زبان و ادبیات پارسی دربردارنده سیستم واژگانی، گفتار، کلام و فراز و نشیب‌های تاریخ است و اکنون پس از هزاره‌ها و سده‌ها، چون طنابی است قطور که لایه‌هایی باریک، چون ورود واژگان بیگانه و دیگر آسیب‌های دوران و هجمه فرهنگی و ورود واژه‌ای از گویشی خاص، از اطرافش بیرون زده است. آنقدر غنی است که می‌توان در دل آن زندگی کرد و آنقدر شکننده که به مراقبت و آموزش درست و انتقال صحیح نسل به نسل نیازمند است.

آنچه در سده‌ها و دوران مختلف از زبان پارسی تا حد توان پاسداری کرده جز شعر نبوده است. چه اشعاری با صراحت زبان و سبک خراسانی فردوسی، استواری و استحکام زبان سعدی و چه اشعاری با رمز و رازآلودگی خواجه حافظ شیرازی وجلال‌الدین محمد بلخی و خاقانی. این بزرگان و دیگر مشاهیر شعر و ادبیات فارسی، این زبان را با چنگ و دندان پاسداری کرده‌اند.

مرتضی امیری اسفندقه شاعر و دستیار ویژه شهردار تهران در حوزه فرهنگی درباره اهمیت شعر و ادبیات فارسی بیان کرد: من فکر می‌کنم باید در شعرهای کتب درسی دانش‌آموزان بازنگری شود. تصور و تلقی من به عنوان آموزگار ادبیات فارسی این است که فرزندان این سرزمین از خردسالی خود با وزن و نظم شعر پارسی آشنا شوند‌.

وی ادامه داد: آنچه که در خردسالی در ذهن می‌نشیند مانند نقشی است که بر سنگ ماندگار می‌شود و اگر از خردسالی کودکان با شعر و ادبیات فارسی بیش‌تر آشنا شوند بهتر است.

وی افزود: لازم است شعرهایی که تاریخ کهن ایران را بازگو می‌کند را در کتاب‌های درسی دانش‌آموزان قرار دهیم.

خبرنگار: زهرا بالاور