نیوز وایز گزارش داد: کونار بولاند، مدرس فیزیک مواد در دانشگاه ساسکس با استفاده از منابع و روش‌هایی که در حال حاضر در ایستگاه فضایی بین‌المللی و توسط ناسا به کار می‌رود، رهبری این گروه تحقیقاتی را بر عهده داشت تا پتانسیل نانومواد (اجزای فوق‌العاده ریز هزاران بار کوچک‌تر از موی انسان) برای تولید انرژی پاک و مواد ساختمانی در مریخ را بررسی کنند.

محققان با استفاده از آنچه که ناسا آن را مواد ضایعاتی می‌دانند و با بکارگیری روش‌های تولید پایدار همچون شیمی مبتنی بر آب و فرآیند‌های کم انرژی، توانستند خواص الکتریکی را در نانومواد گچ شناسایی کنند؛ همین امر می‌تواند دری را به روی انرژی پاک و تولید فناوری پایدار بر روی سیاره مریخ باز کند. 

بولاند در این رابطه گفت: «این مطالعه نشان داد که پتانسیل نانو مواد بسیار بالا است. ما در این تحقیق، مواد ضایعاتی از نظر ناسا را به نانومواد‌های قابل تغییر تبدیل کردیم که طیف وسیعی از کاربرد‌ها را دارد؛ از ایجاد سوخت هیدروژن تمیز گرفته تا ایجاد یک افزودنی به منسوجات برای افزایش استحکام آن. این راهکار نه تنها زمینه ساز فناوری پایدار در مریخ می‌شود، بلکه پیشرفت‌های سازگار با محیط زیست در زمین را هم به دنبال خواهد داشت».

برای رسیدن به موفقیت، محققان دانشگاه ساسکس از روش ابتکاری ناسا برای استخراج آب از گچ مریخ استفاده کردند. محصول به دست آمده از این فرایند انیدریت نام دارد که ناسا آن را به عنوان ماده زائد در نظر می‌گیرد، اما حالا مشخص شده که بسیار ارزشمند است.

بولاند در ادامه تصریح کرد: ما به امکان اجرای این فرآیند در مریخ بسیار خوشبین هستیم؛ زیرا فقط به مواد طبیعی نیاز دارد. در واقع هر آنچه که ما در این فرایند استفاده کردیم، می‌تواند در سیاره سرخ تکرار شود. مسلما این مهمترین هدف در پایدار کردن زندگی در سطح سیاره مریخ است.

در حالی که تولید قطعات الکترونیکی در مریخ ممکن است به دلیل نبود اتاق‌های تمیز و شرایط استریل غیرعملی باشد، تولید مواد انیدریتی در ابتدا می‌تواند نویدبخش تولید انرژی پاک در زمین باشد و در آینده هم می‌تواند تاثیر عمیقی بر تولید انرژی پایدار در مریخ داشته باشد.