بسیار خوش‌تیپ بود و دوست داشتنی که خیلی کشته و مرده داشت.

کیایی گفت: امروز که هم دوره‌ای‌های خود را دیدم احساس کردم جوانی ما همین دیروز بود و نباید امید را از دست داد داشت. 

استاد کامبیز روشن روان نیز از حاضران در این مراسم بود، او پشت تریبون قرار گرفت و گفت: در مقابل بزرگانی که اینجا حضور دارند نمی‌توانم درست صحبت کنم، محمد سریر یک هنرمند بدون حاشیه بود. او به عنوان انسانی که هنرمند، دیپلمات و مدرس است حاشیه‌ای نداشته. عجیب است که در تمام این سال‌ها کمتر در رابطه با ایشان صحبت شده است. 

وی افزود: دکتر سریر را نزدیک به نیم قرن است که می‌شناسم و همکاری زیادی با هم داشتیه ایم، او از نظر عملکردش یک نفر نیست. یک دیپلمات است که به عنوان رایزن فرهنگی در کشور‌های اروپایی بسیار مفید بوده است و به خصوص در رشته موسیقی ایشان کمک‌های ویژه‌ای کردند. در کنار کار‌های دیپلماتیک هم یک مدیر است.  

روشن روان گفت: من مدیریت ایشان را در خانه سینما، خانه موسیقی، دانشگاه‌ها و ... دیده ام. ایشان یک مدیر بسیار موفق بوده است. نگاه دیپلماتیک ایشان موجب شده است که کج روی‌هایی ممکن در جامعه هنری پیش توسط او برطرف شود.  

به گفته روشن روان، آثاری که استاد سری  ساخته است هم جاودانه شده است. این آهنگساز فعالیت زیادی داشته است، همکاری مشترک ایشان با زنده یاد محمد نوری هم استثنایی در موسیقی ایران است که حالا جای چنین همکاری‌هایی بسیار خالی است. 

او می‌گوید: ایشان یک مدرس نیز است و به بهترین نحو این کار را انجام می‌دهد، او سیاستمداری بود که کمک کرد هنر از مسیر حقیقی خود خارج نشود. ایشان آنقدر توانایی دارد که لازم است از ایشان تقدیر و درباره او صحبت شود. 

محمدرضا فروتن سخنران بعدی این مراسم بود که در  این مراسم گفت: خوشحالم که این فرصت به من داده شد تا از این بزرگوار چند کلامی صحبت کنم. گرچه که خیلی به خودم اجازه نمی‌دهم با زبان محاوره درباره ایشان صحبت کنم.

فروتن گفت: دوست دارم کوتاه عرض کنم که تجربه من از آشنایی با محمد سریر به ١۶ یا ١٧ سال پیش برمی‌گردد؛ مشکلی سر یک فیلم برای من پیش آمده بود و در ادامه جلسه‌ای به همین منظور تشکیل شد. افتخار این را داشتم که ایشان را ببینم و تجربه‌ای از حمایت و همدلی ایشان را کسب کنم. او کسی است که خرد و قلب خود را به زیبایی زندگی می‌کند و همین روش او در بسیاری مواقع انتخاب‌های من در زندگی را تغییر داد.

سامان احتشامی، هنرمند و نوازنده نیز در این مراسم حاضر شد و گفت: باعث افتخارم است که در این جمع حضور دارم. اساتید عزیزم را دیدم که چند سالی است بعد از کرونا سعادت نداشتم ببینمشان.

او گفت: زمانی که ٧ یا ٨ ساله بودم توسط فرهنگ جولایی وارد رادیو شدم. ماندگار شدم، یا سازم یا صدای خودم همچنان در رادیو پخش می‌شود. زمانی که ١٧ یا ١٨ ساله شدم در کنکور قبول شدم به استاد محمد سریر معرفی‌ام کردند. آقای دکتر سریر لطف کردند اجازه دادند من وارد دانشگاه شوم. از شما ممنونم که به من اعتبار بخشیدید و اجازه دادید که برای شما ساز بزنم.  

احتشامی در ادامه برای حاضران این مراسم دقایقی پیانو نواخت.

حمیدرضا نوربخش نیز در این مراسم حاضر شده بود، گفت: افسوس خوردم چرا که چند سال قبل که برای احترام به شخصیت دکتر سریر جمع شده بودیم که اکبر عالمی، نصرالله ناصح پور و ... هم حضور داشتند. آن‌ها همین طور یک به یک از این قطار پیاده شدند و افسوس دریغ آن برای ما ماند. من افراد یا هنرمندان را در تقسیم بندی به دو بخش تقسیم می‌کنم، افرادی هستند که فقط به کار خود می‌پردازند؛ هنرمندان و بزرگان یا ادیبانی که به هر حال روی کار خود متمرکز هستند. اما عده دیگری هم هستند که کار خود را انجام می‌دهند، اما فراتر از آن اهداف انسانی دیگری را هم دنبال می‌کنند، تجربه خود و سرمایه اجتماعی خود را مصروف اهداف دیگری می‌کنند که الزاما برای خودشان نیست و برای همه انسان‌ها صرف می‌شود؛ اقدامات آن‌ها در نهایت برای داشتن جامعه بهتر است. اینان سرمایه اجتماعی خود را در راهی صرف و هزینه می‌کنند که گاه هم به آن‌هایی لطمه‌هایی هم وارد می‌شود. 

وی می‌گوید: محمد سریر از دسته دوم و افرادی است که همه عمر خود هر چه اندوخته را در دست گرفته و در خدمت اهدافش برای اجتماع و انسان‌ها گذاشته است. 

وی افزود: محمد سریر آدم دغدغه مندی است. او کار‌هایی کرد که برای خودش نفعی نداشت و در جهت پیشرفت اجتماع بود. این افراد قابل احترام هستند و باید به آن‌ها احترام مضاعف گذاشت.

داریوش پیرنیاکان از حاضران در این مراسم بود که  در پشت تریبون قرار گرفت و گفت: در مورد موسیقی دوست عزیزم دکتر سریر همه صحبت کردند و موسیقی ایشان هم گویای جایگاه ایشان است.  

پیرنیاکان گفت: آن موقع که آقای سریر در ژنو بودند من در یونسکو کنسرتی داشتم. نمی‌دانم آقای سریر چگونه، اما سریع متوجه شدند، اما با من تماس گرفتند و گفتند در ژنو هم می‌خواهم برای تو کنسرت بگذارم تا اینجا هم ببینند که موسیقی ما چیست و اجرایی داشته باشیم. عرض ٢۴ ساعت ترتیب این کنسرت داده شد.

وی افزود: استاد سریر از انسان‌های با کمالات و تمام عیار است. از دیدن ایشان لذت می‌بریم. در تأسیس خانه موسیقی آقای سریر و آقای روشن روان بیشترین خدمت را کردند. در واقع این دو بزرگوار در تأسیس و تداوم خانه موسیقی بیشترین خدمت را کرده اند.

نظام الدین کیایی نیز از هنرمندان حاضر در این مراسم بود که در پشت تریبون قرار گرفت و گفت: امشب برای من شب آهنگساز نیست؛ شب رفیق است. با آقای دکتر سریر در دوره‌ای که در خانه سینما بوده ایم، همیشه در مورد مسائل به تفاهم می‌رسیدیم.   دکتر سریر در میان صفات خوب خود شرافت را داشت که به گمان من جمع تمام صفات خوب اخلاقی است.

در ادامه مراسم بزرگداشت دکتر محمد سریر، قطعاتی که از سوی او ساخته شده بود نیز توسط هنرمندان حاضر در مراسم به ویژه فرزند استاد سریر نوازندگی شد.