شهید عباس بابایی که در مکتب شهادت پرورش یافته بود با بیش از سه هزار ساعت پرواز با انواع هواپیما‌های جنگنده، بیشتر عمر پربرکت خود را در پرواز‌های عملیاتی و یا قرارگاه‌ها و جبهه‌های جنگ در غرب و جنوب کشور سپری کرد و از سال ۱۳۶۴ تا هنگام شهادت بیش از ۶۰ مأموریت جنگی را با موفقیت کامل انجام داد.

بابایی چهارم آذر سال ۱۳۲۹ در شهرستان قزوین، در خانواده‌ای مذهبی و متدین دیده به جهان گشود. پدرش تعزیه‌خوان بود و او هم کنار پدر تعزیه‌خوانی می‌کرد.

سرتیپ خلبان علی محمد نادری از همرزمان دیرین شهید بابایی درباره لحظات و حال و هوای عباس قبل از شهادت گفت: عباس دستی هم در تعزیه‌خوانی داشت. در مسیر، ابیاتی را از تعزیه مسلم می‌خواند و حالت خاصی داشت. وقتی به هدف رسیدیم، اقدامات و بررسی‌های لازم را انجام دادیم. با روش‌های پرواز در اوج و فرود بر روی هدف قرار گرفته و بمب و مهماتی را هم روی اهداف مورد نظر ریختیم. بعد از انجام یک گردش ۱۸۰ درجه مشاهده کردیم که هدف مورد نظر مورد اصابت قرار گرفته است. عباس از انجام مأموریت خوشحال شد و ما به سمت پایگاه برگشتیم.

وی افزود: در مسیر بازگشت عباس چشمش که به فضای سبز دامنه جنوب غربی سردشت افتاد، گفت «ببین چه فضای خوب و زیبایی است، خیلی شبیه بهشت است. خدا لعنت کند مسببان را که باعث می‌شوند با دست خودمان این فضا را به آتش بکشیم.» در حال برگشت او دائم تکبیر می‌گفت و خدا را شکر می‌کرد. ناگهان کابین عقب مورد اصابت قرار گرفت. شرایط طوری بود که من وضعیت را به خوبی نمی‌دیدم و تشخیص نمی‌دادم. تا به خود آمدم دیدم نزدیک است که برویم داخل کوه که با امداد‌های غیبی توانستم هواپیما را به بالا بکشم. ابتدا فکر می‌کردم بابایی با صندلی‌پران از داخل کابین به بیرون پریده، اما وقتی دقت کردم، متوجه شدم، شیشه شکسته و خون‌آلود است و چتری که بابایی با آن باید از کابین بیرون می‌پرید، پاره شده است.

نادری ادامه داد: پس از فرود هواپیما معلوم شد، گلوله‌ها بدنه هواپیما را شکافته و حنجره عباس را پاره کرده است. او در روز عید قربان ندای پروردگارش را لبیک گفت و نامش در تاریخ پرافتخار ایران جاودانه شد.

همرزم شهید بابایی گفت: او همیشه از خدا شهادت را می‌خواست و دوست داشت طوری شهید شود که کمترین ضرر را به جمهوری اسلامی بزند. واقعاً هم همین اتفاق افتاد، چون هیچ خلبانی نیست که شهید شود و هواپیمایش سالم بنشیند ولی این اتفاق برای شهید بابایی افتاد.

از لباس تعزیه عباس تا کلاه خلبانی

یوسف قدیانی رئیس اداره موزه‌های کل کشور اظهار داشت: اولین موزه شهدا ۲ سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی در بنیاد شهید ایجاد شد و یادگاری‌های شهدای نهضت امام خمینی (ره) و شهدا در جنگ جبهه غرب و جنوب شامل عکس، وصیت‌نامه، دفترچه خاطرات، مدارک تحصیلی، سجاده، قرآن، تسبیح، قلم، عینک مطالعه، نوار سخنرانی، مقالات، کتاب‌ها و آثار هنری در معرض نمایش برای عموم مردم گذاشته شد.

وی با بیان اینکه شهید بابایی به جز ویژگی‌های نظامی به حضرت عباس (ع) بسیار علاقه داشت و در ماه محرم در تعزیه‌ها در نقش حضرت ابوالفضل (ع) را بازی می‌کرد، افزود: آثاری همچون لباس، کلاه‌خود، شمشیر و سپر که او برای بازی در تعزیه استفاده می‌کرد و در کنار آنها کلاه خلبانی، عینک، دستکش و گواهی خلبانی عباس در یک جایگاه (ویترین) در موزه مرکزی شهدا نگهداری می‌شود.

منبع: ایرنا