پیشرفت و توسعه فناوری با رشد چشمگیر و روزافزونی در حال تحقق است و این روند تا سال ۲۰۳۰ در حوزه‌هایی مانند هوش مصنوعی و محاسبات کوانتومی بسیار متفاوت خواهد بود و همچنین اکتشافات فضایی و انرژی‌های تجدیدپذیر صنایع مختلف را متحول خواهد کرد.

در گزارش پیش رو ۲۰ نوآوری مهم که تا سال ۲۰۳۰ وارد زندگی ما خواهند شد معرفی شده است:

۱- تا سال ۲۰۳۰، اکثر هدست‌های واقعیت مجازی می‌توانند یک گزینه رابط مغز و کامپیوتر برای ضبط سیگنال‌های الکتریکی کاربران داشته باشند، که اجازه می‌دهد اقدامات هدایت و دستورات به سادگی با فکر کردن در مورد آن‌ها صادر شود.

هدبند‌ها و مچ بند‌های مجهز به حسگر‌های غیرتهاجمی می‌توانند به انتخاب‌های ارجح برای استفاده از رابط اصلی مغز و رایانه تبدیل شوند. با این حال، اثرات همه جانبه ارائه شده توسط رابط‌های مغز و کامپیوتر را می‌توان در این مرحله محدود کرد و فقط در موقعیت‌های خاص قابل استفاده است، هرچند آن‌ها به طور فزاینده‌ای راه‌های واقعی تری را برای تعامل با شخصیت‌های مجازی، اشیاء و محیط‌های متاورس ارائه می‌دهند.

۲- کامپیوتر‌های کوانتومی که تا سال ۲۰۳۰ حاوی یک میلیون کیوبیت هستند، می‌توانند در زمینه‌های مختلف از جمله هوش مصنوعی، مدل سازی مالی، توسعه دارو، پیش بینی آب و هوا و امنیت سایبری انقلابی ایجاد کنند.

۳- جهان در سال ۲۰۳۰ شاهد پیشرفت‌های عظیمی از نظر قدرت پردازش کامپیوتری، تشخیص صدا، تشخیص تصویر، یادگیری عمیق و سایر الگوریتم‌های نرم افزاری خواهد بود. به همین ترتیب، تکنیک‌های پردازش زبان طبیعی به طور مداوم در حال به روز شدن هستند.

این اتفاق می‌تواند به سرعت منجر به ظهور دستیار‌های مجازی انسان‌مانندی شود که توسط هوش مصنوعی ایجاد شده‌اند و توانایی برقراری مکالمات دقیقی با شما را دارند. بعدها، این فناوری می‌تواند به شخصیت‌های دنیای مجازی و بازی‌های ویدیویی نیز منتقل شود.

۴- تا سال ۲۰۳۰، رشد سریع داده‌ها و فناوری اطلاعات، مدل سازی دقیق هر قسمت از مغز انسان و ۱۰۰ میلیارد نورون آن را ممکن می‌سازد. اگرچه ممکن است بتوان کل مغز انسان را تا سطح نورون‌ها اسکن و نقشه‌برداری کرد، اما تجزیه و تحلیل حجم وسیعی از داده‌های موجود در آن و استفاده از آن‌ها برای درک کامل نحوه عملکرد آن، بسیار طول می‌کشد.

این دستاورد منجر به راه‌های ابتکاری برای حل اکثر انواع بیماری‌های مغزی می‌شود. همچنین می‌تواند در زمینه‌هایی مانند بزرگ کردن مغز غیر زیستی، استفاده از رابط‌های مغز و کامپیوتر برای کنترل اشیاء مجازی و انتقال خاطرات از انسان به ماشین و از ماشین به انسان کمک کند.

۵- از سال ۲۰۳۰، شبکه‌های هوشمند یکپارچه به طور فزاینده در کشور‌های توسعه یافته گسترش خواهند یافت. این روند اجازه می‌دهد تا انرژی در هر دو جهت از طریق خطوط برق منتقل شود، به طوری که خانه‌ها و مشاغل برق اضافی خود را به شبکه پمپاژ می‌کنند تا انرژی هدر نرود.

شبکه‌های هوشمند با تولید انرژی متناوب از منابع خورشیدی و بادی سازگار خواهند بود که انرژی‌های تجدیدپذیر در مقیاس بزرگ را امکان پذیرتر می‌کند.

با استفاده از شبکه هوشمند، در صورت قطع شدن خط برق، حسگر‌ها می‌توانند بلافاصله منطقه آسیب دیده را شناسایی کرده و برق را از طریق خطوط سالم به منطقه آسیب دیده هدایت کنند. این امر منجر به کاهش چشمگیر قطعی برق در آینده خواهد شد.

در دهه‌های آینده، شبکه‌های هوشمند در مقیاس‌های بزرگ‌تری گسترش خواهند یافت و کل مناطق و کشور‌ها شروع به ادغام شبکه‌های خود با یکدیگر خواهند کرد.

۶- موشک‌های مافوق صوت خواهند توانست مسافتی بیش از ۵ ماخ را طی کنند.

۷- ترکیب کربن با گسترش درختان مصنوعی در بسیاری از کشور‌ها به طور معمول مورد استفاده قرار خواهد گرفت، که می‌توانند دی اکسید کربن را هزاران برابر موثرتر از درختان واقعی جدا و در مبارزه با تغییرات آب و هوایی کمک کنند.

۸- تا سال ۲۰۳۰ امکان بازیابی بسیاری از گونه‌های منقرض شده مانند: ماموت پشمالو، دودو و ببر دندان صابر وجود خواهد داشت.

سه روش مختلف برای احیای حیوانات و گیاهان منقرض شده وجود دارد. روش اول با استخراج بافت حفظ شده برای ایجاد یک کپی کاملاً مدرن است و روش دوم پرورش انتخابی نام دارد که در آن گونه‌های مدرن نزدیک به هم ویژگی‌های خویشاوند منقرض شده‌شان داده می‌شود. روش سوم مهندسی ژنتیک است که در آن DNA گونه‌های مدرن به گونه‌ای ویرایش می‌شود که با گونه‌های منقرض شده مطابقت داشته باشد. شاید چند دهه بعد، حتی بتوانیم شاهد بازیابی انواع مختلف دایناسور‌ها باشیم.

۹- در سال ۲۰۳۰ هوش مصنوعی شبیه انسان خواهد شد که منجر به ظهور دستیاران مجازی و شخصیت‌های خلق شده توسط هوش مصنوعی می‌شود.

۱۰- ظهور اینترنت کوانتومی، تا سال ۲۰۳۰، ممکن است انتقال داده‌ها را متحول کند و راهی امن برای ارسال اطلاعاتی که با روش‌های سنتی قابل هک یا رهگیری نیستند، فراهم کند.

۱۱- تا سال ۲۰۳۰ از پرینت سه بعدی برای ساخت سیستم‌های زیستی زنده با چاپ لایه به لایه سلول‌ها و قرار دادن آن‌ها دقیقا در محل مورد نظر با دقت میکروسکوپی استفاده می‌شود. در ابتدا اجزای ساده‌ای مانند رگ‌های خونی و بافت‌ها ساخته خواهند شد. در مرحله بعد، این فناوری به سمت چاپ اندام‌های نسبتا ساده می‌رود.

۱۲ - در سال ۲۰۳۰، ایمپلنت‌های مصنوعی مغز حافظه‌های از دست رفته را بازیابی می‌کنند و آسیب‌های ناشی از بیماری آلزایمر، سکته مغزی یا جراحات را ترمیم می‌کنند. زیرا این دستگاه‌ها می‌توانند سیگنال‌های الکتروشیمیایی را از مناطقی مانند هیپوکامپ در مغز تقلید کنند که در ادغام اطلاعات از حافظه کوتاه‌مدت به بلندمدت نقش دارند.

این ایمپلنت‌ها به طور موثری جایگزین بخش‌های آسیب‌دیده مغز می‌شوند و به سیگنال‌های مغزی اجازه می‌دهند بین مناطقی که قبلاً شکاف وجود داشت، منتقل شود.

۱۳ - اسپیس ایکس تا سال ۲۰۳۰ با استفاده از راکت‌های استارشیپ و سوپر سنگین، با ربات‌هایی که برای تولید سوخت موشک در مریخ برای سفر برگشت کار می‌کنند، یک ماموریت سرنشین دار را با موفقیت به مریخ اجرایی خواهد کرد.

۱۴ - تا سال ۲۰۳۰، آزمایش DNA ارزان و در دسترس خواهد بود و امکان شناسایی ژن‌های مرتبط با اختلالات شناختی و شاید ایجاد انسان‌های فوق هوشمند را فراهم می‌کند، در حالی که پیشرفت در داده‌ها و فناوری اطلاعات می‌تواند به رویکرد‌های نوآورانه برای حل مسائل مربوط به بیماری‌های مغز منجر شود. 

۱۵- در سال ۲۰۳۰، شبکه‌های 6G می‌توانند جایگزین شبکه‌های 5G شوند، خدمات اینترنتی ۱۰۰ برابر سریع‌تر ارائه کنند، تجربه‌های واقعیت مجازی را در زمان واقعی امکان‌پذیر کنند و تریلیون‌ها اطلاعات و دستورات را از طریق اینترنت اشیا منتقل کنند.

۱۶ - در سال ۲۰۳۰، وسایل الکترونیکی تاشو و پرینت سه بعدی صنایع را متحول خواهند کرد و هزینه‌های ساخت آن‌ها به قدری پایین خواهد بود که در بسیاری از کاربرد‌های روزمره تجاری و مصرف کننده رایج خواهند شد. این موضوع شامل صفحه نمایش تلویزیون‌های منعطف نیز خواهد شد که می‌توانند مانند پوسترها، تلفن‌های هوشمند تاشو و کتاب‌های الکترونیکی تاشو جمع یا آویزان شوند.

۱۷ - کاربران رایانه شخصی به هارد دیسک‌های ۱۰۰ ترابایتی از طریق ضبط مغناطیسی با کمک گرما و چند درایو دسترسی خواهند داشت که امکان ذخیره سازی ویدیو‌های با وضوح بالا و فناوری‌های پیشرفته را فراهم می‌کند.

۱۸ - راکتور‌های هسته‌ای کوچک تا سال ۲۰۳۰ نقش مهمی در کاهش انتشار کربن و تولید برق خواهند داشت. از آنجایی که می‌توان آن‌ها را با هزینه بسیار کمتری نسبت به راکتور‌های معمولی ساخت. این قابلیت به ویژه برای کشور‌های در حال توسعه که قادر به هزینه میلیارد‌ها دلار برای زیرساخت‌ها نیستند، جذاب خواهد بود‌.

آن‌ها همچنین برای مناطق دورافتاده که دارای راه‌های حمل‌ونقل از راه دور نیستند و برای مناطقی با آب یا فضای محدود جذاب هستند. راکتور‌های ماژولار کوچک همچنین به افزایش تدریجی ظرفیت با افزایش نیاز‌های برق در طول زمان اجازه می‌دهند.

در سال ۲۰۳۵، یک صنعت هسته‌ای ماژولار کوچک می‌تواند ده‌ها گیگاوات برق به ارزش نزدیک به نیم تریلیون دلار در سراسر جهان تولید کند.

۱۹ - تا سال ۲۰۳۰، پروژه‌ای به نام "Seafloor" از کل کف اقیانوس نقشه برداری می‌کند و اطلاعات ارزشمندی را برای استفاده تجاری، استخراج معادن و بازرسی خطوط لوله زیر دریا ارائه می‌دهد. همچنین امکان بررسی شرایط کف اقیانوس برای کابل‌های مخابراتی، مزارع بادی فراساحلی و مسیر‌های حمل و نقل آینده را فراهم می‌کند.

۲۰ - پرینت سه بعدی به یک تکنولوژی رایج مصرف کننده تبدیل می‌شود و تکه‌های لباس را فقط با چند سنت تولید می‌کند. سرعت چاپ بیش از ۳۰ برابر بیشتر از امروز خواهد بود و میلیون‌ها طرح متن باز برای دانلود و چاپ در دسترس خواهند بود. در نتیجه، تعداد کارخانه‌های متکی به نیروی انسانی در کشور‌های در حال توسعه ممکن است کاهش یابد.

منبع: ارم میوز