بر اساس روایت کوهنوردان حاضر در منطقه روز دوشنبه ۹ مرداد ماه ۱۹ کوهنورد ایرانی ساعت یک بامداد از پناهگاه گوته راهی قله مونبلان می شوند و پس از صعود شش نفر از کوهنوردان ایرانی بر فراز قله مونبلان و فرود این شش نفر از قله ۲ کوهنورد حاضر در تیم از تیغه‌های برفی به پایین سقوط می‌کنند و یکی از کوهنوردان که به همراه آن‌ها در یک کورده بود و به عنوان پیشدار تیم نفرات را هدایت می‌کرد با پرت کردن خود به سمت مخالف تیغه مانع از سقوط آنان به انتهای دره و مرگشان شد.

در نهایت رضا شهلایی هیمالیا نورد مطرح کرمانشاهی که هدایت تیم را بر عهده داشت به همراه گروه بعدی کوهنوردان در صحنه حاضر شد و با عملیات فنی کوهنوردان گرفتار را از شیب بالا کشید.

رییس فدراسیون کوهنوردی و صعود‌های ورزشی جمهوری اسلامی ایران در روز‌های گذشته نسبت به این حادثه واکنش نشان داد و ضمن تقدیر از اقدام به موقع کوهنوردان کرمانشاه نسبت به حضور کوهنوردان با دانش فنی پایین و بدون آمادگی در برنامه‌های فنی اخطار داد.

زارعی در این رابطه گفت: کسانی که به این تیم‌ها اعزام می‌شوند باید اصول و آموزش را رعایت کنند اگر این اتفاق با تیزهوشی یکی از کوهنوردان (رضا رحمتیان) جمع نمی‌شد به یک فاجعه تبدیل می‌شد.

رضا زارعی اعلام کرد: تذکرات لازم درباره اعزام‌ها داده شده و برای صعود‌ها یکی از دلایل ندادن مجوز هم ناتوانی افراد است و نباید به صعود به قله به چشم تورگردانی نگاه شود.

جزئیات حادثه

رضا رحمتیان کوهنوردی که در این حادثه جان خود را به خطر انداخت درباره جزئیات این حادثه گفت: در صعود به قله‌های فنی برای اطمینان بیشتر در گرو‌ه ها هر سه نفر از طریق یک طناب به هم وصل می‌شوند که اگر یکی از افراد دچار مشکل و یا از روی برف‌ها لیز خورد، دیگر نفرات از آن حمایت کنند.

وی افزود: روز صعود به قله مون بلان بعد از چند جابجایی نفرات، هم طنابی‌های من به اتفاق (دو همنورد، آقا و خانم) به سمت قله حرکت کردیم، اما به دلیل ضعف فنی یکی از نفرات، حرکت ما رو به قله با مشکل مواجه شد. نه می‌توانستم نفر را رها کنم، چون بازگشت او به پایین امکان نداشت و نه می‌توانستم با آن شرایط راهم را به طرف قله ادامه دهم.

رحمتیان توضیح داد: باد با سرعت زیاد می‌وزید. همین موضوع مشکل ما را مضاعف کرد. به سختی ادامه دادیم. حدود پنجاه متر به قله، به دلیل باد شدید و ضعف جسمانی یکی از هم گروه‌ها از صعود منصرف شدم و به ذهنم رسید هم طنابی‌ها را به سمت پایین انتقال دهم. اما خدا کمک کرد و برای چند لحظه وزش باد کم شد. همان زمان به سرعت تیم خودم را حمایت و به قله رفتیم.

وی عنوان کرد: بعد از گرفتن چند عکس به سمت پایین حرکت کردیم. در مسیر برگشت به دلیل درگیری با یخ و برف یکی از دوستان به دلیل کم تجربگی به سختی حرکت می‌کرد. چند بار راهنمایی کردم، اما متاسفانه فایده‌ای نداشت.

این کوهنورد کرمانشاه ادامه داد: تا اینکه در یکی از شیب‌های تند که دو طرف آن پرتگاه و یخچال‌های برفی بود قرار گرفتیم، من نفر اول بودم، به دلیل این که نفر سوم روحیه خود را باخته بود به سختی پایین می‌آمدیم، یک لحظه بالا را نگاه کردم، نفر سوم تیم به سمت پایین منحرف و از روی تیغه‌ها سر خورد.

رحمتیان گفت: هرگز آن لحظه دلهره آور را فراموش نمی‌کنم. می‌دانستم اگر کاری نکنم هر سه نفر جان خود را از دست خواهیم داد. من در موقعیت مناسبی نبودم که بتوانم از کلنگ استفاده کنم، چون تیغه ایی که روی آن ایستاده بودم کاملا یخی و بلوری بود. باید در کمترین زمان ممکن تصمیم می‌گرفتم. تنها راه نجات حرکت سریع رو به جلو و شیرجه زدن به جهت مخالف تیغه بود.خوشبختانه تصمیمی که گرفتم باعث شد آن دو نفر نجات پیدا کنند.

وی گفت: شرایط خیلی سختی داشتم. فشار روحی و جسمی زیادی بر من حاکم بود، اما در نهایت با پرت کردن خودم به سمت مخالف توانستم جان خودم و هم طنابی‌ها را نجات دهم. خوشحالم که بعد از این حادثه، بزرگانی، چون استاد رضا شهلایی در کنار تیم بودند و با همکاری دیگر کوهنوردان حاضر با زدن کارگاه، دو نفر را به سمت بالا کشیدند و از مرگ حتمی نجات پیدا کردیم.

رحمتیان تصریح کرد: این صحبت‌ها نه به خاطر خود ستایی و تمجید از خودم، بلکه فقط به این دلیل است که بگویم صعود به هر قیمتی مهم نیست و چه زیبا و پسندیده است ابتدا انسان‌ها قله‌های درون خود را صعود و بعد وارد این رشته شوند.

وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت: حدود سی سال است به صورت آماتور و نیمه حرفه‌ای در رشته کوهنوردی فعالیت دارم. کوهنوردی تنها ورزشی است که می‌تواند مرا از نظر روح‌ی و جسمی قانع و راضی نگه دارد.

رحمتیان افزود: همه این سال‌ها درس‌های زیادی از کوهنوردی گرفتم. ورزشی که در آن رقابت نیست و اخلاق ورزشی در آن زبانزد است. با راهنمایی‌های بزرگان و تلاش مستمر، موفق شدم چندین قله برون مرزی را صعود کنم. البته فقط صعود ملاک تلاشم نبود چرا که در هر برنامه درس‌های زیادی آموختم که صعود هدف دوم من تعریف می‌شود.

کوهنوردان باید امداد گر باشند

رضا شهلایی سرپرست تیم صعود کننده به قله مون بلان یکی از افراد حاضر در آن صحنه گفت: حادثه در دل کوهنوردی است در کوهنوردی ما همیشه منتظر این هستیم که خدای نکرده اتفاق ناگواری نیفتد که اگر بیفتد حاصل تجربیات چندین ساله کوهنوردی را در یک لحظه باید به کار برد ورزشی که حاصل آبستن اتفاقاتی است.

وی افزود: تیم امداد و نجات خاصی در کوهنوردی وجود ندارد که همزمان با صعود و فرود باشد همیشه گفته‌ایم آموزش و استفاده از ابزار و تجهیزات حرف اول شرکت در برنامه‌های سنگین و از تکنیک‌های کوهنوردی است.

شهلایی تصریح کرد: در حادثه مونبلان رضا رحمتیان یکی از کوهنوردان شایسته کرمانشاه به موقع با استفاده از تجربیات خود از یک حادثه ناگوار جلوگیری کرد و جان خود و هم طنابی‌هایش را نجات داد و به برنامه ادامه دادند.

وی افزود: اعتقاد به کار تشکیلاتی داریم و مهم این است که ما کار درست را انجام دهیم و تیم را به سلامت و موفقیت به اهدافش برسانیم با دست پر در همه برنامه‌های کوهنوردی به زندگی عادی برگردیم و ارزش کار را به این می‌دانیم که به سلامت صعود کنیم موفق باشیم و به سلامت برگردیم و خداروشکر در این حادثه با تدابیر رضا رحمتیان یکی از صعود‌های خوب و خاطره انگیز برای کشورمان و استان رقم خورد.

یک قدم با مرگ فاصله داشتیم

منیره مرتضوی یکی از هم طنابی‌های رضا رحمتیان که نفر وسط بین فرد سقوط کننده و رحمتیان بود گفت: مسیر صعود برفی و یخی بود و در کوهنوردی بالا آمدن یک سوم و پایین آمدن دو سوم ماجرا است که نیازمند تبهر و نیرو است. من نفر وسط کورده بودم که هم طنابی پشت سر من به دلایلی دچار مشکل شد. این آقا از ابتدا‌ی آهسته حرکت می‌کرد یا تند می‌رفت که باعث کلافگی من که در وسط بودم شد و بعد از صعود متوجه شدم که این آن آقا حتی تمرینات لازم برای چنین صعود‌هایی را هم نداشته و اگر هرکس بجز رحمتیان در آن لحظه بود مطمعنا ما الان ته یخپال‌های آلپ بودیم.

وی گفت: برخی سفر‌ها خاطرات و حس‌هایی را به همراه دارد که خیلی خوشحالم با بزرگانی هم نورد شدم آدم‌هایی که در دورانی که مردم عصا از کور می‌دزدند از جنس گوهر ناب و با اخلاق برای نجات جان دیگران از جان خود می‌گذرند که نیازمند ستایش و تقدیر فراوان است.

توصیف حادثه از نگاه دیگر کوهنورد ایرانی

آرش نظری دیگر کوهنورد شاهد ماجرا گفت: قله مون بلان که به عنوان بلندترین قله رشته کوه آلپ با ارتفاع ۴۸۱۱ متر یکی از فنی‌ترین و خطرناک‌ترین کوه‌های دنیا از نظر سختی مسیر و یخی بودن آن است و صعود به آن تنها با لوازم تخصصی امکانپذیر است و ۳ تا از بچه‌های کرمانشاه به قله رسیدند که قبل از آن بصورت انفرادی صعود انجام شده بود.

وی افزود: چهار روز صعود به قله طول کشید کمپ یک به دو به علت یخی بودن و باد شدید سخت بود ۱۹ نفر بودیم که ۶ نفر بعد از ۸ ساعت به قله صعود کردند.

نظری گفت: موقع برگشت به دلیل شیب‌های خیلی تند و شکاف‌های خیلی سخت یکی از نفراتی که در کورده‌های کوهنوردی بود دچار حادثه شد که رضا رحمتیان با تجربه درایت و سرعت عمل درست و بجا توانست از اتفاق ناگوار جلوگیری کند و یکی از صعود‌های موفق کرمانشاه را رقم بزند.

مونبلان خطر‌ناک‌ترین کوه جهان

بر اساس آمار‌های اعلام شده در رسانه‌های فرانسوی مونبلان با بیش از هشت هزار کشته تاکنون خطرناک‌ترین کوه جهان شناخته می‌شود که این آمار هر ساله در حال افزایش است.

برخی از آمار مرگ سالانه در این کوه را صد نفر اعلام می‌کنند که عمده دلیل آن‌ها سقوط از ارتفاع، سقوط بهمن، سقوط سنگ و گم شدن در کوهستان عنوان شده است.

در دنیایی از کوه‌ها و طبیعت‌های دست نخورده، قله مونبلان (Mont Blanc) به عنوان یکی از بلندترین قله‌های کوه‌های آلپ در قاره اروپا برجسته می‌شود. این قله ممتد در مرز میان دو کشور فرانسه و ایتالیا، با ارتفاعی حدود ۴۸۱۱ متر از سطح دریا، به وجود می‌آیدو به عنوان یک جواهر در تاج طبیعت شناخته می‌شود. مونبلاند، به عنوان یک مقصد محبوب در میان کوهنوردان و طبیعت‌گردانان توانسته است تاریخچه‌ای خود را در دنیای کوهنوردی به خود اختصاص دهد.

صعود به این قله، از قرن ۱۸ میلادی آغاز شده و با تلاش و پشتکار کوهنوردان حرفه‌ای به یکی از چالش‌های جذاب و دلباز در دنیای ماجراجویی تبدیل شده است .