نسیم سهیلی کارگردان فیلم کوتاه میراث گفت: میراث تاریخی و فرهنگی جز دغدغه های اصلی من است. از سال‌ها قبل که بازدیدی از آسبادهای نشتیفان داشتم تصمیم گرفتم کاری برای این میراث فرهنگی و تاریخی ارزشمند انجام دهم؛ زمانی که خبرنگار بودم چند گزارش در این باره نوشتم اما آسبادها انقدر پتانسیل داشتند که باید کار جدی تری در خصوصشان انجام‌ می‌شد. 

وی ادامه داد: این بار برای به‌ تصویر کشیدنشان راهی نشتیفان شدم. سوژه ها همه جا خودشان را به مستندساز نشان می‌دهند از این رو برای کشف آنها باید چشمی تیزبین داشت، درست مثل خبرنگار، منتهی کار خبرنگار نوشتن و رسالت فیلمساز به تصویر کشیدن است. کارگردان باید با سوژه همزادپنداری کند یعنی قلبا آن را دوست داشته باشد اگر ارتباط دلی بین سوژه و فیلمساز برقرار نشود فیلم خوبی هم ساخته نخواهد شد. 

این کارگردان بیان کرد: ارتباط من با سوژه ام نیز همین طور است، از این جهت این فیلم خیلی دلی ساخته شده و امیدوارم به دل مخاطب نشسته باشد؛ هرچند بازخورد مخاطبین پس از اکران بسیار مثبت و دلگرم کننده بود.

وی از سختی‌های کارکردن گفت: کار کردن دور از شهر خودت کار سختی است؛ حالا اگر شرایط اقلیمی دشوار و محدودیت‌های دیگری نیز به آن اضافه شود کار چندبرابر سخت تر خواهد شد. هرچند ساختن مستند در کلیت امر دشوار و زمان‌بری است اما صبر بسیار می‌خواهد و سختی کار ما نیز شامل این موارد می‌شد. علاوه بر آن سوژه سن بالایی داشت و خب به مراتب زودتر خسته شده و کار به روزهای بعدی موکول میشد. به جد می‌توانم بگویم این مستند سخت ترین کار من تا به امروز بوده‌است.

سهیلی گفت: در مرحله تدوین نیز به علت بدعهدی یک از عوامل متاسفانه کار چند ماهی تعطیل شد. بودجه کم بود، استرس و فشار زیاد را تحمل کردم تا بالاخره پس از یک سال‌ونیم فیلم متولد شد.

وی ادامه داد: فیلم میراث سه کارکتر اصلی دارد باد، آسباد و اسبانی به نام آقای گندمی. روایت این سه در کنار هم تنه اصلی داستان را می‌سازد. بادهای صدو بیست روزه ای که از سمت سیستان می‌وزد در منطقه نشتیفان باعث گردش آسیاب های بادی می‌شود. این آسبادها ۱۷۰۰ ساله است و تا مدت‌ها عامل اصلی چرخش آسباد و چرخش زندگی مردم بوده آرد سالمی که تولید می‌شده برای پخت نان و گذشتن امورات اهالی نشتیفان به کار رفته است؛ لذا شغل اکثر مردم این دیار اسبانی بوده است اما با ورود صنعت ناخودآگاه این مشاغل از بین رفته و خود آسبادها هم به دست فراموشی سپرده شده است. نام فیلم برگرفت از این پیش داستان است. میراثی که باد، این عنصر حیاتی برای نشتیفان بر جای گذاشته است ...مردمی که باد را به تسخیر در آوردند تا نان داشته باشند!

این کارگردان گفت: این چهارمین مستندی بود که ساختم قبل از آن چند کار دانشجویی کوتاه داستانی هم انجام داده بودم

وی در پایان خاطرنشان کرد: جشنواره فیلم کوتاه تهران یکی از معتبرترین جشنواره های ایران و جهان است که بستری مناسب برای رقابتی سالم بین اهالی هنر ایجاد می‌کند. فرصتی برای سنجیدن توانایی ها و دانستن نقاط ضعف است که‌ یک آزمون مهم است در آخر می‌توانی به خودت نمره بدهی.

گفتنی است که میراث باد چهلمین جایزه خود را از بخش جاده ابریشم جشنواره فیلم کوتاه تهران گرفت.