کیوان شعبانی مدیر فیلمبرداری سینما از جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به عنوان رویدادی موثر بر ارتقای کیفی سینما یاد کرد و گفت: فیلم کوتاه سینمای ایران چندسالی است که در بخش ملی و بین‌الملل رونق بسیاری گرفته است که بخش عمده‌ای از این توفیق را باید ماحصل جشنواره فیلم کوتاه تهران دانست. چهل ساله شدن جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران استمرار و پیگیری مخاطبانش را نشان می‌دهد که در حیات سینمای کوتاه، بی شک تأثیر گذار و تاثیر پذیر و مهم هستند و باید این رویداد و جشن هنری دوستی و صمیمیت را میان فیلمساز و مخاطبانش بیش از قبل رقم بزند.

وی ادامه داد: من از سی و سومین دوره جشنواره فیلم کوتاه تهران یکی از مخاطبان و گاهی شرکت کنندگان پروپا قرص این رویداد فرهنگی بوده و هستم، اما در مورد انجمن سینمای جوانان ایران باید بگویم یک سیستم آموزشی به شدت کامل است که این روز‌ها علاقه‌مندان بیشتری به دوره‌های فیلمسازی آن روی آورده‌اند و تمام مشاغل سینمایی از جمله فیلمنامه نویسی تا فیلمبرداری و ... را در بر می‌گیرد. وی ادامه داد: اگر به گذشته نگاه کنیم تابه‌حال فعالیت فیلمسازان مطرحی را مشاهده می‌کنیم که از سینمای کوتاه وارد سینمای بلند شدند و بار‌ها افتخار آفرینی داشته‌اند که نیازی به نام بردن آن‌ها نیست.

شعبانی افزود: امیدوارم انجمن سینمای جوانان ایران بتواند حتی با رویکرد حمایتی تری از قبل، حمایت مالی جدی‌تری به دلیل سنگینی براورد هزینه‌های امروزی فیلم‌ها داشته باشد؛ چرا که مسئله فیلمساز در ابتدای برخوردش با مقوله فیلمسازی هزینه‌ها وبرآورد‌های اولیه آن است. صحبت‌های من بیشتر در مورد برآورد‌های پیچینگ و حتی شرایط پرداخت آن به فیلمساز است که شاید بهتر است بازنگری شود.

این فیلمبردار گفت: در گذشته نقش فیلمبردار در فیلم کوتاه مشخص بوده است، اما خوشبختانه امروز می‌بینیم مدیر فیلمبرداری به نوعی مشاور اول کارگردان و اولین تماشاگر یک فیلم است که تامل درست و جهان بینی فیلمساز و فیلمبردار و تعامل این دو می‌تواند اثر قابل قبول و شایسته‌ای را خلق کند. 

وی درباره نقش فیلمبردار در خروجی یک پروژه عنوان کرد: مدیر فیلمبرداری باید با شناخت مسائل تولیدی و هزینه ای، انتخاب درستی از جمله انتخاب دوربین و ابزار نوری مناسب در جهت پیشبرد یک فیلم داشته باشد تا بتواند تصویر ذهنی کارگردان را به شکلی قابل قبول به عینیت تبدیل کند. همچنین از همه این مسائل که عبور کنیم در مورد فیلمبرداری، تکنیک و فرم تا اجرا سینمای کوتاه ما سال‌ها است رو به رشد و کامل شدن است. من به عنوان فیلمبردار  همواره اولین مخاطب و تماشاگر یک اثر بوده‌ام و  همیشه تلاشم بر این بوده تا بتوانم شکل اجرایی درستی به لحاظ ثبت تصویر، خوانش نوری متناسب با محتوا و قصه‌ای که در دست دارم پیدا کنم. فیلمبرداری هنر دیده نشدن است و خوشحالم با فیلمسازانی کار کرده‌ام که جدا از زرق و برق و رنگ و لعاب‌های بی دلیل روی چگونه پرداختن و قصه گفتن تمرکز داشته اند.

شعبانی درباره مسائل فیلمسازان فیلم کوتاه تصریح کرد: متاسفانه یکی از بزرگترین مشکلات و مسائلی که من به عنوان مدیر فیلمبرداری در مدیوم کوتاه با همکارانم به آن برخورد می‌کنم فیلمنامه است. شالوده اصلی یک فیلم را می‌توان به جرات فیلمنامه پنداشت، با این حال در گفتگوی کوتاهی که با فیلمساز‌ها داشته‌ام تعامل درست و مشخصی به لحاظ نگاه و جهان‌بینی بین آن‌ها و نویسندگان از درون شکل نمی‌گیرد. امیدوارم بتوان این مسئله را به شکل رادیکالی قابل بررسی و در دستور کار حوزه آموزش قرار داد.

وی در پایان گفت: در آخر حرف دل خود را خطاب به فیلمسازان می‌زنم؛ باید بگویم که سال‌هاست فیلم کوتاه به صورت متداوم به شکل درست و در نسبت بالاتری پیشروی دارد، اما اگر به قصه نگاه جدی‌تری بیاندازیم و چه بسا تلاش کنیم حتی اگر شده به سمت متن‌های اقتباسی برویم، بهتر است. چراکه سینمای کوتاه هنوز وام دار  اقتباس است، اعتقادم بر این است که فیلم‌های بد با قصه اقتباسی همچنان هواخواه دارند. بی شک از دیدگاه من بزرگترین ناتوانی در مدیوم فیلم کوتاه درست گفتن قصه نیست بلکه انتخاب درست قصه است.