آخرین نشست رسانهای چهل و دومین جشنواره فیلم فجر، با موضوع فیلم سینمایی «شور عاشقی» امشب ۲۰ بهمن ماه برگزار شد.
در این نشست داریوش یاری تهیهکننده، نویسنده و کارگردان، فریدون شیردل مدیر فیلمبرداری، فرخ فدایی مدیر صدابرداری، نیاز حمیدی طراح لباس، پیام حسین سوری طراح صحنه، پیام احمدینیا و شهره موسوی از بازیگران فیلم و سیدمحمود موسوینژاد صداگذار حضور داشتند.
داریوش یاری در ابتدای این نشست گفت: «شور عاشقی» فیلمی بود که با هدایت دل آن را ساختیم. شاید اگر قرار بود با منطق و عقل این فیلم را بسازیم، به هزار و یک دلیل نباید میساختیم. عشقی که داشتیم بالاترین دلیل ساخت این فیلم بود. در دل فضای طبیعی کار رفتیم و برای اینکه نمیخواستیم تبدیلی به قلکی برای امام حسین (ع) شود. از همسرم هم ممنونم که خانهاش را فروخت و چراغ اول ساخت این فیلم را روشن کرد.
وی افزود: اگر آثاری را که من ساختهام، دیده باشید، اصرار دارم که زلفم به امام حسین (ع) گره بخورد. وقتی به واقعه کربلا و بعد از آن نگاه میکنم باید نوری بتابد تا راست و دروغ را بفهمم و از او ممنونم که من را مانند یک دوست کنار خود دارد. احساس کردم باید در دل تاریخ بروم و بفهمیم سوالهایی که همیشه در جستجوی آن هستیم. حسین همیشه هست و خوش به حال آنهایی که پرچم او را بلند کردهاند.
فریدون شیردل مدیر فیلمبرداری این اثر گفت: اگر قرار باشد در جشنوارهها جایزهای بدهند، باید به این گروه بدهند. پروسه دشواری در این کار وجود نداشت یکی به پشتوانه همیت و همراهی دوستان و ذیگر به دلیل شناخت آقای یاری از کار.
وی افزود: شاید قسمت چالشبرانگیز کار شبها بود، زیرا نمیخواستیم شبهای پرشوری داشته باشیم و میخواستیم فضای غمانگیز کاروان را به تصویر بکشیم؛ بنابراین بر نور مشعل تکیه کردیم.
پیام احمدینیا بازیگر «شور عاشقی» بیان کرد: چالش اصلی این فیلم در تکنیک بازیگری ایفای نقش شمر بود. دوست داشتم طوری شمر را بازی کنم که تاکنون بازی نکردهاند.
وی ادامه داد: تصویر شمر در تعزیه در ذهن همه ما نقش بسته است. در فیلمنامه نیز شمایلی از این شمر وجود داشت، اما من سعی کردن از این تصویر کمی فاصله بگیریم. به طور مثال من دوست نداشتم شکم بارگی یا شراب خوردن شمر را نشان دهم و میخواستم در رفتار این موارد به مخاطب متبادر شود.
شهره موسوی دیگر بازیگر این فیلم تصریح کرد: سلما برای من یک انتخاب نبود. من اول قرارداد بستم و بعد فیلمنامه را خواندم. ابتدا من برای نقش سلما انتخاب نشده بودم، اما در پروسه پیشتولید تصمیم گرفتند که من این نقش را بازی کنم. تمام بار داستان روی دوش سلما بود و آقای یاری هم روی این نقش خیلی حساس بودند.
وی افزود: من تاکنون نقش تاریخی بازی نکرده بودم و شور عاشقی اولین تجربه من در این حوزه و ژانر بود.
سیدمحمود موسوینژاد صداگذار «شور عاشقی» گفت: صداگذاری کار تاریخی بسیار متفاوت و به لحاظ محیطی و فضاسازی خیلی سخت است. در این کار به دلیل موضوع خاصی که داشت ما حتی سعی کردیم صدای برخی چیزها را که در تصویر میبینیم، نشنویم و اینگونه به حال فیلم کمک کنیم. به شخصه ارادت خاصی به ائمه دارم و بهترین تلاش خودم را کردم.
فرخ فدایی مدیر صدابرداری فیلم «شور عاشقی» بیان کرد: ۳۴ سال است که صدا میگیرم، اما تماما دیالوگهایی که بازیگران میگفتند من را قلقلک میداد. من اولین مخاطب صوتی این فیلم بودم. امیدوارم این فیلم یک تصویر از شام غریبان امام حسین (ع) برایتان تداعی کند.
نیاز حمیدی طراح لباس این اثر گفت: من سعی کردم فضای ذهنی خود را بسازم تا جایی که به باورهای مردم هم توهینی نشود. سعی داشتیم از کلیشه دور باشیم و صفر تا صد این کار را تولید کردیم.
پیام حسین سوری طراح صحنه «شور عاشقی» مطرح کرد: این فیلم تجربه عجیب و جالبی بود و خوشحالم که کنار داریوش یاری تاثیر هرچند کوچکی گذاشتم.
داریوش یاری در پاسخ به این پرسش که آیا این فیلم هم به سرنوشت فیلم «رستاخیز» دچار میشود؟ توضیح داد: ما تلاش کردیم که این اتفاق رخ ندهد. آقای مجید مجیدی از زمان تدوین فیلمنامه تا تدوین فیلم کنار ما بودند و تمام نگرانی ما این بود که از ذهن آیینی مخاطب و پر از ایمان مخاطب بمانیم و مخاطب ما را باور نکند. حدود ۳۰ کارشناس در بنیاد فارابی این فیلم را تماشا کردند. حتی گاهی هم مقاومت میکردم و برخی به من هشدار میدادند که مراقب باش. من در این فیلم مراقب بودم که به اهل سنت هم توهینی نشود. حدود ۳۰ سال است که با این مفاهیم همراه هستم و کتابهای خیلی زیادی خواندم. فیلم «شور عاشقی» را فیلم داریوش یاری ندانید بلکه ارادت سینمای ایران بر بارگاه حسین بن علی (ع) بدانیم.
وی افزود: این فیلمنامه برای سریال نوشته نشده بود. این داستان دست از سر من برنمیداشت و طرح فیلم کوتاه و تلهفیلم و سینمایی و سریال آن را نوشتم. در حقیقت «شور عاشقی» باید ساخته میشد.
این فیلمساز درباره نکته تاریخی مسیر حرکت کاروان توضیح داد: سه راه مهم وجود دارد برای حرکت کاروان آلالله از کوفه به شام. یکی راه معروف سلطانی است. یک راه دیگر که مورخان خیلی بر آن صحه نمیگذارند، مسیر فرات است. مسیری که میآیند و عمده تاریخ آن را میپذیرد مسیر بادیه است، زیرا مسیر کوتاهی است.
یاری در پایان خاطرنشان کرد: چیزهای زیادی در تاریخ به نام حضرت زینب (س) است و بدانیم که خواهر ایشان کنارشان بوده و نقل شده است که صدای او صدای علی (ع) بوده است. یادمان باشد که کوفه یک فاجعه بزرگ تاریخ است و دوست دارم فیلم بعدی من درباره ورود کاروان به کوفه باشد.
خوشا بحال شما