به طور مثال یک کنجکاوی جالب این است که آیا می‌توان خورشید را خاموش کرد؟ به طور مثال اگر آب تمام اقیانوس‌های زمین را روی خورشید بریزیم چه اتفاقی می‌افتد؟ شاید این سوال زیادی تخیلی باشد، اما به بهانه اش می‌توان با خورشید و ویژگی هایش بیشتر آشنا شد.

ستاره‌ای که ۵ میلیارد سال دیگر عمرش به پایان می‌رسد

خورشید در واقع تنها یک ستاره معمولی است که از ۷۵ درصد هیدروژن، کمی هلیوم و مقداری از عناصر سنگین دیگر تشکیل شده است که جاذبه، همه آن‌ها را در کنار هم نگه می‌دارد. اما نترسید! هم اکنون خورشید در میانه چرخه زندگی خود قرار دارد؛ حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش متولد شد و تقریبا به همان میزان زمان باقی مانده است. خوشبختانه، ما در بهترین و پایدارترین دوره این ستاره متولد شدیم و دلیلی برای نگرانی وجود ندارد. اما تا به حال به سرعت بخشیدن به چرخه حیات خورشید به کمک آب فکر کرده‌اید؟ سعی می‌کنیم تمام آب روی زمین را جمع آوری کنیم و روی خورشید بریزیم. ابتدا به یک سطل نیاز داریم. شاید هزاران میلیارد سطل یا یک سطل خیلی خیلی بزرگ. چیزی که بتواند حدود ۳۲۶ میلیون مایل مکعب آب را در خود جای دهد!

خورشید را خنک کنیم؟

اما حتی اگر به هر طریقی بتوانیم تمام آب روی زمین را جمع کنیم و روی خورشید بریزیم چه اتفاقی می‌افتد؟ احتمالا هیچ! مردم اغلب بزرگ‌تر بودن خورشید از سیاره ما را دست کم می‌گیرند. در واقع، خورشید می‌تواند بیش از یک میلیون و ۳۰۰ هزار زمین را در خود جای دهد! بنابراین بله، خورشید خاموش یا حتی خنک نمی‌شود. حتی متوجه نمی‌شود که ما کاری انجام داده‌ایم. اما بیایید تسلیم نشویم. ما به دلایلی واقعا می‌خواهیم خورشید خاموش شود! اگر «به اندازه کافی» آب روی آن بریزیم چه اتفاقی می‌افتد؟ برای این کار ما در واقع به ۳۷۰ اوکتیلیون از آن‌ها نیاز داریم. این عدد ۲۷ صفر دارد.

وقتی خورشید تشکر می‌کند

حالا، بیایید دوباره آن را روی خورشید بپاشیم! اما خورشید باز هم خاموش نمی‌شود. برعکس، تشکر می‌کند و ناگهان بسیار بزرگ‌تر و روشن‌تر می‌شود. چه اتفاقی می‌افتد؟ می‌بینید، خورشید در واقع یک تنور آتش نیست. در شعله‌های آتش و شمع، احتراق شیمیایی وجود دارد. وقتی آب را روی آتش می‌ریزیم، آب گرمای شعله را جذب می‌کند و آن قدر آن را خنک می‌کند که دیگر نمی‌تواند واکنش سوختن را حفظ کند. همچنین دسترسی آتش به اکسیژن را مسدود می‌کند. آب اساسا فرایند شیمیایی را متوقف می‌کند. اما «سوختن» خورشید همان واکنش نیست. آن چه در آن جا اتفاق می‌افتد همجوشی هسته‌ای نامیده می‌شود که یکی از خشن‌ترین و دیوانه‌کننده‌ترین واکنش‌ها در جهان است. لایه‌های هیدروژن زیادی به اعماق خورشید می‌روند. اگر چهار اتم هیدروژن را بردارید و با هم یکی کنید، یک اتم هلیوم خواهید داشت. وقتی درباره خورشید صحبت می‌کنیم، این روند کمی پیچیده‌تر است. وقتی این ستاره سعی می‌کند همجوشی را انجام دهد، پروتون‌های مثبت، یکدیگر را دفع می‌کنند. نیرو و انرژی زیادی لازم است تا به نوعی آن‌ها را به هم فشرده کنید.

خورشید تقویت می‌شود

خوشبختانه، یک نیروی جادویی در فضا وجود دارد که جاذبه است. خورشید ۹۹.۸ درصد از کل جرم منظومه شمسی را به خود اختصاص می‌دهد و تمام این جرم همان چیزی است که خورشید را با کمک یک نیروی گرانشی باورنکردنی کنار هم نگه می‌دارد. بنابراین، گرانش، کادریلیون‌ها عدد از این اتم‌های کوچک هیدروژن را می‌گیرد و هر ثانیه آن‌ها را به هم فشار می‌دهد و هنگامی که برخورد می‌کنند، مقداری انرژی آزاد می‌کنند. بنابراین، برخلاف آتش، خورشید برای حیات نیازی به اکسیژن ندارد. به هیدروژن نیاز دارد! و همه ما می‌دانیم که آب H۲O است؛ از هیدروژن و اکسیژن تشکیل شده است؛ بنابراین به معنای واقعی کلمه برای خورشید «سوخت» محسوب می‌شود. مثل این‌که بخواهی با بنزین آتش را خاموش کنی! مهم‌تر از آن، جرم اضافه‌شده توسط آب، خورشید را سنگین‌تر می‌کند.

منبع : روزنامه خراسان