پشت پرده فروش ۳۲۰ میلیارد تومانی فیلم «فسیل» از زبان یکی از اعضای سازمان سینمایی + فیلم
سهرابی گفت: فیلم «فسیل» با خواهش و تمنای ما به عنوان بخشی از حاکمیت تا چندین ماه روی پرده سینما بود و اگر به فروش ۳۲۰ میلیارد تومان رسید، بخاطر نگاه اقتضائی ما بود.
روح‌الله سهرابی، مدیرکل دفتر نظارت بر عرضه و نمایش سازمان سینمایی در برنامه «هفت» شبکه نمایش درباره کارنامه سه ساله سازمان سینمایی گفت: قبل از وقوع همه‌گیری کرونا سینما از لحاظ چرخه صنعت و اقتصاد سیر نزولی طی می‌کرد و کرونا شدت بیشتری به آن بخشید. در واقع مدیران جدید سازمان سینمایی یک سینمای ورشکسته را تحویل گرفتند. هفته‌ای نبود که مراجعه‌کننده درباره تغییر کاربری سینما نداشته باشیم. اوایل که در شورای صنفی با سینماداران جلسه داشتم، باور نمی‌کردند ادعای من بابت تحقق حدود ۳۰ میلیون مخاطب محقق شود. حتی به صحبت‌های بنده به چشم شوخی نگاه می‌کردند.
سهرابی ادامه داد: سینماگرانی بودند که از سال‌های ۱۳۹۵، ۱۳۹۶ و ۱۳۹۷ نسبت به پرسنل، سازمان‌های آب، برق و ... بدهکار بودند. حتی اوج‌گیری فعالیت‌هایمان با ناآرامی‌های نیمه دوم ۱۴۰۱ مصادف شد، که رویکرد دولت سیزدهم را دچار سکته کرد. به یاد دارم در دورانی که شورای صنفی به دلایلی تعطیل شده بود، خودمان در سازمان سینمایی کارگروهی با ریاست آقای خزاعی تشکیل می‌دادیم و با صاحبان فیلم‌ها تماس می‌گرفتیم. اگرچه پیش از این بخاطر حجم انبوه درخواست‌ها مدیران سینمایی دچار سردرگمی بودند، ولی آن موقع بخاطر اینکه درخواستی برای نمایش فیلم روی پرده سینما نبود، با صاحبان آنها تماس می‌گرفتیم.
مدیرکل دفتر نظارت بر عرضه و نمایش سازمان سینمایی افزود: حتی من در تصمیمی انتحاری فیلم «انفرادی» را دوباره روی پرده سینما برگرداندم. یعنی بعد از اتمام اکران عمومی آن دوباره فیلم را روی پرده بردم؛ چراکه هیچ کدام از سینماگران ریسک نمی‌کردند فیلم روی پرده نمایش دهند. خب طبیعی بود. چون در جامعه صحبت از تحریم سینما بود. حتی مخاطبانی که به تماشای فیلم سینمایی می‌نشستند، در صفحات و کانال‌های مختلف ناسزا و فحش می‌شنیدند. در آن وضعیت بعضی از فیلم‌هایی که می‌خواستیم پایان اکرانش را اعلام کنیم، مجدد به چرخه اکران برگرداندیم. بعد از آن خودمان دست بکار شدیم و بعضی از سینماگران را دعوت کردیم.
وی درباره رایزنی‌هایی که سازمان سینمایی با صاحبان فیلم برای اکران عمومی می‌کرد، گفت: با بعضی از سینماگران قرارداد‌هایی بستیم، که برای اولین‌بار درباره آن صحبت می‌کنم. آن دسته از صاحبان فیلم را صدا کردیم، که فکر می‌کردیم می‌توانند مخاطب را به داخل سینما بکشانند. به آنها حداقل فروش را تضمین دادیم. تفاهم‌نامه با آنها بستیم و ترغیبشان کردیم فیلم اکران کنند. مثلاً برای فیلم «بخارست» یا «ملاقات خصوصی» همین کار را کردیم. این فیلم‌ها جاده صاف‌کن فیلم‌های بعدی شدند.
به گفته سهرابی، به یاد دارم در نوروز ۱۴۰۲ باز تعدادی نگران اکران فیلم‌شان بودند؛ از جمله تهیه‌کننده فیلم «فسیل». ما برای متقاعد کردن تهیه‌کننده این فیلم وعده دادیم که این فیلم تا حدود ۸ ماه روی پرده سینما بماند. در واقع فیلم «فسیل» با خواهش و تمنای ما به عنوان بخشی از حاکمیت تا چندین ماه روی پرده سینما بود. این فیلم پیش از این هم اکران شده بود. اگر «فسیل» به فروش ۳۲۰ میلیارد تومان رسید، بخاطر نگاه اقتضائی ما بود. بعد از ۶ ماه اکران این فیلم را محدود کردیم. اگر منوال اکران همینطور ادامه داشت، چیزی بالغ‌بر ۶۰۰ میلیارد تومان می‌فروخت. ولی، چون فیلم‌های «هتل» و ... وارد چرخه اکران شده بودند، شاهد چرخه عادی اکران فیلم‌های سینمایی بودیم.
به گفته مدیرکل دفتر نظارت بر عرضه و نمایش سازمان سینمایی، بعد از اینکه مخاطب با سینما آشتی کرد و ما به تعریف امیدوارکننده‌ای از سینما رسیدیم، صف اکران فیلم‌ها آغاز شد. این پروسه حدود یکسال و چند ماه به طول انجامید، تا به روزی رسیدیم که سینمای ایران روزی یک هزار و ۳۰۰ میلیارد تومان فروخت.
وی اعلام کرد که از سه ماه نخست سال ۱۴۰۳ تا روز گذشته (جمعه) حدود هشت میلیون ۵۰۰ هزار نفر به تماشای فیلم‌ها نشستند. اگر تا انتهای سال این روال ادامه یابد، نزدیک به ۴۰ میلیون مخاطب را در سینما خواهید دید، که از اواخر دهه ۶۰ تا امروز بی‌سابقه بوده است.
خبرنگار: نفیسه خلیلی
