براساس گزارش Interesting Engineering، محققان دریافتند که شاخه‌های چوب درختان لاله در جذب کربن کارآمد هستند. درواقع این مطالعه نشان داد که درختان لاله که می‌توانند بیش از ۳۰ متر ارتفاع داشته باشند، دارای یک نوع چوب منحصربه‌فرد هستند که در هیچ یک از گروه‌های چوب سخت یا چوب نرم قرار نمی‌گیرند.

محققان که نتایج پژوهش آنها در New Phytologist منتشر شده، دریافتند دو گونه درخت باستانی Liriodendron، که معمولا با نام درخت لاله و درخت لاله چینی شناخته می‌شود، برخلاف اقوام خود دارای ماکروفیبریل‌های بسیار بزرگ‌تری هستند. درخت لاله گونه بومی شمال آمریکا و درخت لاله چینی گونه بومی مرکز و جنوب چین و ویتنام است.

ساختار‌های منحصربه‌فرد این درختان لاله در دو گروه بازدانگان یا ژیمنوسپرم (نرم چوب) و نهاندانگان یا آنژیوسپرم (سخت چوب) قرار نمی‌گیرد. محققان می‌گویند که بیوشیمی پلی ساکارید‌های دیواره سلولی درختان لاله باعث ایجاد این نوع چوب میانی (Midwood) شده که نه نرم است و نه سخت.

این ساختار چوبی جدید می‌تواند برای ذخیره‌سازی کربن مناسب‌تر باشد، البته محققان برای سنجش این فرضیه باید تحقیقات عملی و میدانی بیشتری انجام دهند. جنس Liriodendron حدود ۳۰ تا ۵۰ میلیون سال پیش از درختان ماگنولیا منشعب شدند. این جداسازی با کاهش سریع CO۲ اتمسفر در آن دوره همپوشانی داشت؛ این امر فرضیه محققان درباره قابلیت ویژه چوب این درختان برای جذب کربن را قوت می‌بخشد.

محققان می‌گویند کاشت بیشتر این درختان می‌تواند به ترسیب کربن (Carbon sequestration) و مقابله با تغییرات آب‌و‌هوایی کمک کند. ترسیبِ کربن به معنای انبارکردن کربن موجود در جو در اکوسیستم‌های طبیعی مانند گیاهان یا سازه‌های مصنوعی است. گفتنی است که انتشار دی‌اکسیدکربن (CO۲) بیشترین سهم را در تغییرات اقلیمی دارد. طبق گزارش کمیسیون اروپا، گاز‌های گلخانه‌ای عمدتاً از CO۲ ناشی از احتراق سوخت‌های فسیلی (۷۱.۶ درصد) ایجاد می‌شوند.

منبع: دیجیاتو