پایگاه خبری سی جی تی ان چین در مطلبی به تلاش‌های واشنگتن برای انداختن هزینه‌های جنگ اوکراین به عهده اتحادیه اروپا پرداخت و نوشت: اگرچه ناتو همچنان بر تقویت بیشتر نیرو‌های دفاعی اوکراین تاکید می‌کند، اما هیچ تضمینی وجود ندارد که امسال این کشور اروپای شرقی همانند سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ از سوی غرب مورد حمایت نظامی قرار گیرد. بعید است که آمریکا در آینده نزدیک کمک‌های نظامی و مالی قابل توجهی به کی‌یف ارائه کند. حال این سوال مطرح می‌شود که آیا اروپا می‌تواند جایگزین واشنگتن در تامین کمک‌های نظامی اوکراین باشد؟ در بیانیه‌ای که پس از نشست شورای ناتو-اوکراین در ۱۰ ژانویه در بروکسل منتشر شد، ائتلاف نظامی به رهبری آمریکا ادعا کرد که به ارائه کمک‌های نظامی، اقتصادی و بشردوستانه به اوکراین ادامه خواهد داد، در حالی که بسیاری از اعضای ناتو برنامه‌هایی را برای ارائه میلیارد‌ها یورو در سال ۲۰۲۴ بیان کردند. چنین حرکاتی بدون شک به کی‌یف اجازه می‌دهد تا به جنگ ادامه دهد، اگرچه ادامه این جنگ می‌تواند تأثیر جدی بر اقتصاد اروپا داشته باشد. 

در حال حاضر، به نظر می‌رسد که آمریکا بیشترین سود را از درگیری اوکراین برده است، اما این جنگ بر اقتصاد چندین کشور اروپایی تأثیر گذاشته است. بر اساس گزارش ها، اقتصاد آلمان در سال ۲۰۲۳ کوچک شد، در حالی که اتحادیه اروپا با تنها ۰.۶ درصد رشد اقتصادی نسبتا کمی داشت. از سوی دیگر، اقتصاد آمریکا ۵.۲ درصد رشد کرد. اما طبق گزارش ها، واشنگتن قصد ندارد مانند گذشته به «سرمایه گذاری» در اوکراین ادامه دهد. وزارت امور خارجه آمریکا در ۴ ژانویه اعلام کرد: «آمریکا تا زمانی که لازم باشد از اوکراین حمایت خواهد کرد، اما نه لزوماً در سطح ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳».

از آنجایی که اوکراین تقریباً نمی‌تواند به تنهایی به جنگ علیه روسیه ادامه دهد، این اروپاست، نه آمریکا، که باید کی‌یف را تامین مالی و نظامی کند و به آن تسلیحات بدهد. اما همه کشور‌های اروپایی حاضر به انجام چنین اقداماتی نیستند. مجارستان قبلاً کمک مالی ۵۴ میلیارد دلاری اتحادیه اروپا به اوکراین را مسدود کرده بود، همچنین کشور همسایه اسلواکی بسته کمک نظامی نهایی به کی‌یف را در نوامبر ۲۰۲۳ رد کرد. بنابراین، اگر بوداپست و براتیسلاوا به طور غیرمستقیم تلاش‌های اتحادیه اروپا و ناتو را برای تامین مالی ضایع کنند، باز هم اقدامات این دو (اتحادیه اروپا و ناتو) برای کمک به اوکراین ادامه می‌یابد و این بدان معنا نیست که آنچه روسیه به عنوان «غرب جمعی» می‌نامد، فروپاشیده یا اوکراین را کاملاً رها خواهند کرد.

دیمیترو کولبا، وزیر امور خارجه اوکراین، پیش از نشست ناتو گفت که انتظار دارد کشور‌های غربی اقدامات قاطعی را انجام دهند. در واقع، برخی سیگنال‌ها حاکی از آن است که کی‌یف ممکن است به زودی سامانه‌های دفاع هوایی را از اعضای ناتو دریافت کند. با این حال، مشکل اوکراین این است که بعید است چنین تسلیحاتی تأثیر تعیین کننده‌ای بر نتیجه جنگ داشته باشد.

حتی اگر اتحادیه اروپا موشک‌های دوربرد و ضدهوایی را به اوکراین بدهد، چیزی که جوزپ بورل، نماینده عالی سیاست خارجی اتحادیه اروپا از آن دفاع می‌کند، به پیروزی سریع کی‌یف بر روسیه منجر نمی‌شود. همچنین حملات موشکی به روسیه تأثیری بر وضعیت میدانی نخواهد داشت، البته به نظر می‌رسد هیچ یک از طرفین قادر به ایجاد یک پیشرفت مهم در این جنگ نیستند. برای همین محافل سیاسی خاص در غرب با آگاهی کامل از این موضوع، گفتگو‌های صلح بین مسکو و کی‌یف را تنها راه خروج از بن بست نظامی کنونی می‌دانند. برای مثال، گیدو کروستو، وزیر دفاع ایتالیا در ۱۰ ژانویه تاکید کرد که «سیگنال‌هایی از روسیه و اوکراین دیده که نشان می‌دهد زمان آن فرا رسیده است که دیپلماسی راه را برای صلح هموار کند.» با این حال، در ۲۰ دسامبر ۲۰۲۳، دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین گفت که «هیچ مبنای فعلی برای مذاکرات صلح بین روسیه و اوکراین وجود ندارد»، از سوی دیگر رئیس جمهور اوکراین، ولودیمیر زلنسکی، بار‌ها اعلام کرد که «مذاکرات آتش بس با مسکو تنها زمانی می‌تواند آغاز شود که ارتش روسیه به طور کامل از کشورش خارج شود.» 

بنابراین، در شرایط کنونی، اظهارات کروستو را می‌توان به‌عنوان یک آرزوی واهی تفسیر کرد، به‌ویژه با توجه به اینکه آمریکا به‌عنوان حامی اصلی اوکراین، در این مرحله به نظر نمی‌رسد که علاقه‌ای به صلح یا آتش‌بس بین دو کشور همسایه داشته باشد.

از دیدگاه واشنگتن، توافق بالقوه بین اوکراین و روسیه نشان دهنده شکست ژئوپلیتیکی آمریکا است، زیرا به کرملین اجازه می‌دهد تا برای دور دیگری از نبرد‌ها تثبیت و آماده شود، در حالی که کی‌یف تقریباً به طور قطع باید برخی از مناطق خود را به فدراسیون روسیه واگذار کند. به همین دلیل است که انتظار می‌رود آمریکا متحدان خود در ناتو را تحت فشار قرار دهد تا کی‌یف را تامین مالی و تسلیح کنند تا از دستیابی روسیه به اهداف استراتژیک خود در این کشور اروپای شرقی جلوگیری کند. در نتیجه، درگیری ادامه خواهد‌یافت، در حالی که مالیات دهندگان اروپایی باید هزینه‌های حمایت مالی و نظامی از اوکراین را متقبل شوند و بی شک هزینه‌ها بسیار بالا خواهد بود.