محمد جوادفر، مدیر مرکز مطالعات سفرنامه در رادیو ورزش درباره نحوه نگارش سفرنامه گفت: سفرنامه‌نویس دستش برای نوشتن باز است. او راحت می‌تواند درباره هر چیزی بنویسد. آنطور که باید قواعد شسته رفته درباه نگارش سفرنامه وجود ندارد. سفرنامه‌نویسان مهم دنیا تاکید می‌کنند که سفرنامه نباید آنقدر قاعده‌مند باشد، که دست سفرنامه‌نویس را ببندد. او باید راحت درباره هر چیز صحبت کند و بتواند ایده‌های ذهنی خود را به نگارش در بیاورد. 

جوادفر ادامه داد: یک موضوع به طور خلاصه می‌تواند در قالب سفرنامه اپیزودی قرار بگیرد. پس خلاصه بودن سفرنامه محوریت دارد. باید سفرنامه توضیح خوب داشته باشد و بتواند رخداد پیش آمده را توصیف کند. وقتی شما می‌خواهید موضوعی را بیان کنید، حتماً آن را با دوستانتان به اشتراک بگذارید. نگاه آنها را درباره آن قصه بدانید. چون قرار است دیگران سفرنامه شما را بخوانند. 

مدیر مرکز مطالعات سفرنامه به یکی دیگر از فوت‌های کوزه‌گری اشاره کرد و افزود: سفرنامه‌هایی که از موضوع طنز به نحوه احسن بهره‌برداری می‌کنند، شنیدنی می‌شود و در ذهن‌ها می‌مانند.

وی با بیان اینکه سفرنامه‌های مکتوب از مشهورترین نوع سفرنامه هستند، توضیح داد: این نوع سفرنامه‌ها شامل روایت سفر هستند، که به شکل نوشتار در می‌آیند و از لحاظ نگارشی از همه سخت‌تر هستند. چراکه باید داستان خوب شکل بگیرد، توصیف، توضیح و تشریح باید به درستی به مخاطب منتقل شود. غالباً سفرنامه‌های مکتوب را به صورت کتاب منتشر می‌کنند. آن سفرنامه‌هایی که جذاب باشند و موضوعات خاصی را دنبال کنند، ظرفیت تبدیل شدن به کتاب را دارند. کسانی که برای اولین‌بار دست به نگارش می‌زنند پیشنهاد می‌شود سفرنامه‌های خود را در فضای مجازی به اشتراک بگذارند، تا دیگران نظرات خود را بیان کنند و به مرور سفرنامه‌ها پخته‌تر شود. 

جوادفر با بیان اینکه قالب دیگر سفرنامه که الان مشتری خاص خود را دارد، سفرنامه‌های عکس یا فیلم است، افزود: از قدیم که تکنولوژی عکس به میدان آمد، عکاسان سفر‌های متعددی می‌رفتند و غالباً از جا‌هایی که مردم ندیده بودند، عکاسی می‌کردند. الان سفرنامه‌های عکس در مواقع جنگ مشتری دارد. چون عکس در لحظه‌های خاص اتفاقات را شکار و ثبت می‌کند.

مدیر مرکز مطالعات سفرنامه با بیان اینکه الان به مدد تکنولوژی می‌توان سفرنامه‌های عکس را به صورت آلبوم‌های عکس در پیامرسان‌های مختلف عرضه کرد، گفت: در ذیل عکس هم می‌توان توضیح مختصری داد. البته متن و عکس باید مکمل هم باشند. در سفرنامه‌های عکس، عکس بخشی از واقعیت را بیان می‌کند، متن قسمتی را توضیح می‌دهد که عکس توانایی بیان آن را نداشته است. یا شما متنی را دارید که توضیح یک رخداد است، که عکس توضیح شما را تکمیل می‌کند. مثلاً در پیاده‌روی اربعین می‌توان خیلی از عکس‌ها گرفت و تبدیل به سفرنامه کرد.