کمیته ملی پارالمپیک سه ماه پیش از بازی‌های پاراآسیایی پرداخت پاداش پای سکو به مدال آوران این بازی‌ها را مصوب کرد. بر این اساس مصوب شد که طلایی‌های هانگژو ۵۰۰ میلیون تومان دریافت کنند. این پاداش برای مدال آوران نقره و برنز بازی‌ها به ترتیب ٢٠٠ و ١٠٠ میلیون تومان در نظر گرفته شد.

نکته جالب‌تر اینکه مقرر شد به مربیان ورزشکاران مدال آور هم به اندازه مرغوبیت مدال پاداش داده شود، اما پس از پایان رقابت‌ها و بازگشت کاروان به ایران و گذشت ۲ ماه از این رویداد تاکنون هیچ اقدامی برای تجلیل از مربیان صورت نگرفته است.

این در حالی است که این مسئله صدای اعتراض برخی مربیان را به همراه داشته است و معتقدند چنین رفتاری زیبنده نام آن‌ها نیست و باید مسئولان کمیته ملی پارالمپیک در پرداخت پاداش به آن‌ها رفتار بهتری انجام بدهند.

یکی از مربیان ورزشکاران مدال آور در گفتگو  با خبرنگار ما اظهار کرد: اینکه پیش از مسابقات گفته می‌شود مبلغ پای سکو ورزشکار و مربی یکسان است همانند دوره‌های قبل، اما پس از پایان رقابت‌ها دوباره مبلغ آن را نصف کنند چندان زیبنده نام ما نیست و متاسفانه بعد از ۲ ماه  هنوز هیچ تصمیمی برای پرداخت شکل نگرفته است و اندک انگیزه‌ای که برای مربیان مانده با این تصمیمات اشتباه از بین  می‌رود.  

در خبر‌های رسیده از جلسات مبلغ پای سکوی یک مربی که شاگردش مدال طلا گرفته است ٢٥٠ میلیون تومان است   که اگر تقسیم بر ما‌های این ٤ سال شود میلغی معادل ماهانه  ٥ میلیون تومان است، در صورتی که این مربی که توانسته برای کشور خودش افتخار افرینی کسب کند،   از یک کارگر ساختمانی  مبلغ کمتری دریافت می‌کند.

 نکته عجیب ماجرا این است که مدال دوم و سوم را درصد بندی کرده‌اند مگر مدال طلای اول و دوم فرقی دارد و چرا همیشه باید مربی جوابگوی کم و کاستی‌های این تصمیمات باشد.  امیدوارم شأن و  شخصیت مربیان دیده شود.