برخی از صاحب‌خانه‌ها که به دنبال خاموش کردن سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی خود هستند، به پمپ‌های حرارتی زمین گرمایی خانگی(که به عنوان منبع زمین نیز شناخته می‌شوند)روی می‌آورند. مزیت این پمپ‌های زمین گرمایی این است که در همه حالات دمای آن ۵۵ درجه سانتی‌گراد است.افراد با عبور دادن آب و مقداری ضد یخ از طریق یک لولهٔ انعطاف پذیر که در اعماق زمین قرار دارد،از این دمای ثابت بهره می‌برند.آب توسط یک سیستم پمپ حرارتی که معمولاً در زیرزمین قرار دارد به گردش در می‌آید. وقتی خانه نیاز به خنک کردن دارد،این پمپ گرما را در داخل خانه جذب می‌کند و آن را در لوله‌های طولانی به آب منتقل می‌کند،سپس آن را در زیر زمین به گردش در می‌آورد و به آن زمان می‌دهد تا حد ثابتی خنک شود.

 در نهایت این پمپ هوای خنک را به درون خانه می‌برد. عمل گرم کردن ساختمان تقریباً مشابه سرد کردن می‌ماند.این سیستم آب را به زیر زمین می چرخاند و آن را تا حدود ۵۵ درجه گرم می‌کند.سپس آب وارد شده،لوله را گرم می‌کند و باعث انبساط آن می‌شود. در مرحله بعد یک پمپ الکتریکی آن را فشرده می کند که باعث افزایش دما می‌شود.در نهایت این پمپ هوای گرم را به درون خانه می‌برد.در آپارتمان‌ها،مدارس یا سایر ساختمان‌های تجاری،لولهٔ زیرزمینی ممکن است عمق زیادی نداشته باشد و به صورت افقی در یک منطقه وسیع گسترش یابد.برای زمین‌های مسکونی کوچک‌تر، راه‌حل این است که حفاری عمیق‌تری برای فرو بردن لولهٔ زیرزمینی انجام گیرد تا آب با حلقه در تماس باشد.

هزینه سیستم‌های زمین گرمایی نسبت به سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی بیشتر است اما حامیان این طرح می‌گویند هزینه‌های عملیاتی پایین‌تر،ارزش این کار را بالا می‌برد،زیرا قدرت پمپ‌های حرارتی زمین گرمایی به‌گونه‌ای است که از برق بسیار کمی برای انتقال گرما به اطراف استفاده می‌کنند. آن‌ها به گونه ای طراحی شده‌اند که بیش از ۵۰ سال برای قطعات زیرزمینی دوام بیاورند و انتظار می رود اجزای روی زمین ۲۵ سال یا بیشتر دوام بیاورند.این در حالی است که پمپ‌های حرارتی منبع هوا بسیار رایج‌تر هستند و با استخراج انرژی از هوای بیرون برای گرم کردن و خنک کردن خانه کار می‌کنند.

منبع: برنا