راجی سورانی وکیل اهل غزه در هیات آفریقای جنوبی در لاهه و بنیانگذار مرکز فلسطینی حقوق بشر (PCHR) در مصاحبه با روزنامه ال پائیس اسپانیا تاکید کرد: قانون جنگلی که اسرائیل اعمال می‌کند، دو طرفه است و خشمی که علیه غرب احساس می‌شود بسیار زیاد است. این مدافع حقوق بشر همزمان با ابراز اطمینان از اینکه دادگاه سازمان ملل در دو یا سه هفته آینده، به نفع پایان عملیات نظامی رژیم صهیونیستی در نوار غزه رای خواهد داد، از اروپا خواست تا «پایان دادن به نسل‌کشی» علیه فلسطین را خواستار شود.

ال پائیس در مقدمه مصاحبه خود با این مدافع حقوق بشر آورده است: راجی سورانی (غزه، ۱۹۵۳) بیش از یک ماه پیش، زمانی که خانه‌اش بمباران شد، نوار غزه را ترک کرد، اما ذهن و قلبش هنوز آنجاست. وی در گفت‌وگویی با این روزنامه پس از ورودش به مادرید خاطرنشان کرد: من هرگز نمی‌خواستم بروم، اما چاره‌ای نداشتم.

این وکیل کهنه‌کار که از سال ۱۹۹۵، پیامد‌های اشغالگری رژیم صهیونیستی را به صورت مستند ثبت می‌کند، عضوی از هیات آفریقای جنوبی بود که شکایتی مبنی بر ارتکاب «نسل‌کشی» علیه رژیم صهیونیستی در دیوان بین‌المللی دادگستری ارائه داد. به دنبال حملات رژیم صهیونیستی علیه نوار غزه، از هفتم اکتبر (۱۵ مهر) تا کنون نزدیک به ۲۵ هزار نفر شهید شده‌اند.

ال پائیس در توصیف احوال سورانی حین مصاحبه می‌نویسد: تجربه بیش از ۴۰ سال سورانی مانع از سرازیر شدن اشک‌هایش نمی‌شود وقتی از هزاران مجروح که در صورت دریافت نکردن مراقبت‌های پزشکی کافی جان خود را از دست می‌دهند، صحبت می‌کند؛ از اجساد «خورده شده توسط سگ‌ها در خرابه‌های غزه» یا درباره خانواده‌هایی که در خیابان می‌خوابند و هیچ غذایی برای دادن به فرزندان خود ندارند. او خسته است، اما نمی‌تواند متوقف شود. او پس از لاهه در بروکسل بود و از مادرید به دوبلین سفر خواهد کرد و نسبت به این مساله آگاه است که زمان بسیار مهم است. زمانی که برای مردم غزه مهم‌تر است، چرا که هر لحظه می‌توانند به کوچ اجباری تن داده و تصمیم بگیرند تا راهی مصر شوند و از طرفی برای غرب که هر لحظه انفعال آن، می‌تواند خطر پرداخت «بهای بسیار بالایی» داشته باشد.

سورانی در توضیح آنچه در ۱۱ ژانویه (۲۱ دی) و روز حضور در لاهه رخ داد، گفت: آفریقای جنوبی تاریخ ساز شد. کشوری که از نظر اخلاقی و حقوقی، جایگاه برجسته‌ای برای تجسم مقاومت در برابر آپارتاید دارد، در مقابل دیوان بین‌المللی دادگستری، مهم‌ترین دادگاه جهان، اسرائیل را به اقدامات نسل‌کشی متهم کرد و با استناد به کنوانسیونی که دقیقاً به وجود آمد تا هولوکاست دوباره در جهان تکرار نشود. این رویدادی تاریخی است. تیم حقوقی با مهارت مثال‌زدنی، حقایق غیرقابل انکار و همچنین قصد اسرائیل از ارتکاب آن را ارائه کردند. زیرا گستاخی اسرائیلی‌ها و احساس فراتر از قوانین بین‌المللی آن‌ها باعث شد که مقام‌های رژیم صهیونیستی، از رئیس‌جمهوری و نخست وزیر گرفته تا آخرین نماینده کنگره بگویند غزه را پاکسازی می‌کنیم، از آب و غذا و برق و سوخت محروم کنیم؛ با این توجیه که هیچ انسان بی‌گناهی در غزه وجود نداشت و ما حیوان بودیم. شواهد غیرقابل انکاری است.

وی در توضیح اینکه آیا در شرایط انتظار برای تصمیم دیوان بین‌المللی دادگستری، نباید در نسبت دادن قاطع اتهام نسل‌کشی محتاط بود، تصریح کرد: ما با صدای بلند و واضح می‌گوییم «این نسل‌کشی است» و اگر مردم به غزه می‌رفتند، می‌دیدند که حتی بیشتر از نسل‌کشی در حال وقوع است، به خاطر شیوه‌ای که اسرائیل مردم را می‌کشد و همه چیز را ویران می‌کند. مردم غزه چندین بار در روز به روش‌های مختلف می‌میرند. هیچ کس نمی‌داند که آیا همچنان یک ساعت دیگر زنده است یا خیر. من چندین جنگ را شاهد و مستند کرده‌ام، اما هرگز چنین چیزی را تصور نمی‌کردم. من حتی تصور نمی‌کردم که در ذهن اسرائیلی‌ها قصد عملی کردن ۵ درصد از آنچه از ۷ اکتبر در غزه دیده‌ام وجود داشته باشد.

وی افزود: وقتی از واژه نسل‌کشی استفاده می‌کنیم، فقط در مورد غزه صحبت نمی‌کنیم، بلکه در مورد کرانه باختری و بیت‌المقدس نیز صدق می‌کند. در حالی که جهان به غزه نگاه می‌کند، وضعیت در کرانه باختری نیز بدتر می‌شود. نسل‌کشی فقط به معنای کشتن کسی نیست، بلکه به معنای نابود کردن هویت فرد است.

سورانی در پاسخ به این پرسش که «آیا به تصمیم دادگاه امیدوار هستید؟ آیا منافع سیاسی می‌تواند مهم باشد؟» گفت: هیچ کس نمی‌تواند به روحیه قضات شک کند. آن‌ها قضات حرفه‌ای با تجربه زیادی هستند و با دقت انتخاب می‌شوند. این یک پرونده واقعی و بسیار مستدل است. من ۴۳ سال است که به وکالت مشغول هستم و آنچه ارائه شد، یکپارچه است. من فکر می‌کنم که دادگاه می‌تواند حداکثر ظرف دو یا سه هفته در مورد اقدامات پیشگیرانه‌ای که ما درخواست کردیم، رای دهد: پایان دادن به تجاوز و ورود کمک‌های بشردوستانه. اصل قضیه، یعنی اتهام نسل‌کشی، دست‌کم یک یا دو سال طول می‌کشد.

سورانی در توضیح بمباران رژیم صهیونیستی علیه غزه به بهانه حمایت از حماس گفت: در خیابان‌های رفح والدینی هستند که فقط می‌خواهند از فرزندان خود محافظت کنند و به آن‌ها غذا بدهند. اسرائیل غیرنظامیان را تحت فشار قرار می‌دهد که فکر کنند حماس به دلیل حملات هفت اکتبر در همه این‌ها مقصر است و کاملاً قابل درک است که فلسطینی‌هایی هستند که چنین احساسی دارند.

این وکیل مدافع حقوق بشر در تشریح اینکه «آخرین تصویر شما از غزه چیست؟» گفت: وقتی از جنوب فرار کردم قلبم شکست. هیچ وقت نمی‌خواستم بروم و تا امروز خودم را برای رفتن سرزنش می‌کنم. شبی که خانه‌ام بمباران شد، با خودم گفتم: این اتفاق می‌افتد. این آخرین ساعات ما است و احساس بی‌مصرفی می‌کنی، چون کاری از دستت بر نمی‌آید و می‌بینی همه چیز ناپدید می‌شود. آن‌ها بیش از دو ساعت منطقه را گلوله‌باران کردند تا اینکه بمبی روی خانه ما افتاد. من هنوز نمی‌دانم چگونه بیرون آمدیم. ما با پاسپورت فرار کردیم نه چیز دیگری. چاره‌ای نداشتم، چون مطمئن هستم که مرا می‌کشتند. دو روز بعد برگشتم فقط ببینم اوضاع خانه‌ام چطور است و واضح بود که بمباران کاملا عمدی انجام شده بود. در این بیش از ۱۰۰ روز جنگ، اسرائیل دستور بمباران با اهداف بسیار دقیق را داده است. بعدتر به لطف دوستان داخل و خارج غزه از مرز عبور کردم و وارد مصر شدم. آن‌ها مرا متقاعد کردند که زنده ماندن من مفیدتر است.

سورانی در توضیح به این گزاره خبرنگار روزنامه اسپانیا که «برخلاف سال‌های ۲۰۰۶، ۲۰۰۸ یا ۲۰۱۴، این بار نه شما (سورانی) و نه اکثریت مردم غزه جایی برای بازگشت ندارید» گفت: خانه‌ای نیست، خیابانی نیست... همه این‌ها بسیار عمدی است. اما مردم برمی‌گردند، حتی اگر به زندگی در چادر تن دهند؛ و من هم همینطور. من فکر می‌کنم که بین ۷۰ تا ۸۰ درصد از ساکنان نوار غزه مایل به بازگشت هستند. اما اگر مردم غزه با عدالت و عزت از این جنگ بیرون نیایند، غرب بهای گزافی را خواهد پرداخت. قانون جنگل که اسرائیل اعمال می‌کند دو طرفه است و خشمی که علیه غرب احساس می‌شود بسیار زیاد است. به همین دلیل است که اکنون باید این کار متوقف شود. زیرا همدستی جامعه جهانی با اسرائیل هزینه خواهد داشت. شما نمی‌توانید برای همیشه جلاد را به قربانی تبدیل کنید و برعکس.

وی خطاب به اروپایی‌ها گفت: اکنون از آتش‌بس حمایت کنید و اسرائیل را تحریم کنید. اروپا باید موضع خود را به وضوح مشخص کند و خواهان توقف این نسل‌کشی باشد. آن‌ها می‌توانند این کار را انجام دهند.

سورانی خاطرنشان کرد: دست اتحادیه اروپا و آمریکا به خون فلسطینی‌های ساکن غزه آغشته است. آن‌ها از اسرائیل حمایت کامل سیاسی کرده‌اند، با وتو علیه آتش‌بس به آن کمک کرده‌اند و این ایده را قبول کرده‌اند که همه این‌ها از ۷ اکتبر آغاز شد، در حالی که این روند ۷۵ سال پیش آغاز شد. آن‌ها همچنین از استدلال اسرائیل که باید از خود دفاع کند، حمایت کردند. از چه زمانی یک قدرت متخاصم اشغالگر این حق را دارد؟! این کشور‌ها شاهد جنایات هستند، آیا آن‌ها به صورت زنده شاهد یک نسل‌کشی هستند و تصمیم به چشم پوشی از آن دارند؟!

وی در پاسخ به اینکه «آیا شما در دیدار با مقام‌های اسپانیا که قرار است با آن‌ها ملاقات کنید نیز این پیام را منتقل می‌کنید؟» گفت: در شرایطی که اینطور به نظر می‌رسید که درد فلسطینی‌ها از سوی اروپایی‌ها به حساب نمی‌آید و آن‌ها به رنج مردم اهمیتی نمی‌دهند، اسپانیا، بلژیک، ایرلند و لوکزامبورگ گفتند که اینطور نیست. پیامی که نخست وزیران اسپانیا و بلژیک از محل مرز رفح اعلام کردند، بسیار قدرتمند بود. ما به چندین دولت نیاز داریم که بیدار شوند، باید جلوتر برویم و به آتش‌بس دست یابیم. ما اینجا با آرامش در مادرید صحبت می‌کنیم، اما در همین حال مردم غزه بدون آب و غذا هستند. دیروز چندین هزار نفر از پناهجویان به مدارس مجبور به فرار شدند. ممکن است ما مردم مقاومی باشیم، اما مردم طاقت مشخصی دارند.