فروردین سال ۱۴۰۰ گزارش یک درگیری خونین بین دو مرد جوان در یکی از بوستان‌های تهرانپارس به پلیس اعلام شد. در این درگیری پسری جوان به قتل رسید و مأموران عامل قتل ۲۷ ساله را بازداشت کردند.

با تکمیل تحقیقات، پرونده برای رسیدگی به شعبه ۱۰ دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.

نخستین جلسه دادگاه

در ابتدای جلسه اولیای دم درخواست قصاص کردند. سپس متهم به جایگاه رفت و ضمن تشریح ماجرا گفت: من عاشق نامزدم بودم، اما وقتی روز حادثه خبر مرگ نامزدم را شنیدم شوکه شده بودم، مثل دیوانه‌ها در خیابان راه می‌رفتم و گریه می‌کردم.

وقتی با حالتی پریشان و ناراحت در پارک نشسته بودم با مقتول دعوایم شد و با چاقو او را زدم، اما واقعاً نمی‌خواستم او را بکشم.
در پایان جلسه قضات متهم را به قصاص محکوم کردند و حکم در دیوان‌عالی کشور مهر تأیید خورد و قطعی شد.

دو سال پس از آن و در حالی که متهم در یک‌قدمی چوبه دار قرار داشت، مادر مقتول اعلام کرد با دریافت دیه حاضر به گذشت است و قصد دارد همه مبلغ دیه را برای شادی روح پسرش صرف کودکان بی‌سرپرست کند. به این ترتیب متهم از جنبه عمومی جرم در شعبه ۱۰ دادگاه کیفری یک استان تهران محاکمه شد.

دومین جلسه دادگاه

در این جلسه که از جنبه عمومی جرم برگزار شد، متهم بار دیگر از کرده خود ابراز پشیمانی کرد و گفت: من اصلاً مقتول را نمی‌شناختم و خصومتی با او نداشتم.

 الان هم شرمنده و مدیون مادر مقتول هستم و پشیمانم. از قضات درخواست می‌کنم در مجازاتم تخفیف قائل شوند.

در پایان جلسه قضات برای صدور رأی وارد شور شدند و وی را به ۳ سال حبس با احتساب روز‌های بازداشت شده محکوم کردند. به این ترتیب مرد جوان بزودی آزاد خواهد شد.

روزنامه ایران