مردم مومن و روزه‌دار نقاط مختلف استان مرکزی از شب گذشته همزمان با دومین شب از لیالی قدر بر سر و سینه زنان در مراسم سوگواری شهادت مولای متقیان حضرت علی(ع) شرکت کردند و امروز نیز هیات های عزاداری از ابتدای صبح با برگزاری آیین های عزاداری و سینه زنی به سوگ نشستند.

امروز تمام اماکن و خیابان‌های شهرستان‌های ۱۲ گانه استان مرکزی با پرچم‌های عزا به نشانه شهادت اول مظلوم عالم، سیاه پوش و فعالیت مراکز تجاری تعطیل شده است.

مردم روزه دار و خداجوی استان مرکزی شب گذشته در مساجد، تکایا و آستان مقدس امامزادگان حضور پیدا کرده و ضمن قرائت دعای جوشن کبیر و مراسم قرآن به سر، گوش دل به مداحی و سخنرانی در خصوص زندگانی گهربار امام اول شیعیان حضرت علی(ع) سپردند.

امروز در سراسر استان مرکزی برپایی مجالس روضه و سخنرانی در هر کوی و برزن فضای معنوی را برای سوگواری مظلومیت امام علی(ع) فراهم ساخته است.

امام علی(ع) در روز ۱۳ ماه رجب سال سی ام عام الفیل در درون خانه کعبه چشم بر جهان گشود، پدر آن حضرت، ابوطالب فرزند عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف و مادرش فاطمه دختر اسد بن هاشم است.

نام ایشان علی، کنیه ابوتراب، ابوالائمه، ابوالحسن و لقب امیرالمومنین، یعسوب الدین، یعسوب المومنین، امام المتقین، سید الاوصیاء، اسدالله، مرتضی، حیدر، أَنزع، قضم، وصی و ولی است.

علی(ع) نخستین کسی که به نبوت حضرت رسول(ص) ایمان آورد، بود. ایشان همیشه همراه پیامبر بود و آن بزرگوار در تمام جنگ های زمان حضرت رسول غیر از جنگ تبوک، مشارکت داشت و بیشترین پیروزی ها به دست برومند و توانای آن حضرت نصیب اسلام و مسلمان شد.

پیامبر گرامی اسلام در مناسبت.های مختلف، امام علی(ع) را به عنوان اولین جانشین و خلیفه تعیین و معرفی کرد و سرانجام پس از حجه الوداع، روز هیجدهم ذی الحجه سال دهم قمری در محلی به نام غدیر خم بین مکه و مدینه به طور رسمی امامت مولای متقیان را مطرح کرد و فرمود: «ای مردم، هر کس من مولا و رهبر او هستم، علی هم مولا و رهبر اوست.»

امام علی (ع) ۶۳ سال در این دنیا زندگی کردند که ۳۳ سال همزمان با پیغمبر اسلام(ص) است که ۱۰ سال قبل از بعثت، ۱۳ سال در مکه و ۱۰ سال در مدینه بود و سی سال هم پس از رحلت آن حضرت با تحمل سختی‌ها به سر برد.

ایشان دارای ویژگی های اخلاقی و رفتاری ویژه ای بود، مجموعه نهج البلاغه، سرشار از رهنمودهای اخلاق نظری و عملی است که ایشان برای تربیت مردم از خویش به جای گذاشته است.

در شب نوزدهم ماه رمضان سال چهلم هجری قمری در حالی که حضرت علی(ع) در مسجد کوفه و اقامه نماز صبح در سجده بود، ضربتی از سوی ابن ملجم مرادی بر فرق مبارکش وارد آمد که در این حال آن حضرت فرمود: «فزت و رب الکعبه، به خدای کعبه سوگند که رستگار شدم.»

سرانجام حضرت علی(ع) در ۲۱ ماه رمضان همان سال به شهادت رسیدند و بارگاه ملکوتی آن امام همام در نجف اشرف میعادگاه عاشقان حق و حقیقت شد.