در منابع شیعی نقل شده که حضرت امیر المومنین (ع) به همراه دو فرزند گرامی‌شان به منزل مظاهر اسدی دعوت بودند. حبیب‌بن مظاهر که در بهار جوانی بود و عشق و علاقه خاصی نسبت به سید‌الشهدا (ع) را داشت به پشت بام خانه رفت تا لحظه آمدن امام حسین (ع) را تماشا کند.

زمانی که حبیب متوجه می‌شود مکه مهمان‌ها نزدیک هستند برای آن که خبر را به خانواده برساند با عجله در حالی که از پشت بام به پایین می‌آمد لیز می‌خورد و می‌افتد و در همان جا جان خود را از دست می‌دهد.

پدر و مادر حبیب بن مظاهر که این صحنه می‌بینند برای آنکه مهمان‌ها متوجه نشوند و سبب ناراحتی آن‌ها نشود جنازه پسرشان را در اتاقی پنهان می‌کنند.

زمانی که امام علی (ع) سراغ حبیب را می‌گیرد مظاهر اسدی مرتبه اول ماجرا را بازگو نمی‌کنند، ولی وقتی امام (ع) برای بار دوم سراغ حبیب را می‌گیرد، مظاهر اسدی مجبور می‌شود که حقیقت را بازگو کند.

همان موقع امام حسین (ع) بر بالای سر جنازه می‌آید و صدا می‌زند حبیب و حبیب بن مظاهر چشمان خود را باز می‌کند.

مرتبه دوم که حبیب بن مظاهر جان خود را فدای امام (ع) می‌کند در روز عاشورا است که حبیب در آنجا پیرمردی بیش نبود و تا آخرین قطره خون از حریم امام حسین (ع) و اهل بیتش دفاع کرد و جنگید.

منبع: برنا