محمد رسولی، شاهنامه‌پژوه و کارشناس فرهنگی با اشاره به اهمیت زبان و ادبیات پارسی در جهان به ویژه شاهنامه ارزشمند فردوسی اظهار کرد: از مزیت‌های نسبی کشور و ملت ایران، داشته‌های فرهنگی در مقیاس زیاد و با محتوای بسیار ارزشمند و مهم است.

به ویژه ادبیات و زبان پارسی که نظم و نثر ایرانیان جزء برترین‌ها در جهان به شمار می‌آید و مهم‌ترین اثر ادبی که ایرانیان دارند، شاهنامه‌ی حکیم ابوالقاسم فردوسی است؛ چراکه شاهنامه اثر فرهنگی بی‌مانند و منحصر بفردی است که در آن موضوعات و مسائل مختلف و گوناگونی وجود دارد.

محمد رسولی اظهار کرد: برخی از دانشمندان گفته اند «عمر یک نفر انسان برای تحقیق کامل در شاهنامه کفایت نمی‌کند» و بنده، این سخن را تأیید و بر آن تأکید می‌کنم؛ بنابراین معلوم می‌شود که شاهنامه یک کتاب عادی نیست. بلکه به راستی، شاهنامه فردوسی بزرگ به تنهایی یک کتابخانه است و باعث انسجام ملی ایرانیان می‌شود و علتش این است که کتاب تاریخ زندگی ایرانیان از آغاز تمدن به شمار می‌آید.

این شاهنامه‌پژوه تصریح کرد: از جمله افرادی که روی شاهنامه کار تحقیقی گسترده انجام داده و دستاورد‌های ملموس و ویژه‌ای داشته‌اند، می‌توان به فریتز ولف آلمانی، ژول مول فرانسوی، ویلیام جونز انگلستانی، مجتبی مینوی، فریدون جنیدی، میرجلال الدین کزازی، هوشنگ طالع، محمد امین ریاحی، اسلامی ندوشن، و... اشاره کرد و در این میان، تلاش کردیم که همانند بزرگان فرهنگ و ادب پارسی، درمورد شاهنامه سخن بگوییم و کار کنیم. به همین دلیل، با روش و نگرش علمی و دانشگاهی و با گستردگی موضوع که گاهی دور از ذهن است به شاهنامه پرداخته‌ایم.

تمام تلاش ما این است که پژوهش‌های فاخری در حوزه فرهنگ و ادب پارسی داشته باشیم و در این میان، توانستیم بهترین نگرش علمی به شاهنامه را ارائه کنیم. زیرا بر کسی پوشیده نیست که شاهنامه فردوسی، گنجینه‌ی مهم فرهنگی، ادبی کشور است که در آن به موضوعات مختلفی چون؛ سیاسی، علم کشورداری، اجتماعی، تاریخی، جغرافیایی و... پرداخته شده است.