دَعاهُ رَجُلٌ فَقالَ لَهُ عَلی: قَدْ أَجَبْتُکَ عَلَى أَنْ تَضْمَنَ لِی ثَلَاثَ خِصَال‏ٍ. قالَ: وَ مَا هِیَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ‏ٍ؟ قالَ: لَا تُدْخِلَ عَلَیَّ شَیْئاً مِنْ خَارِجٍ وَ لَا تَدَّخِرَ عَنِّی شَیْئاً فِی الْبَیْتِ، وَ لَا تُجْحِفَ بِالْعِیَالِ. قَالَ: ذَلِکَ لَک یا اَمیرَ الْمُؤمِنینَ، فَأَجَابَهُ عَلِی‏ بنُ اَبی طالِبٍ. 

مردی، امیر المؤمنین را به میهمانی دعوت کرد. حضرت فرمودند: می‌پذیرم به این شرط که سه قول به من بدهی. عرض کرد: چه قولی‌ ای امیر المؤمنین فرمودند: از بیرون چیزی برای من تهیه نکنی، حاضری خانه‌ات را از من دریغ ننمایی و به زن و فرزندنت زور نگویی. عرض کرد: قبول می‌کنم‌ای امیرالمؤمنین. پس علی بن ابی طالب دعوت را پذیرفتند.