سرزمین فلسطین، تنها چیزی نبود که از ابتدای تاسیس رژیم صهیونیستی در ۱۴ می‌ سال ۱۹۴۸ میلادی توسط صهیونیست‌ها دزدیده شد. میوه، غذا، مد و آثار باستانی فلسطینی نیز در امان نمانده و صهیونیست‌ها که تا پیش از آن در این منطقه جایی نداشتند، برای تحمیل خود به جهان، از سرقت میراث و فرهنگ فلسطین نیز چیزی فرو نگذاشتند.

میراث فلسطین بخشی از هویت فلسطینی و نشان مهم مردم فلسطین، تاریخ و زندگی آنها قبل از اشغال کشورشان توسط اسرائیل است. پرتقال، سیب، خرما، حمص، فلافل، تبوله، زیتون و صد‌ها نماد فلسطینی توسط صهیونیست‌ها دزدیده شده و با نام جعلی اسرائیلی به کشور‌های جهان صادر می‌شود.  

با این وجود در پی طوفان الاقصی گروه‌های فعال و حامی فلسطین اکنون با زدن برچسب و روشنگری محصولات فلسطینی را که رژیم صهیونیستی با اسم جعلی خود صادر می‌کند، بایکوت کرده و خواستار قطع واردات آن هستند. اقدامی که شاید بتواند جلوی از دست رفتن هویت فلسطین را بگیرد. اما رژیم صهیونیستی چه محصولات شاخصی را از فلسطین دزدید؟

تاریخچه پرتقال یافا

به نوشته وبسایت العربی بست، پرتقال‌های یافا فقط یک میوه نیستند، بلکه یک نماد ملی برای فلسطینی‌ها هستند. میوه‌ای که گفته می‌شود که کشت آن در سرزمین فلسطین به ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح، زمانی که شهر یافا یک شهر کنعانی بود، برمی‌گردد. این میوه اگرچه در سوریه، لبنان، عراق، اردن و ترکیه کشت می‌شود، اما پرتقال که در یافا کشت می‌شود از همه انواع پرتقال متمایز است.

حتی در سال ۱۸۸۶ هنری گیلمن، کنسول آمریکا در قدس در نامه‌ای به جی. دی. پورتر معاون وزیر خارجه وقت این کشور نوشت که روش‌های خلاقانه‌ای را که کشاورزان فلسطینی برای پیوند این میوه به کار می‌برند بسیار جالب است و او آن را می‌ستاید. اما چگونه این ثروت از فلسطینی‌ها توسط رژیم صهیونیستی دزدیده شد؟

فروش پرتقال یافا فلسطین در لندن در سال ۱۹۸۱

داستان تقریبا به سال ۱۹۳۹ یعنی پس از شورش بزرگ آژانس‌های صهیونیستی علیه فلسطین آغاز شد. اما همچنان صهیونیست‌ها نمی‌توانستند با وجود اشغال زمین‌های کشاورزی فلسطینیان با کشاورزان فلسطینی رقابت کنند، تااینکه سال تاسیس اسرائیل فرا رسیده و پس از قتل‌عام هزاران فلسطینی و آواره شدن هزاران تن دیگر از آنان صهیونیست‌ها اکثر باغات و زمین‌ها کشاورزی مردم فلسطین را اشغال کرده و با صادرات پرتقال یافا به ترویج اشغالگری صهیونیسم پرداختند.

غسان کنفانی، نویسنده و روزنامه‌نگار فلسطینی در کتاب «سرزمین پرتقال‌های غمگین» که مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است ودر سال ۱۹۶۲ منتشر شد، داستانی با همین عنوان درباره خانواده‌ای نقل می‌کند که از یافا به عکا سپس لبنان و کویت آواره شده‌اند. «سرزمین پرتقال‌های غمگین» عنوانی که غسان کنفانی به خوبی دریافت برازنده شهر یافای فلسطین است که هزاران سال به کشت این مرکبات شهرت داشت، اما پس از اشغالگری نامش توسط صهیونیست‌ها دزدیده شد.

اسرائیل سازی غذا‌های فلسطینی

رژیم صهیونیستی مدعی است که غذا‌های غنی و قدیمی فلسطین مانند: حمص، مسخن، مقلوبه، فلافل، شکشوکه، مفتول و شاورما متعلق به فرهنگ رژیمی است که از تاسیس جعلی آن ۷۶ سال می‌گذرد. این رژیم هرساله در ماه می‌ روز حمص برگزار و ادعا می‌کند حمص غذایی اسرائیلی بوده که طمع و بوی صهیونیستی دارد. رژیم اشغالگر این غذای فلسطینی را با نام غذای اسرائیلی به جهان معرفی می‌کند. ماه دسامبر نیز شاهد برگزاری جشنواره‌ای برای شکشوکه به عنوان غذایی صهیونیستی است.

حتی فلافل فلسطینی نیز از سرقت رژیم صهیونیستی در امان نمانده و این رژیم ادعا دارد که فلافل ریشه‌ای صهیونیستی دارد. به طور کلی، رژیم اشغالگر مایل است نام «غذا‌های اسرائیلی» را به عنوان بخش مهمی از کشور تازه تأسیس خود تثبیت و حتی از آن به عنوان یک عنصر جذابیت و تعریف برای «کشوری واقع در خاورمیانه» استفاده کند.

پرنده آفتابی فلسطین

دزدیدن میوه و غذای فلسطینی برای رژیم صهیونیستی کافی نبود تا اینکه رژیم سعی کرد پرنده‌ای که نماد فلسطین بود را تصاحب کند. تا اینکه پرنده آفتابی فلسطینی در سال ۲۰۱۵ به عنوان پرنده ملی فلسطین اعلام شد، پس از آنکه مقامات اشغالگر در راستای برای محو هویت فلسطینی تلاش کردند نام آن را تغییر دهند. 

پرنده آفتابی فلسطینی که نام علمی آن (Cinnyris osea) است، نوعی پرنده کوچک از خانواده پرندگان آفتابی (Nectariniidae) است.این پرنده با نام‌های دیگری مانند پرنده آفتابی دو یقه شمالی یا پرنده آفتابی نارنجی نیز شناخته می‌شود. این گونه بومی خاورمیانه از جمله مناطقی مانند سوریه، اردن و فلسطین است.

پرنده آفتابی فلسطینی نه تنها نام دولت را یدک می‌کشد، بلکه نماد میراث طبیعی فلسطین و بخشی از هویت آن است. انجمن‌های حیات وحش در فلسطین و محققان مستقل با ایجاد یا شرکت در مسابقاتی با هدف مستندسازی و بزرگداشت پرنده آفتابی فلسطینی تلاش‌های گسترده‌ای برای افزایش آگاهی از وجود این پرنده انجام داده‌اند.

تصاحب فرهنگی صهیونیست‌ها از مد فلسطین

رحیلا مزراحی، محقق اسرائیلی به تازگی در مقاله‌ای بلند به بررسی سرقت‌های رژیم صهیونیستی  از فلسطین پرداخته و اذعان می‌کند اسرائیل مد‌های فلسطینی را مصادره کرده و لباس فلسطینی گلدوزی شده را برای مهمانداران هواپیمایی اسرائیلی «ال عال» می‌پوشاند تا هنر گلدوزی فلسطینی را به خود نسبت دهد.  

در همین راستا مها السقا، بنیانگذار و مدیر مرکز میراث فلسطین اعلام کرد که صهیونیست‌ها گلدوزی فلسطینی را به اسم خود ثبت و ادعا کردند اولین کسانی که لباس گلدوزی شده پوشیدند صهیونیست‌ها بودند. السقا افزود که در بازدید از کتابخانه دانشگاه میشیگان متوجه شد که لباس گلدوزی شده لباس تمام زنان فلسطینی بیت لحم به عنوان لباس اسرائیلی در دایره المعارف جهانی ارائه شده است.  

این فلسطینی تلاش کرد تا این دروغ را عیان کرده و هویت فلسطینی آن را باز بگیرد، اما دایره المعارف جهانی در چاپ‌های قدیمی آن را پاک نکرده و از اسل ۲۰۰۷ به بعد لباس گلدوزی شده زنان بیت لحم فلسطین را به عنوان میراث فلسطینی پذیرفت.  

دزدی فرهنگی اسرائیل از آثار باستانی فلسطین

دزدی میراث فلسطینی توسط اسرائیل به غذا و پوشاک ختم نشد، بلکه به شهر‌های تاریخی فلسطین که در حقوق بین‌الملل به عنوان «اشغال‌شده» شناخته می‌شوند، گسترش یافت.در ۷ ژوئیه ۲۰۱۷، پس از درخواست رژیم صهیونیستی برای الحاق مسجد ابراهیمی و اطراف آن به دلایل ادعایی میراث یهودیت، به اراضی اشغالی،  یونسکو شهر قدیمی و مسجد ابراهیمی در شهر الخلیل در کرانه باختری اشغالی را در فهرست میراث جهانی فلسطین قرار داد.  

در آن زمان بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی با انتقاد از تصمیم یونسکو، آن را «توهم آمیز» توصیف و ادعا کرد: یونسکو این بار به این نتیجه رسیدند که غار پدرسالاران (منظور مسجد ابراهیمی) یهودی نیست. این سازمان بنابراین آسیب پذیر شده است.

شایان ذکر است که وقایع نکبت (تاسیس رژیم صهیونیستی) در سال ۱۹۴۸ و آوارگی اجباری فلسطینی‌ها از سرزمین هایشان با غارت اموال فلسطینیان توسط صهیونیست‌ها همراه بود که منابع تاریخی متعدد آن را ثابت کرده و مورخان اسرائیلی از جمله آدام راز نیز آن را تأیید کرده اند. با این وجود رژیم اشغالگر مدعی است که غارتگری اسرائیل در فلسطین «حوادثی فردی» بوده است.

آریلا آزولای، یکی دیگر از مورخان صهیونیستی معترف به دزدی میراث فلسطین می‌گوید که در دوران نکبت، گنجینه‌های عظیمی از اموال فلسطین غارت شده، از جمله کتاب، عکس و دارایی‌های روشنفکران که بخشی از میراث صهیونیستی شد، زیرا این سرقت یک رویداد گذرا نبود که بتوان از آن گذشت یا فراموش کرد.

تهیه و تنظیم: مینا عظیمی