نوزادان تازه متولد شده با ویژگی‌های عجیب خود می‌توانند ما را حیرت زده کنند، مثل تولید مدفوع در رنگ‌های بسیار مختلف، از جمله زرد و سبز؛ و باورتان می‌شود یا نه، اولین مدفوع آن‌ها بوی بدی ندارد. تازه بعد از آنکه تغذیه کردن شان را آغاز می‌کنید است که روده هایشان کم کم مملوء از باکتری‌هایی می‌شود که آن بوی ناخوشایند را به مدفوع می‌دهند. اما این تنها یکی از بسیار چیز‌های شگفت انگیز درباره‌ی نوزادان تازه متولد شده است.

 کشکک زانو ندارند

از آنجایی که استخوان بافتی بسیار سفت و مستعد شکستگی است، می‌تواند فرآیند تولد را دشوار کند و باعث آسیب شود. به همین دلیل است که نوزادان به جای استخوان، با غضروف انعطاف پذیر در زانوهایشان متولد می‌شوند. این غضروف در نهایت سفت و به کشکک استخوانی زانو تبدیل می‌شود، مانند چیزی که بزرگسالان از آن برخوردارند.

بسیار بیشتر از ما استخوان دارند

در حقیقت، نوزادان با نزدیک به ۱۰۰ استخوان بیشتر از چیزی که بزرگسالان در بدن خود دارند، متولد می‌شوند. آن‌ها در زمان تولد ۳۰۰ استخوان دارند که به مرور به یکدیگر جوش می‌خورند و تبدیل به ۲۰۶ استخوانی می‌شوند که در بدن افراد بزرگسال وجود دارد. بعضی از استخوان‌های آن‌ها از جنس غضروف هستند که طی روند رشد، با کمک کلسیم، جای خود را به استخوان‌ها می‌دهند. این فرآیند تا سن ۲۵ سالگی ادامه می‌یابد و بعد از آن استخوان‌ها دیگر رشد نمی‌کنند.

زیاد گریه می‌کنند، اما هیچ اشکی ندارند

روند شکل گیری غدد اشکی در نوزادان تا بعد از تولدشان ادامه دارد، به همین دلیل، معمولاً اگر هنگام گریه کردن اشکی نداشته باشند، مسأله‌ی مهمی نیست. اغلب نوزادان از حوالی سن ۲ هفتگی شروع به اشک ریختن می‌کنند، اما این امر برای برخی نوزادان تا ۲ ماه به طول می‌انجامد. نوزادان شاید هنوز اشکی نداشته باشند، اما معمولاً ۲ تا ۳ ساعت از روز را گریه می‌کنند. گاهی بی دلیل این کار را انجام می‌دهند و گاهی هم سعی دارند با این کار با شما ارتباط برقرار کنند و چیزی به شما بگویند.

بیشتربخوانید

• چرا مادران ژاپنی بغل کردن نوزاد را به استفاده از کالسکه ترجیح می‌دهند؟

 احتمالاً طعم نمک را حس نمی‌کنند

نوزادان واکنشی که به مزه‌های دیگر مانند شیرینی یا تلخی دارند را به مزه‌ی شور ندارند. آن‌ها نه نمک را تشخیص می‌دهند نه به طعم شوری اهمیت می‌دهند. نوزادان از سنی بین ۲ تا ۶ ماهگی رفته رفته مزه‌ی شوری را احساس می‌کنند.

 در قسمت‌های بیشتری پرز چشایی دارند

نوزادان گرچه تقریباً به همان اندازه‌ی کودکان و جوان‌ها گیرنده‌ی چشایی دارند، اما پرز‌های چشایی آن‌ها قسمت‌های بیشتری از را می‌پوشاند. پرز‌های چشایی نوزادان را نه تنها بر روی زبان شان، بلکه بر روی لوزه‌ها و در پشت حلق شان نیز پرز چشایی دارند.

 چیز‌هایی که در رحم چشیدند را به خاطر دارند

جنین در رحم با مایع آمنیوتیک احاطه شده و هر روز مقداری از آن را می‌خورد. این مایع طعم خوراکی‌ها و نوشیدنی‌هایی را می‌دهد که مادر مصرف می‌کند. در هفته‌ی بیست و یکم بارداری، جنین می‌تواند طعم چیز‌هایی که مادر می‌خورد و می‌نوشد را احساس کند. بعد از تولد، نوزاد به احتمال زیاد همان چیز‌هایی را ترجیح می‌دهد که مادرش طی دوران بارداری خورده بود.

 صدا‌هایی که در رحم شنیدند را هم به یاد می‌آورند

اگر مادر در دوران بارداری برای فرزند درون شکم خود آهنگی را پخش کند، بعد از تولد، نوزاد می‌تواند کماکان آن را به یاد آورد. تحقیقی نشان داد مغز نوزادانی که ملودی بخصوصی را درست پیش از تولد شنیده بودند، بلافاصله بعد از تولد و در ۴ ماهگی، واکنش شدیدتری به آن ملودی نشان می‌داد.

می‌توانند جوش بزنند

در اینجا هم پای هورمون‌ها در میان است. هورمون‌های باقیمانده‌ای که نوزاد از طریق مادر دریافت می‌کند، غدد چربی اش را تحریک می‌کنند و باعث جوش زدن پوستش می‌شوند. از آنجایی که منافذ پوست نوزاد هنوز به طور کامل شکل نگرفته اند، هر آلودگی‌ای به راحتی وارد آن‌ها می‌شود.

 سر بعضی نوزادان شکل نامتعارفی دارد

دلیلش این است که گاهی هنگام عبور از مجرای زایمان، سر نوزاد فرم بخصوصی پیدا می‌کند. در برخی موارد هم شکل سر نوزاد بعد از تولد تغییر می‌کند که دلیل آن فشاری است که هنگام خوابیدن نوزاد به پشت، به پشت سرش وارد می‌شود. در بالای سر نوزادان دو قسمت نرم وجود دارد که استخوان جمجمه در آنجا هنوز به طور کامل به هم جوش نخورده، به همین دلیل سر به راحتی حالت می‌گیرد.

ممکن است زیاد عطسه کنند

نوزادان تازه متولد شده زیاد عطسه می‌کنند، چون باید بیشتر از بزرگسالان بینی خود را تمیز کنند. مجرای بینی آن‌ها کوچک‌تر است، به همین دلیل راحت‌تر می‌تواند مسدود شود. نوزادان با عطسه کردن از چیز‌هایی مانند شیر مادر، مخاط، دود و حتی گرد و غیار درون هوا خلاصی می‌یابند. به علاوه، آن‌ها هنوز از دهان خود نفس می‌کشند که همین امر هم می‌تواند در عطسه کردن نقش داشته باشد.

ممکن است چشم هایشان لوچ باشد

بعضی نوزادان با پوست اضافه در گوشه‌ی داخلی چشم هایشان یا پل بینی پهن متولد می‌شوند، امری که می‌تواند باعث لوچ شدن چشم‌های آن‌ها شود. اما معمولاً جای نگرانی نیست، چون بینی شان رشد می‌کند یا پوست اضافی از میان می‌برود. چشمان آن‌ها ممکن است حتی حرکت هماهنگ مناسبی نداشته باشد، اما تا ۳ ماهگی حتماً حرکت هماهنگ پیدا می‌کنند.

 ممکن است با چشمان باز بخوابند

شاید ترسناک به نظر برسد، اما چیزی برای ترس وجود ندارد. این امر شایع‌تر از چیزی است که شاید تصور می‌کنید و اگر خودتان با چشمان باز می‌خوابید، احتمالش هست که نوزادتان هم همینگونه باشد. به علاوه، مرحله‌ی حرکت سریع چشم در خواب برای نوزادان طولانی‌تر از بزرگسالان است. این امر به علاوه‌ی در حال رشد بودن دستگاه عصبی آن‌ها می‌تواند باعث باز ماندن چشمان نوزاد در هنگام خواب شود.

منبع: روزیاتو