دیوید هرست که سابقه نویسندگی در روزنامه گاردین را هم دارد، پیام‌های حمله ایران را متعدد می‌داند و می‌نویسد: بعد از شش ماه، جنگ غزه برای اسرائیل بد پیش می‌رود. نیرو‌های زمینی اسرائیل با مقاومت سرسختانه فلسطینیان رو‌به‌رو هستند که هیچ نشانه‌ای از تسلیم شدن یا فرار از خود نشان نمی‌دهند. روحیه مقاومت بین جنگجویان حماس نیز تشدید شده است. آنان احساس می‌کنند که از بدترین شرایط جان سالم به در برده‌اند و چیزی برای از دست دادن ندارند.

اسرائیل تحت زمامداری نتانیاهو به یک یاغی تبدیل شده است. در چنین شرایطی نتانیاهوی قمارباز تاس را انداخت و به کنسولگری ایران حمله کرد در حالی که به خوبی می‌دانست معنای این کار چیست.

همچنین، آمریکا می‌دانست که نتانیاهو چه می‌کند یعنی تلاش برای کشاندن آمریکا به حمله به ایران برای حداقل سومین‌بار در ۱۴ سال گذشته. ایران به یکباره دست به حمله علیه اسرائیل نزد. ایران وقت گذاشت و اعلام کرد که اگر آتش‌بس در غزه برقرار شود به اسرائیل حمله نخواهد کرد. این خواسته ایران نادیده گرفته شد. 

در برهه‌ای که زمان حمله ایران فرا رسید این حمله به دقت طراحی شده بود تا پیام‌هایی را به آمریکا، اسرائیل و کشور‌های عربی انتقال دهد. تهران می‌خواست پیشینه‌ای ایجاد کند که بتواند به طور مستقیم بدون آغاز جنگی تمام‌عیار به اسرائیل ضربه بزند. تهران قصد داشت به اسرائیل بگوید که می‌تواند به آن رژیم ضربه بزند. تهران قصد داشت به ایالات‌متحده بگوید که ایران قدرتی در خلیج‌فارس است که باید بماند و تنگه‌هرمز را کنترل می‌کند.

بنابراین، اقدام ایران یک موفقیت استراتژیک بود و تهران پیام خود را به طرفین موردنظر رساند. این حمله به ضرر شهرت اسرائیل به عنوان «پسر قُلدرِ اصلی محله» تمام شد. 

اگر نتانیاهو به ایران حمله کند روابط متزلزل او با آمریکا بدتر خواهد شد. [همچنین] اگر نتانیاهو کاری انجام ندهد؛ اسرائیل اکنون حامیان عربِ خود را به چاله‌ای جهنمی کشانده که در آن هیچ صلح یا حتی چشم‌اندازی وجود ندارد؛« بدون شکست حماس و بدون هیچ‌گونه چشم‌اندازی برای دولتی پس از  پایان جنگ.»