سخنرانی سید حسن نصرالله فضای ملتهب فراگیر شدن جنگ را کمرنگ کرد

مسعود دهنوی، مستندساز از بیروت در گفت‌وگوی تصویری با برنامه «به افق فلسطین» شبکه افق در پاسخ به این سوال که تصورت پیش از رفتن به لبنان با ورودت به آنجا متفاوت بود؟ گفت: بله. من قبلاً می‌دانستم در اینجا محدودیت‌هایی وجود دارد و فضا به نسبت عراق و سوریه به شدت حفاظتی و امنیتی است. به نسبت بحران‌های دیگری که با آدم‌ها سروکار داریم، در معرکه غزه با آدم‌های معمولی رو‌به‌رو نیستیم.

دهنوی ادامه داد: وظیفه مستندساز حضور در میدان و سوژه‌یابی است. هنوز سازوکار نظام‌مندی در رسانه‌ها وجود ندارد، که چند سال برنامه‌ریزی دقیق صورت گیرد و افراد را در موقعیت‌های مختلف از نظر مسائل حفاظتی بیازماید. اینکه استعلام‌ها از قبل گرفته شده باشد و قبلاً نامه‌ها و مجوزهایشان ثبت شده باشد. در نهایت، اگر مستندسازی راهی بیروت شد، مثل من یک هفته در هتل نباشد، تا مجوزشان صادر شود.

دهنوی درباره حضورش در بیروت گفت: حضور الانم به لطف روایت فتح است. همکاران روایت فتح دست به دست هم دادند، تا ما بدون مشکل در لبنان کار کنیم. اما الان مشکلاتمان در اینجاست. ما باید به همه خودمان را ثابت کنیم، که کی هستیم، برای چه آمدیم، اجازه ورود بگیریم و بگوییم کارمان را بلد هستیم و حواسمان هست.

وی در پاسخ به این سوال که دیروز سهیل کریمی مستندساز گفته بود که بیشتر ممنوعیت‌ها از سوی نهاد‌های داخلی است، تا نهاد‌های کشور‌هایی مانند لبنان. آیا برای شما و مستندسازان ایرانی هم همینطور است؟ تصریح کرد: من به قضیه خوشبینانه‌تر نگاه می‌کنم. بنظرم ممنوعیت‌ها به این خاطر است که لبنانی‌ها مسئولیت حفاظت جانمان را به عهده دارند و ترجیح می‌دهند خودشان را به دردسر نیندازند. 

دهنوی درباره فضای لبنان بعد از سخنرانی سید حسن نصرالله گفت: ما هر جای بیروت می‌رفتیم، می‌دیدیم مردم در مغازه‌ها، هتل و ... اخبار را دنبال می‌کنند. در اماکن عمومی برنامه‌های سرگرم‌کننده ندیدم، که مردم تماشا کنند. همه درگیر جنگ غزه هستند. آنطور که قبل سخنرانی حس و حال مردم لبنان را دیدم، مردم فکر می‌کردند سید حسن نصرالله یا هشدار جدی می‌دهد یا دستور نظامی صادر می‌کند. اما همگی آنان تمهیدات سید را قبول کردند و بعد از سخنرانی فضای ملتهب فراگیر شدن جنگ کمتر شد.

این مستندساز در پاسخ به این سوال که اوضاع غزه به چه صورت است؟ گفت: مستندسازی متفاوت‌تر از گزارشگری و خبرنگاری است. مستندساز کاری را انجام می‌دهد، که قرار است در تاریخ ماندگار شود. به همین دلیل، سوژه‌یابی و یافتن قصه در مستندسازی مهم است. تفاوت مهم جنگ غزه با بحران‌های دیگر در این است که ما حتماً باید در میدان حضور داشته باشیم. من شاید در تخیلاتم قصه‌ها و سوژه‌هایی داشتم، ولی تا وقتی بیروت نبودم نمی‌توانستم آن‌ها را به تصویر بکشم. به همین دلیل، حضور در این معرکه اولین قدم مستندساز است و بعد باید تحقیقات را به صورت میدانی انجام دهد.