علائم بیماری پارکینسون معمولاً به شکل خفیف ظاهر می‌شوند. این علائم شامل لرزش (ترمور)، حرکت کند و آهسته، افزایش سفتی و سختی عضلات، از دست دادن تعادل یا مشکل در راه رفتن می‌شوند.

بیماری پارکینسون می‌تواند در هر سنی شروع شود؛ اما معمولاً در افراد بالای ۶۰ سال شروع می‌شود. افراد جوان‌تر نیز ممکن است به این بیماری مبتلا شوند.

یک پزشک عمومی درباره درمان این بیماری گفت: متاسفانه در حال حاضر هیچ درمانی برای پارکینسون که بتواند بیماری را درمان کند یا از پیشرفت آن جلوگیری کند، وجود ندارد. درمان‌های موجود تنها برای کنترل و بهبود علائم بیماری استفاده می‌شوند.

دکتر عرفان گرزین درباره تاثیر استرس بر این بیماری بیان کرد: استرس می‌تواند بر علائم بیماری پارکینسون تأثیر بگذارد و بعضی از افراد ممکن است در شرایط استرسی علائم بیماری خود را بدتر تجربه کنند.

این پزشک ادامه داد: تغذیه مناسب می‌تواند در مدیریت بیماری پارکینسون مفید باشد. در برخی موارد، مصرف پروتئین در وعده‌های غذایی می‌تواند تأثیری بر اثربخشی دارو‌های لودوپا (Levodopa) داشته باشد.

او درباره نحوه پیشگیری از بیماری پارکینسون افزود: برای پیشگیری از بروز بیماری پارکینسون هیچ راهکار مشخصی وجود ندارد. زیرا علل دقیق بروز بیماری هنوز مشخص نیست؛ اما ترکیبی از سبک زندگی سالم، مراقبت از سلامت عمومی، و عدم تعریض به عوامل خطر ممکن است مفید باشد.

گرزین ادامه داد: کنترل بیماری پارکینسون به وسیله مدیریت دارو‌ها توسط پزشک معالج انجام می‌شود؛ دارو‌های مختلفی برای کنترل علائم بیماری استفاده می‌شوند و انتخاب دارو‌ها و مقدار مصرف آن‌ها بر اساس علائم و وضعیت فرد متغیر است.

پارکینسون و اختلالات شناختی

این پزشک بیان کرد: اختلال شناختی یک وضعیت پزشکی است که تأثیر منفی بر روی توانایی فرد در تفکر، حافظه، تصمیم‌گیری و تعامل با محیط اطراف دارد. این اختلالات می‌توانند طیف گسترده‌ای از علائم شامل کاهش حافظه، تغییر در قدرت تمرکز، مشکلات در تفکر منطقی و اجرای وظایف روزمره را دربر گیرند.

او گفت: در اختلالات شناختی، قسمت‌های مختلف مغز که برای تصمیم‌گیری، حافظه، تفکر منطقی و تفکر انتزاعی مسئولیت دارند، ممکن است تخریب شده یا آسیب ببینند. این ممکن است به دلیل بیماری‌های مغزی مانند آلزایمر یا دیگر عوامل مانند عوامل عصبی، عفونت‌ها یا اختلالات در تغذیه و هورمون‌ها رخ دهد.

علائم اختلالات شناختی عبارتند از:

۱. کاهش حافظه: فرد ممکن است مشکلات در به یاد آوردن اطلاعات قدیمی یا جدید داشته باشد.

۲. مشکل در تمرکز: توانایی فرد برای تمرکز بر وظایف روزمره و حل مسائل ممکن است کاهش یابد.

۳. دشواری در تفکر منطقی: فرد ممکن است به راحتی به تفکر منطقی نپردازد و در ارتباط‌ها و تصمیم‌گیری‌هایش کمبود منطق و تفکر منظم داشته باشد.

۴. تغییر در شخصیت و رفتار: اختلالات شناختی ممکن است منجر به تغییر در شخصیت و رفتار فرد شوند. از جمله افزایش ترس، اضطراب، اغتشاش و حتی توهم‌

اختلالات شناختی معمولاً به تدریج و با زمان پیشرفت می‌کنند و می‌توانند تا حدی که توانایی فرد در انجام وظایف روزمره را تحت تأثیر قرار دهند. این اختلالات روی کیفیت زندگی فرد و افراد مرتبط با او تأثیر منفی می‌گذارند و نیازمند مراقبت و مدیریت مناسب از طرف پزشکان و خانواده هستند.