آب و آبادانی واژگان دیرپای شکل‌گیری جهان هستی به شمار می‌روند وهر کجا نشانی از آب‌های جاری بوده رونق زندگی نیز روز افزون بوده است، ایرانیان باستان در این سرزمین کم آب و نیمه بیابانی همواره آب را گرامی داشته‌اند و ارزش قطره‌قطره آن را دانسته و در زمان خشک‌سالی، نذرونیاز و قربانی کردند، هنگامه‌ی بارش باران به جشن و سرور پرداختند.

اهمیت آب در اساطیر کهن تا حدی است که ایرانیان الهه‌ای به نام آناهیتا برای نگهبانی‌اش متصور شده این اعتقاد از دوران باستان تا اسلام نیز تداوم یافت و به‌جایی رسید که آب را مهر حضرت فاطمه (س) پنداشتند.

در باور مردمان این سرزمین نگاه معنوی به آب جایگاه رفیعی دارد نگاهی به جشن‌های آب در تاریخ ایران و زمان و شیوه‌ی اجرای آن پیوندی میان آب و گردشگری برقرار می‌سازد که گویی حلقه‌ی مفقودی گذشته و زمان حال است.

عموم صاحب‌نظران و اندیشمندان صنعت توریسم بر این باورند که گردشگری بدون آب معنی و مفهوم دیگری می‌یابد، اکنون اکثر کشور‌هایی که چرخ اقتصادشان از این طریق می‌چرخد، آب را سنگ بنای گردشگری قرار داده‌اند، از آب گرم‌های معدنی تا رود‌های خروشان، دریاچه و تالاب، چشمه‌سار و آبشار، غار‌های آبی و موجودات غارزی، ورزش‌های آبی و ماهیگیری تنها گوشه‌ای از مقوله آب گردشگری در صنعت توریسم است.