پیام جوهرچی، در یادداشتی عنوان کرد: «سوم اردیبهشت مصادف با ۲۲ آوریل، به عنوان روز جهانی زمین‌پاک نامگذاری شده که از مهم‌ترین رویداد‌های زیست محیطی جهان به شمار می‌رود. مجمع عمومی سازمان ملل متحد از طریق این نامگذاری، از همه‌ی سازمان‌های بین‌المللی، منطقه‌ای و ناحیه‌ای، جامعه‌ی مدنی، سازمان‌های غیردولتی و همه‌ی ذی‌نفعان مرتبط دعوت می‌کند تا در صورت تمایل به افزایش سطح آگاهی‌های عمومی درباره‌ی روز جهانی زمین، اقدام کنند.

زمین و بوم سازگان‌های موجود در آن، خانه‌ی ماست. به منظور حفاظت از زمین از یک سو و تأمین نیاز‌های نسل امروز و فردا از دیگر سو، ناگزیر از هماهنگی انسان با طبیعت و زمین هستیم. روز جهانی زمین می‌خواهد به ما یادآوری کند که زمین و بوم سازگان‌های آن، حیات را برای بشر و سایر زیستمندان ممکن می‌سازد. نامگذاری این روز، فرصتی برای بالا بردن سطح آگاهی عمومی در سراسر جهان، نسبت به چالش‌هایی است که سیاره‌ی ما هم اکنون، برای تأمین رفاه و آسایش انسان‌ها با آن روبروست. ما روز زمین را جشن می‌گیریم تا یادمان نرود که زندگی و تغذیه‌ی ما، به این سیاره وابسته است.

از بین بردن منابع طبیعی و تخریب سریع محیط زیست، نتیجه‌ی الگو‌های نادرست مصرف و تولیدات ناپایدار است که منجر به پیامد‌های نامطلوب برای زمین، سلامت و رفاه عمومی بشر شده است. شواهد علمی نشان داده است که شیوه‌ی زندگی فعلی ما (به ویژه الگو‌های مصرف و تولید پسماند) به شدت بر تحمل تاب‌آوری زمین تأثیر گذاشته است.

از دست دادن تنوع زیستی، بیابان‌زایی، تغییرات آب و هوایی، گرمایش زمین و اختلال در برخی از دوره‌های طبیعی، از جمله هزینه‌های نادیده گرفتن فرصت تجدید حیات برای طبیعت و یکپارچگی بوم سازگان‌های آن است. تحقیقات علمی اخیر نشان می‌دهد که از زمان انقلاب صنعتی، طبیعت به عنوان یک کالا محسوب شده که فقط به نفع مردم و برای رفع نیاز‌های اساسی جمعیت رو به رشد عمل کرده است و مشکلات محیط زیستی بوجود آمده را تاکنون، با استفاده از تکنولوژی حل کرده است. اما باید به یک نکته مهم توجه کنیم و آن این است که منابع این سیاره محدود بوده و بهره‌برداری‌های گذشته از این منابع، دیگر امکان پذیر نیست؛ بنابراین نیازمند یک مدل پایدارتر برای تولید، مصرف و به طور کلی برای اقتصاد هستیم.

محیط زیست به صورت عام و پسماند به صورت خاص یکی از مهم‌ترین چالش‌های امروزی بشر است. فهم چالش محیط زیست ضرورت ظهور اندیشه عمل‌گرایانه اثربخش است. فهم پدیده‌ها قطعاً مهم‌تر از حل آنهاست و اگر بدون فهمیدن بخواهیم مسائل را حل کنیم، بر دامنه مشکلات خواهیم افزود.

ایجاد یک دنیای جدید، نیاز به ایجاد یک رابطه‌ی جدید میان انسان و زمین دارد. منظومه‌ی شمسی به ما یادآوری می‌کند که همانطور که زمین در مرکز جهان قرار ندارد، ما انسان‌ها نیز مرکز زمین نیستیم. ما همراه با بقیه زیست‌مندان در سیاره‌ی زمین، در شبکه‌ی بزرگ‌تر مشترکی زندگی می‌کنیم.

از سال ۲۰۰۹، مجمع عمومی سازمان ملل با اتخاذ ۹ قطعنامه در مورد هماهنگی با طبیعت، تعریف این رابطه‌ی تازه را بر اساس یک رابطه‌ی غیر انسان محور با طبیعت، آغاز کرده است. این قطعنامه‌ها، حاوی دیدگاه‌های مختلف در مورد ساختن یک پارادایم جدید و غیر انسان محورانه است که در آن، اساس و پایه‌ی اقدامات درست یا غلط در مورد محیط زیست، تنها بر منافع انسان متکی نیست.

در میان انواع آلودگی‌ها، پلاستیک‌ها بیشترین آسیب را به کره زمین وارد می‌کنند. آلودگی‌های پلاستیکی و میکروپلاستیک‌ها از بزرگترین تهدید‌های زیست محیطی ما هستند که باعث صدمه به محیط زیست می‌شوند.

بیشترین حجم میکروپلاستیک‌ها ناشی از زباله‌های پلاستیکی مثل بطری و کیسه پلاستیکی در اقیانوس‌ها و منابع آبی هست که در معرض تابش آفتاب و انرژی آب به ذرات کوچک‌تر تجزیه شده و وارد آب‌های اقیانوس‌ها و منابع آبی می‌شوند.

زباله‌های پلاستیکی پراکنده در اقیانوس‌ها جان میلیون‌ها جاندار دریایی از جمله فک‌ها، نهنگ‌ها، دلفین‌ها، پرندگان دریایی، ماهی‌ها، خرچنگ‌ها، لاک پشت‌ها و بسیاری دیگر از حیوانات دریایی را تهدید می‌کنند.

کافی است به زیان‌های این کیسه‌ها برای سیاره ما و موجودات زنده آن، فکر کنید تا قانع شوید که استفاده از آنها باید با راهکار‌های پایدارتری جایگزین شود. آمار‌ها نشان می‌دهد که تا سال ۲۰۵۰ وزن پلاستیک‌های رها شده در اقیانوس‌ها از وزن ماهی‌ها بیشتر خواهد شد. با این حال افزایش آگاهی مردم درباره آلودگی‌های پلاستیکی کورسوی امیدی برای بهبود این شرایط است. در این راستا آئین نامه کاهش مصرف کیسه‌های پلاستیکی به عنوان گام اول و ابتدایی جهت کاهش آثار مخرب آنها تدوین و در هیئت دولت مصوب شد. اجرای صحیح و به هنگام مفاد این آئین نامه مطالبه عموم و سازمان حفاظت محیط زیست است.»