شهربانو منصوریان، عضو تیم ملی ساندا درباره اینکه چرا او و الهه (خواهرش) نتوانستند مدال طلای بازی‌های آسیایی هانگژو را به دست آورند، اظهار کرد: من ۱۰ مدال طلای جهان و یک نقره آسیا را داشتم و فقط برنز نداشتم که این مدال را هم گرفتم.

منصوریان درباره اینکه گفته بود که من این برنز را نمی‌گرفتم بهتر بود، گفت: آن موقع خیلی عصبی بودم، اما وقتی به آن فکر کردم دیدم که خیلی‌ها کسب مدال برنز هم آرزویشان بود که نتوانستند بگیرند. من به خودم ایمان داشتم که می‌توانستم مدال طلا بگیرم، اما بعضی از اوقات این اتفاق نمی‌افتد.

وی درباره اینکه از سن و سالش صحبت کرده بود و اینکه شما خواهر‌ها می‌خواهید از دنیای ووشو خداحافظی کنید، بیان کرد: فعلا قرار نیست خداحافظی کنیم. اکنون من ۳۹ ساله هستم و هنوز می‌توانم ۳ طلای دیگر هم بگیرم، اما سن یک عدد است. بازی‌های آسیایی تا ۴۰ سال است و من ۳ سال دیگر نمی‌توانم در این رقابت‌ها شرکت کنم، اما می‌توانم در یک مسابقه جهانی شرکت کنم.

منصوریان درباره اینکه حمایت‌ها از فوتبال صورت می‌گیرد، اما از ورزش‌های دیگر آن حمایت صورت نمی‌گیرد، گفت: هر چه به فوتبالیست‌ها بدهند حقشان است و به بقیه ورزش‌ها هم باید همین طور برسند. تیم ملی فوتبال زمانی که می‌خواست به جام جهانی برود، رئیس جمهور به بازیکنان حواله خودرو داد، اما برای ما که اینجا می‌جنگیم و مبارزه می‌کنیم و بچه‌هایی که مدال گرفتند خبری نیست. می‌توانست این اتفاق برای ما هم رخ می‌داد و حواله خودرو به ما هم می‌دادند.

این سانداکار کشورمان اظهار کرد: ما ورزشکاران آن قدر دغدغه مالی داریم که باعث می‌شود به تمرین خود کمتر برسیم، اما کشور‌های دیگر این دغدغه را ندارند. متاسفانه بی‌مهری مسئولان را شاهد هستیم، اما صدیقی رئیس فدراسیون ووشو برای ما کم نگذاشته است. سالن تمرین و وزنه ما کوچک است و خودمان درخواست دادیم که به ما در ورزشگاه آزادی زمین بدهند تا سالن تمرین برای ووشو بسازیم، اما به ما ندادند. تیم النصر عربستان به ایران آمد و جاده ورزشگاه آزادی را آسفالت کردند، اما به ما  زمین نمی‌دهند.

منصوریان گفت: بعضی اوقات آنچه می‌خواهیم نمی‌شود. از ۲ سال پیش برای حضور در این رقابت‌ها زحمت کشیدیم و ۵ ماه گذشته مدام در اردو بودیم. من همیشه گفته‌ام چینی‌ها با این امکانات خوبی که دارند باید طلا بگیرند. در شهر سمیرم ما حتی یک سکو برای تمرین نداریم، اما در روستا‌های چین بهترین امکانات و شرایط ورزشی فراهم است. در مجموع باید نگاه ویژه‌ای به ورزش شود. امروز دیگر جنگ جهانی اول، دوم و سوم وجود ندارد. جنگ همین جاست و کشور‌ها در چنین جا‌هایی (عرصه ورزش) قدرت خود را نشان می‌دهند.