مسجدالنبی (ص) که با نام‌های مسجد شاه و مسجد سلطانی نیز شهرت دارد، در ضلع جنوبی خیابان امام خمینی (ره) در راستای بازار قرار گرفته که یکی از بزرگترین و با شکوه‌ترین مساجد ایران است.

مسجد النبی (ص) قزوین براساس منابع معتبر در زمان قاجار به فرمان فتحعلی شاه در محوطه وزیر یا چال وزیر که از موقوفات آقا جمال وزیر بوده بنا شده است.

این مسجد با ۱۴ هزار متر مربع مساحت از نظر گستردگی صحن و شبستان ها، شیوه معماری و استواری بنا در قزوین و ایران منحصر به فرد است.

سه در ورودی شمالی، غربی و شرقی با سردر‌های رفیع و شکوهمند که با کاشی‌های لاجوردی و خطوط ممتاز نستعلیق و ثلث آراسته اند به حیاط وسیعی باز می‌شوند.

حوض سنگی بزرگ و ایوان‌های بلند شمالی و جنوبی در این مسجد دیده می‌شود.

چهار ایوان مسجد النبی (ص) با دو گوشواره در هر طرف به رواق‌های هشتگانه مسجد پیوسته و هر کدام با تزیینات کاشی مینایی و کتیبه‌های نفیس با خط ثلث، جلوه‌ای خاص به مسجد بخشیده اند.

کتیبه‌های ایوان‌های شرقی و غربی مزین به سوره مبارکهˈعم یتسائلون عن النبا العظیمˈ و کتیبه دو ایوان شمالی و جنوبی سوره مبارکهˈهل اتی علی الانسان حین من الدهرˈ را، چون نقشی جاویدان در خود نگه داشته است.

هر شبستان ۲۸ طاق کوچک دارد که وسعت هر کدام ۱۶ متر مربع است و به فاصله شش متر از همدیگر، روی ۱۸ ستون استوار شده اند.

برفراز مقصوره جنوبی، گنبد بزرگ و زیبایی به قطر دهانه ۱۵ متر قرار دارد.

این گنبد به صورت دو پوسته پیوسته ساخته شده است.

سطح خارجی این گنبد با کاشی پوشیده شده و دارای طرح‌های هندسی و خطی است.

سردر شمالی مسجد بسیار مجلل و رفیع است و سرتاسر آن با کاشی‌های مینایی و اسلوب بدیعی تزیین شده است.

این سردر دارای کتیبه‌ای از کاشی لاجوردی به خط نستعلیق ممتاز به تاریخ ۱۲۰۲ هـجری قمری است و به ایوانی می‌پیوندد که سطح زمین آن به شکل کثیر الاضلاع مخمس به مساحت ۸۲ متر بنا شده و بربالای آن ماذنه بزرگی ساخته اند.

مسجد النبی (ص) نیز همانند مسجد جامع دارای شبستانی زیرزمینی است که اینک به عنوان کتابخانه نبویه از آن استفاده می‌شود.

این اثر در تاریخ ۳۰ خرداد ۱۳۳۷ با شماره ثبت ۳۹۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.