مدیرکل حفاظت محیط زیست استان البرز بر لزوم بهره گیری از توان مشارکت مردمی در حفظ زیست و رفع چالش های زیست محیطی تا کید کرد، افزود: پیش از این حفاظت مشارکتی در برنامه ششم توسعه لحاظ شده بود و امیدواریم در برنامه هفتم توسعه نیز یک مسیر قانونی برای بهره گیری از این ظرفیت ملی در جهت حفظ محیط زیست دیده شود.

وی اظهار کرد: برای تغییر رویکرد از حفاظت حاکمیتی و حراستی به حفاظت مشارکتی ، الگوهای مختلفی در سراسر جهان توسط دانشگاهیان، کنوانسیون ها، سازمان های بین المللی دولتی و غیر دولتی پیشنهاد شده که از جمله آن ها می توان به برنامه های جامع مدیریت مشارکتی زیست بوم، برنامه CEPA که این دو مورد توسط کنوانسیون رامسر و با تمرکز بر تالاب ها ارائه شده است یا برنامه انسان و کره مسکون که توسط یونسکو برای ذخیره گاه های زیست کره در قالب اسناد مختلف از جمله برنامه عملیاتی (اکشن پلن ) لیما پیشنهاد شده و ده ها الگوی علمی دیگر که برای ایران نیز کاربرد خواهند داشت اشاره کرد.

مدیرکل حفاظت محیط زیست البرز با بیان اینکه حفاظت مشارکتی به معنای نفی نقش دولت در حفاظت نیست، گفت: در نظام مدیریت مشارکتی زیست بوم دولت نیز نقش خود را به جای خود باید انجام دهد و در این نقش باید پاسخگو باشد.

درگی افزود: اگر ما حفاظت را یک تعبیر واقع گرایانه ببینیم و از تعابیر افسانه ای و رادیکال که مانع هر اقدامی در محیط زیست هستند دور شویم و البته خود را گرفتار خوش بینی های مفرط عده ای دیگر نکنیم که بیشتر معتقد هستند محیط زیست برای انسان است و انسان حق هر بهره کشی از آن دارد و به تعبیر ساده یه یک مفهوم واقعی و معقول از حفاظت رسیده ایم که به طور قطع هدف آن توسعه پایدار است و بس.

وی با اشاره به اینکه حفاظت یعنی در عین بهره برداری هوشمندانه و تضمین پایداری منابع‌ است، ادامه داد: البته مشارکت به معنای حضور فعالانه، موثر و معنادار تمام ذینفعان یا نمایندگان آن ها در تمام فرایند حفاظت از تصمیم سازی تا تصمیم گیری و اجرا و نظارت و بازنگری طرح ها به شمار می رود.

تحقق حفاظت مشارکتی در ایران با موانع جدی روبرو است

مدیرکل حفاظت محیط زیست استان البرز اضافه کرد: نگاه واقع بینانه به وضعیت امروز ایران و شرایط و موانع تحقق مدیریت مشارکتی زیست بوم و حفاظت مشارکتی در کشور نیازمند بررسی های علمی و تخصصی است که البته تاکنون توسط دانشگاهیان به وفور انجام شده ولی یک بیان کلی و با بهره گیری از یافته های پژوهشگران می توان گفت تحقق حفاظت مشارکتی در ایران با موانع جدی روبرو است که موانع حقوقی و قانونی‌مورد نظر ما و تنفیذ آن در برنامه هفتم توسعه مقصود است.

وی گفت: در دنیای امروز که بدون تردید یک دنیای سرمایه داری محسوب می شود جنگ ثروت و محیط زیست یک امر محتوم است‌ و تاریخ ثابت کرده که در جنگ اقتصاد با هر پدیده ای پیروز قطعی صحنه اقتصاد است بنابراین در این دنیا دولت ها با امکانات محدودی که در اختیار بخش حفاظتی خود دارند چگونه می توانند در برابر سیل تخریب های درگیری اقتصاد و محیط زیست مقاومت کنند مگر اینکه محیط زیست از یک مسئله اختصاصی و با صلاحیت ضابط خاص به یک امر عمومی و مطالبه جمعی تبدیل شود.

وی مطرح کرد: پس آیا گونه انسان برای حفاظت از زیست بوم خود و تنها کره مسکون راهی جز حفاظت مشارکتی دارد؟ و پاسخ این سوال را در سطح دنیا سال هاست متفکران و متخصصان داده اند که حفاظت مشارکتی تنها راه حفاظت واقعی برای بقای نسل انسان و زیست بوم آن در روی زمین است.