چیزهای ریز و درشت فراوانی وجود دارد که مدارس به نوجوانهای ما نمیآموزند. بهخصوص مهارتهایی مثل مواجه شدن با کارنامه! مهارتهایی که انگار خودمان بهعنوان والدین باید دستبهکار شویم و آنها را به فرزندانمان بیاموزیم.
آموختن زبان کارنامه
کارنامهها وقتی به سخن میآیند که با زبان سکوت با آنها سخن بگوییم! به فرزندانمان بیاموزیم که با نتیجه تلاششان، با زبان سکوت و در نهایت آرامش سخن بگویند و ضعف و قوتهایشان را به تنهایی بشنوند.
مهارت نگاه به آینده
به فرزندانمان بیاموزیم عددها و رقمهای ستون ریاضی و فیزیک و فارسی مربوط به گذشته است و تنها در صورتی ارزشمندند که راه آینده را برای ما روشن کنند.
مهارت قضاوت نشدن
برخی کارنامهها ستون رتبه در کلاس، مدرسه، کشور، جهان و کهکشان دارند! به فرزندانمان بیاموزیم این ستونها تنها برای خنده است و باید بدانند آنها منحصربهفردترین انسان روی زمین هستند و کسی اجازه ندارد آنها را با کسی دیگر مقایسه کند؛ هیچکس، حتی کارنامه!
دانستن حقوق خود!
دانشآموزان این حق را دارند که پس از تصحیح ورقهای امتحانی، برگههای آزمونشان را بررسی و تجزیه و تحلیل کنند و اگر خطایی در جمع نمره یا شکل تصحیح وجود داشت، با ادب و احترام به معلم منتقل کنند. مشاور، معاون و مدیر مدرسه هم در همین ارتباط مشتاق دیدار شما هستند!
دانستن حقوق دیگران
بچهها باید بدانند در طول این چند ماه ما بهعنوان والدین خانه و معلمها و کادر مدرسه بهعنوان والدین مدرسه، زحمات فراوانی برای آنها کشیدهایم و باید به ما حق بدهند تا از ضعف و قوتهایشان در آزمونهای نیمسال اول غمگین یا خوشحال شویم.
منبع: همشهری آنلاین