پژوهش جدیدی که در مجله «نیچر الکترونیکز» منتشر شده است نشان می‌دهد که دانشمندان یک گام به اختراعی نزدیک شده‌اند که به افراد امکان می‌دهد دستگاه‌های هوشمند خود را کنترل کنند و از هر جایی که هستند به اینترنت وصل شوند.

مهندسان به تازگی یک درون‌کاشت یا اصطلاحا ایمپلنت مغزی طراحی کرده‌اند که قادر است تکانه‌های عصبی را تشخیص دهد و سیگنال‌ها را به‌صورت بی‌سیم با وسایل الکترونیکی خانگی مانند رایانه مرتبط کند.

یکی از دانشمندان دست‌اندرکار در این پروژه در گفتگو با تک‌اکسپلور می‌گوید: «تیم ما در دانشگاه پردو طی هشت سال گذشته در زمینه ارتباطات میدان الکتریکی پیرامون بدن انسان و فناوری‌های پیشگامی مانند «ای‌کیو‌اِس-اچ‌بی‌سی» که اکنون در مرحله تجاری‌سازی است، کار کرده است.»

به گفته دانشمندان، این فناوری‌ها همچنین می‌توانند هم توانایی‌های انسان و هم شیوه‌های درمانی پزشکی را ارتقا دهند. دانشمندان بر این باورند که این فناوری، هنگامی که با پیشرفت‌های بعدی در انتقال بی‌سیم انرژی به عمق مغز ترکیب شود، شناخت بهتر اختلالاتی مانند بیماری پارکینسون، سندرم تورت، صرع، افسردگی، اضطراب و اختلال وسواس فکری-اجباری را ممکن می‌کند.

آن‌ها با استفاده از یک فرآیند دو مرحله‌ای به نام «ارتباط مغزی شبه‌استاتیک دو فازی» که به آرامی در مغز رخ می‌دهد، یک ایمپلنت مغزی کوچک‌تر از یک سکه ساختند که می‌توانست داده‌ها را ثبت کرده به یک جفت گوشی منتقل کند. در این ابزار جدید برخلاف تراشه‌های مغزی کنونی، نیازی نیست که هیچ ایمپلنت مغزی را به رایانه یا هر دستگاه دیگری وصل کنید.

به گفته دانشمندان، آن‌ها با انجام این کار و با استفاده از فناوری جدید خود، می‌توانند اطلاعات دیجیتالی را شبیه به ارتباط سیگنال‌های الکتروکاردیوگرام بدن، از طریق بافت بدن ارسال کنند.

پیش از این نیز آزمایش‌های بسیاری برای مرتبط کردن سیگنال‌های عصبی به یک دستگاه خارجی مانند گوشی یا اصطلاحا هدفون روی گوش انجام شده بود، اما این پژوهش، نخستین موردی است که ارتباط بی‌سیم با پهنای باند بالا را با ایمپلنت‌ها ممکن می‌کند.

به گفته شرکت جانز هاپکینز مدیسن، پزشکان برای قرار دادن این دستگاه در مغز، پوست جمجمه را برداشتند و کرانیوتومی (عمل باز کردن جمجمه) دوطرفه انجام دادند. به عبارت دیگر در این کار، یک عمل جراحی انجام شد که بخشی از استخوان از جمجمه خارج شد تا مغز دیده شود.

پزشکان در ادامه خط میانی جمجمه را نازک کردند تا ارتباط با ایمپلنت را بهتر کنند. تفاوت این تراشه با ایمپلنت نورالینک شرکت ایلان ماسک که از الکترود برای اتصال استفاده می‌کند، این است که این تراشه به مغز متصل نیست.

شرکت نورالینک ایلان ماسک در سال ۲۰۱۶ با این هدف تاسیس شد که هوش مصنوعی را با مغز انسان تلفیق کند و پیشرفت‌های آن تاکنون و در مراحل اولیه توانسته است شنوایی و بینایی برخی بیماران را بهبود بخشد. به گفته دانشمندان، به کار گرفتن تراشه‌هایی از این دست می‌تواند توانایی‌های افزوده‌ای از جمله توانایی درک و یا استدلال بهتر در اختیار انسان بگذارد و حتی سبب تسکین اختلال‌هایی نظیر اضطراب شود.

به گفته پژوهشگران، پژوهش اخیر نیز هنوز در حد یک طرح کلی است و باید تحقیقات بیشتری برای تایید این ایمپلنت‌ها صورت بگیرد.

منبع: سیتنا