اجاره نشینی دیگر خوش نشینی نیست، بلکه دردی افزون بر دردهای کردستانی هاست.
این روزها و با نزدیک شدن تعطیلی مدارس، بازار اجاره خانهها و جابه جایی اجاره نشینان در حال داغ شدن است، اما شنیدن ارقام نجومی اجاره بها، برق از سر مردم میپراند.
از اجاره چند میلیونی مسکن مهر گرفته تا چند ده میلیونی در بالا شهر با ودیعههای میلیاردی را میتوان از مشاوران املاک شنید.
آنچه در این میان مشهود است دادن قیمتهای سلیقهای برای اجاره بها و نبود هیچ مسئولی در این زمینه است که باید مدیران استانی هر چه زودتر اقدامی برای آن کنند.
نبود ثبات قیمت در بازار مسکن و بدنبال آن تورم، باعث شده تا آرزوی خانه دار شدن به رویا تبدیل شود و اجاره نشینها هم روز به روز از وسعت خانه اجارهای مورد نظرشان کاهش پیدا کند.
البته در این میان صاحب خانههایی هم هستند که سخاوتمندانه، برای کمک به همنوع و کسب رضای خدا اجاره بها و ودیعههای بسیار کمی از مستاجران میگیرند.
شاید اگر صاحبخانه به این فکر کند که روزی فرزندش هم مستاجر خواهد شد، تمام سعی اش را میکند تا صاحبخانه خوبی باقی بماند.
البته از نظر مستاجر هم صاحبخانهای خوب است که اجاره را به تناسب درآمدش افزایش دهد، نه با توجه به تورم و گرانی و بخواهد بخش خالی جیب خود را با افزایش اجاره پُر کند.
مسئولان و صاحب خانهها دو عامل بسیار مهم در تعیین قیمت اجارهها هستند و امید میرود، که با توجهی خاص به وضعیت مستاجران، بار سنگین اجاره بهاها را کمی سبک کنند.
خبرنگار باشگاه خبرنگاران در مریوان به میان مردم این شهر رفته، تا حرفهای آنها را به گوش مسئولان برساند.