به گزارش از لایو ساینس، نقاشی دیواری که یک سینی پر از خوراکی‌ را نشان می‌دهد، در حفاری‌های پارک باستان‌شناسی پمپئی در نزدیکی شهر ناپل (زادگاه پیتزا) کشف شد.

به گفته باستان‌شناسان، این نقاشی که به نظر می‌رسد نان گرد «فوکاچا» باشد، روی دیوار راهروی خانه‌ای کشیده شده است که تنور نانوایی نیز داشت.

نان گرد «فوکاچا» با ادویه‌ای به نام «مورتوم» (پنیر گیاهی که رومیان باستان آن را می‌خوردند) طعم‌دار می‌شده است. همچنین به نظر می‌رسد سینی به نمایش درآمده در نقاشی دیواری، دو ماده اولیه لازم برای طبخ پیتزا یعنی سس گوجه‌فرنگی و پنیر موزارلا ندارد.

این سینی نشان‌دهنده هدایایی است که به عنوان بخشی از یک سنت دوره هلنیستی برای پذیرایی از مهمانان استفاده می‌شد.

به گفته باستان شناسان، چنین تصاویری در خانه‌های شهر باستانی پمپئی و هرکولانیوم (که هر دو با فوران آتشفشان وزوو در سال ۷۹ پس از میلاد از بین رفتند) زیاد دیده شده‌اند.

فوران کوه وزوو در ایتالیا در حدود قرن یک پس از میلاد، حدود دو هزار نفر را کشت و منجر به دفن شدن شهر پمپئی در انبوهی از گدازه و خاکستر آتشفشانی شد.

در مورد تاریخچه پیتزا برخی عقیده دارند که نخستین پیتزا‌ها موقعی به وجود آمدند که سربازان ساسانی سپر خود را روی آتش نهاده و بعد خمیری روی آن قرار داده و مواد غذایی مختلفی مثل خرما و پنیر روی آن ریخته و پس از پخت می‌خوردند.

در یونان باستان نیز نان‌ها را با روغن، گیاهان و پنیر پوشانده و مصرف می‌کردند. اما مصرف پیتزای امروزی از قرن هجدهم یا اوایل قرن نوزدهم در ناپل ایتالیا شروع شد.

تاریخچه ورود پیتزا به ایران به زمانی باز می‌گردد که فردی به اسم داوود به همراه دوستش در مسافرتی به آلمان نخستین بار در کافه‌ای با پیتزا روبرو می‌شود. آن‌ها تصمیم می‌گیرند این غذا را به ایران آورده و شروع به پخت و فروش آن نمایند. این دو نفر در سال ۱۳۴۰ در خیابان نوفل لوشاتو تهران یک مغازه پیتزا فروشی تاسیس می‌کنند که هنوز هم دایر است.