زیاده‌خواهی تمام نشدنی
فوتبالی‌ها این روز‌ها بدتر از همیشه هر کاری که دلشان بخواهد انجام می‌دهند.
هنوز سروصدای حواله‌های واردات خودروی بازیکنان تیم ملی فوتبال فروکش نکرده و هنوز داغ این تبعیض آشکار به دل تمام مدال‌آوران و قهرمانان باقی مانده که جنجال بیرانوند به راه می‌افتد. جنجالی ۹۵ میلیاردی برای جذب یک بازیکن! بازیکنی که همان ۱۸ میلیارد فصل قبلش درد بسیاری از رشته‌ها و قهرمانان مدال‌آور آن‌ها را حل می‌کند. حالا تصور کنید با مبلغ جدید چه کار‌ها که نمی‌توان در ورزش انجام داد. همزمان هم خبر می‌رسد که فلان بازیکن فقط با دلار قرارداد می‌بندد و حاضر نیست از زیاده‌خواهی خود کوتاه بیاید.
بعضی حرف می‌زنند و پول می‌گیرند
در این شرایط تصور کنید که این روز‌ها مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال هر کجا که نشست و برخاست دارد، می‌گوید که دولت باید به ما کمک کند، باید پول بدهد و به فوتبال نگاهی دیگر داشته باشد. حالا حرف‌های تاج را بگذارید کنار حرف‌های محمدرضا طالقانی، پیشکسوت خوشنام کشتی ایران که می‌گوید: «شما وقتی تمرین تیم فوتبال استقلال را با آن همه ناخوشایندی‌ها می‌بینید حس و حال بدی دارید. جشنواره پهلوانک‌ها با حضور هزار و ۴۶۰ کشتی‌گیر به همراه مادران و پدران و خانواده‌ها و ثبت خنده‌ها و گریه‌ها نشان داد که کشتی همچنان پشتوانه دارد و مانند بعضی از رشته‌ها نیست که فقط حرف می‌زنند و پول می‌گیرند.»
فوتبال در حال چپاول بیت‌المال است، فرقی بین رده ملی و باشگاهی آن هم وجود ندارد. ملی‌پوشانش یک‌جور و باشگاهی‌هایش جور دیگر فقط پول بالا می‌کشند، آن هم پول مردم و بیت‌المال، آن‌وقت برای ناهید کیانی، بانوی قهرمان تکواندوی کشور که باعث افتخار و سربلندی ایران و ایرانی است عده‌ای از همین مسئولان ورزش جمع می‌شوند و با سروصدای زیاد می‌روند یک کارت هدیه ۵ میلیونی می‌دهند یا اینکه پاداش افتخارآفرینی سارا عبدالملکی در حد کتری و قوری تعریف می‌شود، آن‌هم با هزار منت و صدقه‌سری!
امکانات ویژه فقط برای فوتبال
طبیعی است، در چنین شرایطی حتی آن‌ها هم که سعی می‌کنند خویشتنداری به خرج دهند سرانجام صدای اعتراض‌شان بلند شود، درست مانند حسن رنگرز سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی که شاگردانش از هیچ تلاشی برای افتخارآفرینی و بالا بردن پرچم ایران دریغ نمی‌کنند و تا دلتان بخواهد هم افتخارآفرین بوده‌اند. سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی ضمن گلایه از نگاه یک‌سویه مسئولان به برخی از رشته‌ها و در واکنش به اعطای پاداش جنجالی حواله واردات خودرو‌های لاکچری به اعضای تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی و خالی ماندن دست افتخارآفرینان ایران در جهان و المپیک گفت: «درحالی که قهرمانان اردو‌های سختی را بدون حضور هیچ مسئولی پشت سر می‌گذارند و مدال‌آوران المپیکی بدون پاداش خاصی مانده‌اند، می‌بینیم که در جای دیگر امکان ویژه‌ای برای بخشی از ورزش ایجاد شده است! اگر ۵۰ جایزه ویژه (حواله‌های لاکچری) دو برابر می‌شد، هیچ فشار مضاعفی برای مسئولان ایجاد نمی‌کرد. البته ما با اصل پرداخت پاداش ویژه به بخشی از بدنه ورزش مشکل نداریم، ولی عزیزانی که بدون ملاحظه این تصمیم را گرفته‌اند به چه شکلی این پارادوکس رفتاری خود را تشریح می‌کنند. رفتار‌های شکل گرفته ته‌مانده انگیزه قهرمانان را خدشه‌دار می‌کند.»
رنگرز با تأکید بر اینکه قهرمانان هیچ دورنمایی برای برداشته شدن موانع جاده قهرمانی پیش‌رو ندارند، عنوان کرد: «قهرمانان امروز نیاز به حمایت و مساعدت دارند. پرداخت پاداش پای سکو خوب است، اما شاید آن روز برای دادن پاداش دیر باشد. به‌عنوان سرمربی تیمی که در هانگژو و المپیک انتظار فراوانی از آن می‌رود، اگر دغدغه‌های امروز کشتی‌گیران را طرح نکنم، خدمتی به کشتی نکرده‌ام.»
قول برخورد با چشم بسته
صحبت‌های طالقانی و رنگرز و اعتراض مدال‌آورانی، چون ناهید کیانی و عبدالملکی در حالی رسانه‌ای می‌شود و البته به جایی نمی‌رسد که مسئولان بلندپایه ورزش هر روز صحبت از برخورد با زیاده‌خواهی‌های جماعت فوتبالی می‌زنند، اما با چشمانی بسته! آن‌ها دم از برخورد می‌زنند، ولی فوتبالی جماعت هم خودروی لاکچری وارد می‌کند و هم قرارداد‌های فوق‌نجومی می‌بندد بدون اینکه نگرانی و اضطرابی بابت برخورد داشته باشد.
فوتبال قانون سقف بودجه و قرارداد ابلاغ می‌کند، اما بازیکن، آن هم بازیکن تیمی که به‌صورت مستقیم از بیت‌المال برداشت می‌کند با وقاحت تمام می‌خواهد قرارداد ۱۸ میلیاردی‌اش ۵۰ میلیارد شود، والا به تیمی نقل مکان می‌کند که ۹۵ میلیارد می‌پردازد. یا اینکه قانون تصویب می‌شود که قرارداد‌ها باید به صورت ریالی بسته شود، اما باشگاه‌ها با بی‌اعتنایی تمام به راحتی حرف از دلار و یورو و ارز‌های منطقه‌ای می‌زنند. جالب است که مسئولان فوتبال از پافشاری روی مصوباتشان حرف می‌زنند و وزیر ورزش و معاونانش هم از برخورد می‌گویند، اما جلوی چشم‌شان فوتبالی جماعت با ریشخند به ملت ایران همه چیز را زیر پا می‌گذارد و آقایان هم خیلی راحت یا چشم‌شان را می‌بندند یا رویشان را برمی‌گردانند.
منبع: روزنامه جوان
